De mysteries en raadsels voor 2020: MSR, Froome, Tokio, WVA en MVDP

In Italië loopt een aftelklok naar 21 maart. Wielerliefhebbers kijken sowieso uit naar die zaterdag, want met Milaan-Sanremo wordt dan het eerste monument van het jaar gereden. Al is het nog lang niet zeker in welke gedaante Milaan-Sanremo voor de wielen zal worden geschoven.

De Poggio is de traditionele scherprechter in La Primavera, maar de springplank raakte eind vorig jaar zwaar beschadigd door het slechte weer.

Er zou 10 miljoen euro nodig zijn om de helling te herstellen, maar ondanks verschillende alarmkreten wordt de situatie op zijn Italiaans aangepakt. Niemand komt voorlopig met de nodige centen over de brug en dus moddert de situatie maar wat aan.

Valt Milaan-Sanremo helemaal in het water? Wordt het een editie zonder Poggio? Worden Le Manie en de Pompeiana weer aan het parcours toegevoegd om de koers zwaar genoeg te maken? Of blijkt het allemaal maar een storm in een glas water te zijn geweest? De komende weken moet een antwoord volgen.

Chris Froome zit dan weer met de deadline van 27 juni - de start van de Tour - in zijn hoofd. De Brit wil komende zomer een gooi doen naar een 5e eindzege in de Ronde van Frankrijk, maar Froome herstelt nog altijd van zijn loodzware valpartij tijdens de verkenning van de tijdrit in de Dauphine.

Froome viel op 12 juni vorig jaar uit en sinds die smak zijn de vooruitzichten en berichten weinig rooskleurig. Begin dit jaar moest de Brit ook al een brandje blussen: volgens de geruchtenmolen liep de revalidatie van Froome niet zoals verwacht en had hij een trainingskamp van Ineos vroegtijdig verlaten.

De viervoudige eindwinnaar van de Tour counterde op zijn sociale media. "Mijn herstel verloopt goed en ik maak me op voor het volgende trainingskamp", schreef hij. Welke stappen zet hij de komende maanden in zijn race tegen de klok?

De periode waarin ons land met een vergrootglas moest speuren naar tijdrijders, ligt helemaal achter de rug. De weelde is bijzonder groot en voor de Spelen in Tokio betekent kiezen wellicht meer dan ooit verliezen.

Remco Evenepoel is een certitude na zijn Europese titel, maar de gang staat vol kandidaten die willen solliciteren voor de vacature.

Victor Campenaerts, Wout van Aert, Thomas De Gendt, Laurens De Plus, ... Wie kan bondscoach Rik Verbrugghe overtuigen voor het tweede ticket? 

Belangrijk selectiecriterium: de deelnemers aan de tijdrit zijn ook verplicht om deel te nemen aan de wegrit. Daar liggen 5 rugnummers op de Belgen te wachten. Aangezien de wegrit in Tokio een klimparcours is, zijn klimmerscapaciteiten een extra pluspunt voor de tweede tijdrijder.

We mogen gerust zeggen dat Wout van Aert in zijn revalidatieproces een stap verder staat dan Chris Froome, maar ook Van Aert zal wellicht nog met vraagtekens in zijn hoofd zitten.

19 juli was zijn eindstation van het seizoen en de val in Pau heeft fysieke en mentale sporen achtergelaten. Van Aert draait nu nog warm in het veld en mikt op een rentree op de weg in de Strade Bianche (7 maart). 

Is hij op fysiek vlak weer de oude? Hebben de sessies met mental coach Rudy Heylen hun vruchten afgeworpen en kruipt hij zonder angst op de fiets? Van Aert kan op de Vlaamse hellingen en kasseien alle ellende van de voorbije maanden van zich proberen af te stampen.

De kalender van Mathieu van der Poel lijkt wel één groot vraagteken. De Nederlander is enerzijds afhankelijk van de goodwill van organisatoren, want Alpecin-Fenix moet op wildcards rekenen voor de belangrijkste koersen. Anderzijds lijkt Van der Poel zelf nog niet echt goed te weten wat hij allemaal op zijn bord wil nemen. Of is dat maar schijn?

Kan en mag hij schitteren in de Strade Bianche en Sanremo? Blijft het Vlaamse werk beperkt tot de Ronde van Vlaanderen? Probeert hij zijn overwinning in de Amstel Gold Race te herhalen? En komt er nog een toetje op de Muur van Hoei?