Ouders Broeckx na première De Stig: "Het was zwaar, maar we zijn heel fier"

Na de première nam Broeckx de tijd om samen met zijn moeder en vader een woordje uitleg te geven. "Moeke" Marie-An: "Ik vond het wel heel zwaar, alles kwam terug. Maar ik ben fier op Stig voor alles wat hij gedaan heeft. Ook bedank ik iedereen die hem geholpen heeft in het revalidatiecentrum, maar vooral onze familie, die ons altijd heeft gesteund en nog altijd."

"Ik heb altijd geloofd en gehoopt dat alles wel goed zou komen" zet ze het motto van de avond "Zeg nooit nooit",  extra kracht bij. Broeckx zelf was overdonderd. "Het was echt gek, dit had ik niet durven dromen. Een bomvolle zaal, echt gek."

Ook vader Peter kende een ontroerende avond. "Je krijgt alle herinneringen wel opnieuw binnen, maar langs de andere kant is het een terugblik op het traject dat is afgelegd, wat meer is dan ooit was verhoopt. Ik gebruik ook meer en meer de woorden van Stig: "Het heeft geen zin om achterom te kijken, alleen maar om te zien hoe ver je vooruit bent geraakt", dat is echt een levenshouding geworden."

"Het verandert je leven op zoveel manieren, maar ook de manier waarop je naar het leven kijkt. Waarom zouden wij ongelukkig zijn als hij het niet is? Dat hij nu zo straalt? Dat heeft hij altijd gedaan, we hebben nooit anders geweten. Die positiviteit had hij altijd al en hij zet dat over op ons en andere mensen."

En nu even tijd voor wat rust voor Broeckx zelf? "Nu ga ik echt rusten", zegt Broeckx. "En genieten. Zoveel inspanning vraagt tijd om te rusten, anders word ik niet beter. Nadien zal ik weer opbouwen en revalideren. Maar mijn ogen zijn opengegaan, wat een zaal, echt gek!

In een emotionele scène tijdens de film komt Lotto-Soudal-ploegleider Herman Frison in beeld op een moeilijk moment waar hij destijds zei: "Misschien is het beter dat hij niet wakker wordt."

"Dat was moeilijk", vertelt Frison. "Ik denk dat ik er van in het begin kortbij stond, ik kom er nog wekelijks. Je kent Stig van voorheen en je wordt geconfronteerd met de dood. Dan kom je thuis en heb je een emotioneel moment waar je je afvraagt of het zo voort moet."

"Dan zijn er de resultaten en stel je je de vraag: "Moet hij nu zo voortleven als een plant?" Dat zou niet eerlijk zijn. En dan kom je tot zo'n emotionele uitspraak. Als je hem achteraf dan ziet, dan ben je zo gelukkig en heb je een houvast."

Broeckx heeft intussen zoveel kleine en grote doelen behaald. Wat volgt er nu volgens Paul Van den Bosch? "Er zijn al heel veel doelen bereikt en Stig blijft progressie maken. Ik maak het wekelijks mee dat er iets is wat hij nu meer kan dan vorige week. Hij leert zeer snel."

"Maar het blijft natuurlijk binnen een bepaald kader, denk ik. We moeten realistisch zijn. De stap naar wat vroeger was, is te ver. Maar ik denk dat de laatste stap nog niet gezet is. Tot dan, moet Stig blijven pushen."

Net als Stig Broeckx lag ook Stefan Everts in coma. "Ik kan heel goed begrijpen welk gevoel het geeft als je uit een coma komt. Ik heb er zelf 12 dagen in gelegen, Stig 6 maanden. Wat hij hier toont, is een groot voorbeeld."

"Ik sukkel nog steeds met mijn voeten, ook al is dat op een kleinere schaal. Maar ik blijf ook knokken en doorgaan. Vooral het doorzettingsvermogen van Stig neem ik mee. Je ziet maar van hoe ver hij is teruggekomen."