Quick Step rondt mijlpaal van 750 zeges: "Milaan-Sanremo en wereldtitels zijn de mooiste"

Dankzij de triomfen van Dries Devenyns (Great Ocean Road Race) en Remco Evenepoel (San Juan) ging Deceuninck-Quick Step op en over het magische aantal zeges van 750.

"Af en toe hoor je die cijfers passeren. Je kan niet wegsteken dat we de meest winnende ploeg zijn", zegt teammanager Patrick Lefevere. 

"Maar we zijn in 2003 nooit begonnen met het idee dat we er in 2020 misschien nog zouden bij zijn. En het aantal overwinningen zijn bij ons nooit een item geweest. De kwaliteit was prioritair. Maar we combineren het natuurlijk."

“Het is moeilijk om één mooie zege te kiezen", zegt Lefevere. "Ik herinner me dat bij Mapei, waar ik 6 jaar zat, wijlen dokter Squinzi droomde van een leeuwtje van de gele trui in de Tour voor zijn dochter Veronica en van Milaan-Sanremo. We hadden die nooit gewonnen bij Mapei."

"In 2003 begonnen we met Quick Step: Bettini wint in Sanremo en Virenque pakt geel in de Tour dat jaar. Die eerste belangrijke klassieke zege blijft me bij, Milaan Sanremo 2003. Bettini (1e) en Paolini (3e) staken er toen bovenuit.”

"Na Bettini's zege in Milaan-Sanremo volgden nog heel wat mooie overwinningen. Het magische 2005 van Tom Boonen mag ik niet vergeten, met de Ronde, Roubaix en de wereldtitel. Wereldkampioen worden is toch altijd een hoogtepunt."

"Als ik er dan toch nog een paar zeges moet uitpikken, kom ik uit bij Milaan-Sanremo vorig jaar. Julian Alaphilippe snelde toen naar winst. Zijn 14 dagen in de gele trui zet ik daarnaast."

"Waarom ik weer voor Sanremo kies? We krijgen het ticket opgeplakt dat we een ploeg zijn voor de Vlaamse klassiekers. Maar mensen vergeten dat we veel meer zijn dan dat."

"We hebben Milaan-Sanremo 3 keer gewonnen met Bettini, Pozzato en Alaphilippe. Ook ronderenners hebben we niet, maar we worden 5e in de Tour met Julian, 2e in de Vuelta met Mas, 6e in de Tour met Dan Martin, 6e in de Giro met Jungels, telkens met de nodige ritzeges. Als klassieke ploeg is dat niet zo slecht.”

Waarom Lefevere die 14 dagen gele trui van Alaphilippe zo speciaal vindt? "We hebben al meerdere keren het geel gedragen, maar na 14 dagen aan een stuk besef je pas hoe slopend dat is voor de renner en de ploeg."

"Wij hadden niet de instelling om het geel te verdedigen in de bergen. Julian is een nerveuze spring-in-'t-veld, niet het type ronderenner. Hij wint in Epernay, verliest de trui, pakt die terug en wint de tijdrit: die nummertjes van Alaphilippe blijven je bij en slaan de wereld met verstomming.”

“Voor mij was onze eerste wereldtitel ploegentijdrijden in Valkenburg de emotioneelste. De renners en de staf hadden er weken naar toe gewerkt. Ik gaf hen alle vrijheid en budget om het doel te halen."

"Toen we de wereldtitel binnenhaalden, zat ik op het podium bij Karl Vannieuwkerke. Ik wou zo rap mogelijk weglopen, want ik kon niet meer praten. Ik kwam kijken achter het podium en zag daar de 6 renners zitten met hun medaille en achter hen nog 20 mensen die er weken aan gewerkt hebben. Daar hebben de mensen thuis geen benul van."

"Zo’n zege onderstreept het collectief. Tom Boonen heeft zoveel gewonnen, maar zegt dat het een van zijn mooiste herinneringen is. Dat typeert hoeveel de toprenners daarvan houden."

"Dat was ook altijd de dada van Niki Terpstra en Tom. We zijn 4 keer wereldkampioen geworden en we waren intriest dat de UCI zo’n mooie oefening inruilde voor een mixed relay, waar iedereen met een beetje kloten aan zijn lijf durft te zeggen dat dat een belachelijk spel is."

"Zij die zeggen dat het WK ploegentijdrijden te kostelijk is: hallo zeg, neem dan een renner minder mee. Als je een WorldTour-ploeg bent en je bent die naam waardig, doe er dan aan mee."

"Ik heb zelfs met Klein Constantia betaald om die jonge renners een jaar ervaring te laten opdoen op zo'n WK. Als je een beetje prestigieus bent, moet je dat doen.”

Maar tussen alle vette jaren zat er ook een mager jaar. “Er is een dieptepunt geweest: het jaar 2011. De ploeg is overgenomen door Bakala in 2010. Oké, we hadden blessures van Boonen, maar ik heb toen een domme uitspraak gedaan. Ik heb gezegd dat 2011 een overgangsjaar was en dat mag je nooit doen. Als je dat zegt, dan berust iedereen daar in. Iedereen legt er zich bij neer."

"Het zat allemaal tegen, oké, maar we hebben toen 8 koersen gewonnen. Als je er nu aan terugdenkt: 2011 is eigenlijk niet zo lang geleden. Je gelooft niet dat dat gebeurd is."

"Het was een samenloop van omstandigheden. Iedereen was een beetje in slaap gedommeld na de successen van 2003-2010. De andere ploegen zaten niet stil. Je ziet altijd kopiegedrag."

"Ik heb eerst mezelf wakker geschud en gezegd: als we zo voortdoen, hebben we over 2 jaar geen ploeg meer. En dan heb ik alles rond mij een beetje opgekuist."

"Ik heb mensen overgenomen van het gestopte HTC zoals Rolf Aldag. Er kwam een nieuw elan in de ploeg en 2012 was weer een topjaar. Het draait dus niet alleen om de renners, ook om de spirit in je ploeg.”

Welke wedstrijden staan nog op de wishlist van Lefevere? "Iedereen blijft me eraan herinneren dat - hoewel we de meest winnende ploeg zijn en al  2 jaar nummer 1 van de wereld zijn, met niet eens top 5-budget – de Tour de France ontbreekt op onze erelijst."

"Ik zeg altijd: als ik sterf, zal niet op mijn zerk staan dat ik de Tour niet gewonnen heb. Daar blijf ik bij, absoluut. Het zou van grote verwaandheid getuigen dat mijn carrière mislukt is omdat we de Tour niet gewonnen hebben."

"De Tour is een machtige koers, maar ik denk dat veel van mijn collega’s te voet naar Lourdes zouden gaan om in heel hun carrière te winnen wat wij soms in één jaar winnen."

"Vorig jaar heb ik nooit geloofd in de Tour-zege en Julian ook niet. Ik ben geen dromer. Maar als het reglement gerespecteerd wordt, moest die etappe totaal geannuleerd worden. Dan blijft Julian in het geel en moet hij nog 1 col overwinnen naar Val Thorens."

"Maar nog meer dan dat: tot ’s middags stormde het in Val Thorens en de organisatie heeft tot het laatste moment getwijfeld om die laatste bergrit te annuleren."

"Jammer genoeg voor ons keerde het weer: anders hadden wij waarschijnlijk de Tour gewonnen zonder 2 Alpenritten te doen. Het was mogelijk, maar dat is wishful thinking. Maar we zullen er onze slaap niet voor laten. Ik denk niet dat we dit jaar mikken op een klassement in de Tour met Julian. Ik zou liever nog een beetje wachten, tot hij zijn wilde haren kwijt is.”

Welke koers topt dit jaar het verlanglijstje van Lefevere? “Het WK. Ik ben altijd verliefd geweest op die trui. Als tiener reed ik zelf rond met een wereldtrui. Ik was een grote fan van Merckx. Die trui heeft iets magisch."

"Sommige mensen zeggen dat die trui niet correct is, dat het niet de beste renner van het jaar beloont. Maar voor mij mogen ze niet aan dat WK komen."

Is die liefde voor nationale truien ook altijd zo hevig geweest? "Op een bepaald moment bij Mapei was dat wat minder, want we hadden er zoveel. We hadden 7 kampioenen en dat was een beetje van het goeie te veel.” 

Is het verlangen naar zeges nog altijd even groot? “Als ik morgen opsta en ik heb het gevoel dat ik niet meer graag zou winnen met de ploeg, dan denk ik dat het stopt. Dan zal ik letterlijk en figuurlijk mijn pensioen opnemen."

"Maar ik betrap me erop toen ik donderdag naar Valencia zat te kijken en Cavagna vooropreed, dat ik hem nog een duwtje in zijn gat wou geven zodat hij zou winnen. Neen, de drang naar zeges is nog niet over.”