Ga naar de inhoud

Florian Van Acker over de Paralympische Spelen: "Ik wil altijd maar winnen, winnen, winnen"

 di 10 maart 2020 07:32
Florian Van Acker
In 2016 in Rio behaalde de 23-jarige Van Acker zijn 1e paralympische titel.

Afgelopen weekend liet Laurens Devos van zich spreken op het EK U21voor valide tafeltennissers. De paralympische kampioen van 2016 pakte er 3 bronzen medailles. Maar hoe vergaat het zijn collega van Rio, Florian Van Acker? "Ik wil mijn titel in Tokio verlengen", zegt de 23-jarige aan Sporza.

Van Acker is een tafeltennisser met een verstandelijke beperking. In Rio 4 jaar geleden kon niemand hem afstoppen in zijn rush naar paralympisch goud.

 

"Er is maar één manier om succes te hebben: trainen, trainen en nog eens trainen”, zegt Van Acker, sinds Rio ook bekend als "De Poef", omdat hij dat woord vaak gebruikte. "Ook die laatste 6 maanden tot Tokio ga ik vooral trainen om niets aan het toeval over te laten. Want ik wil altijd maar winnen, winnen, winnen."

 

Te veel trainen is niet mogelijk volgens Van Acker: "Dat is grote zever, trainen geeft mij veel vertrouwen."

 

"Ik weet ook waar ik nog kan verbeteren, maar dat ga ik niet aan jullie neus hangen. Ik weet wat mijn sterke en minder sterke punten zijn, maar die houd ik mooi voor mezelf."

"Tafeltennis is magisch"

Van Acker koestert nog steeds een grote passie voor zijn sport. "Als je ziet hoe een Roger Federer of vroeger een Jean-Michel Saive de bal in het veld of op tafel kunnen houden... Dat is voor mij magisch. Tennis en tafeltennis zijn ook de enige sporten die me interesseren", zegt Van Acker.

Van Acker dankt die passie grotendeels aan William Claerbout, een zestiger die in de buurt woonde van van Acker. Hij zag dat de kleine Florian veel talent had en begeleidde hem erg lang, iets waar Van Acker hem eeuwig dankbaar voor is.

"Ik wil helemaal niet bekend zijn"

Na Rio werd Florian Van Acker bekend in heel Vlaanderen. Iedereen vond "De Poef" uit Langemark geestig. Van Acker zelf is daar helemaal niet zo mee bezig geweest. Zijn vrienden vonden dat leuk, maar hij had lak aan die bekendheid. "Ik heb daar geen behoefte aan. Ik doe mijn sport en dat is alles. Bekendheid interesseert mij niet."

 

"Interviews zijn niks voor mij, maar het hoort er jammer genoeg bij. Ik kan moeilijk zeggen aan de reporters dat ze mij niet mogen spreken. Wat gaan ze dan zeggen?"