Lokeren-trainer Vreven: "Met 3 rolletjes tape naar Roeselare gekomen"

Na twee keer op voorsprong gekomen te zijn (0-1 en 1-2) beëindigde Lokeren de partij in Roeselare met een 2-2-gelijkspel. 

In penibele omstandigheden vierde en koesterde Lokeren dat punt - en vooral de prestatie - als een trofee. 

"Voor ons vertrek naar Roeselare stonden ons al 300 supporters op te wachten in Lokeren", vertelt trainer Stijn Vreven. 

"Vanavond heb ik ervaren wat het Sporting Lokeren-gevoel is: samenhorigheid, geloof, professionaliteit en steun."

"Ik heb het grootste respect voor wat de spelers en fans hier samen gedaan hebben. Als ik mijn gevoel momenteel in 1 woord moet omschrijven is dat: trots. Echt, chapeau!"

"Niemand heeft op het veld aan de financiële problemen gedacht. We hadden er wel een hele week over gesproken, want we zitten in de shit. (Tegen de journalist:) Stel je voor dat jij niet betaald zou worden, dan is dat niet leuk en draag je dat mee."

"Maar vanaf het moment dat we op het veld kwamen, hebben we de knop omgedraaid en wilden we presteren, puur voor de supporters."

"Als je dan dit laat zien, dan doe ik daar mijn pet voor af. Dankzij onze supporters hebben we dit op de mat kunnen leggen. We hadden zelfs kunnen winnen. Jammer genoeg is dat niet gelukt, maar we zijn absoluut niet dood!"

"Of dit mijn laatste wedstrijd als coach van Lokeren was? Neen, dat denk ik niet. Deze club moet blijven bestaan. Sporting Lokeren is een begrip in het Belgische voetbal, met heel goeie resultaten in het verleden."

"Nu zittten we in een dipje, maar daar moeten we uitgeraken. Hopelijk komt er straks witte rook uit de bestuurskamer en dan kunnen wij onze plicht doen op het veld: ons sportief redden en in 1B blijven. Daar geloven we nog in."

"Zelf kijk ik alleen naar de dag van morgen. De financiële gesprekken zijn al heel lang aan de gang. Wij wachten op witte rook, maar zelf heb ik er totaal geen idee van hoe ver het daarmee staat."

Dat Vreven zijn manschappen niet in ideale omstandigheden kon voorbereiden hoeft verder geen betoog.

De coach vertelt een anekdote om het verhaal te duiden: "We zijn naar hier gekomen zonder dokter, met drie rolletjes tape en zonder energiesupplementen. Dat is de realiteit."

"Als je dan toch gewoon je match speelt en tactisch uitvoert wat gevraagd is, dan kan ik alleen maar mijn diepste respect tonen."