Kris Bosmans revalideert van zware beenbreuk: "Tokio is nog haalbaar"

Ik wist meteen dat het heel ernstig was. Ik zag dat mijn been gebroken was, maar op zo’n moment denk je aan niet veel.

De teamsprint was aan de gang en ik was als 1e aan de beurt. En tijdens de 2e ronde breekt in een bocht mijn crank (verbindingsstuk tussen fiets en pedaal) af. Vanaf dat moment had ik geen enkele controle meer over de fiets.

Ik reed toen meer dan 60 km/u. Ik vloog naar boven en botste vol met mijn been tegen een ijzeren bareel. Daardoor vloog ik over de balustrade in het publiek.

Dat is, zelfs nu nog, moeilijk in te schatten. De chirurgen kunnen mij geen uitsluitsel geven, maar ik ben altijd heel positief ingesteld. En als ik zie wat voor een vooruitgang ik al op 6 weken gemaakt heb, dan ben ik tevreden. Het doel is het WK in Oostende op 7 juni.

Veel drukker dan normaal. In de voormiddag ga ik naar de kinesist en tijdens de middag doe ik aan aquajogging, zeker 3 keer per week. In de namiddag probeer ik al te fietsen of te wandelen. En dan is de dag om.

Dat weet ik nog niet. Ik moet een selectie afdwingen. Voor mij kan dat enkel op het WK in Oostende (7 juni), dus dat wordt kort dag.

De dokter zei meteen dat Tokio halen erg moeilijk wordt. Mijn kinesist daarentegen is net als ik veel positiever ingesteld en wij gaan ervoor. Ik wil het nog niet geloven dat ik niet kan gaan.

Neen hoor. Je moet altijd positief blijven. Dan werken we weer opnieuw keihard richting het WK 2021.

In het leven gaat het met vallen en opstaan. Ik zie elke negatieve ervaring als iets positiefs. Je moet positief in het leven staan en ervoor werken. Dan zal de rest wel volgen.

Vooral als ik intensief sport, gaat mijn linkerkant spastische neigingen vertonen en ga ik ook krachtverlies hebben. Als ik heel moe ben, dan sleep ik wel met mijn voet. Maar voor het overige valt dat nog wel mee.

Delicate vraag (lacht). Ik moest op het podium rijden van het WK. Maar tijdens het laatste WK ben ik op mijn gezicht gevallen en weg was het podium. Deze winter dacht ik een kans te maken op een medaille op de piste, maar ook die kans is weg…

Het zal moeilijk zijn om dat contract vast te houden. Maar ik wil niet negatief doen. Stel dat het zo is, dan ga ik daarna weer hard werken om toch wereldkampioen te worden en zo dat contract weer te verdienen.

Absoluut. In Londen 2012 was ik de grote favoriet en dat had ik ook tegen een journalist gezegd. Daardoor was de druk zo groot dat ik domme fouten maakte. Ik was wereldkampioen, maar geraakte in Londen compleet ingesloten in de sprint. In Rio 2016 was ik bescheidener en pakte ik uiteindelijk zilver.

Zeker, en nu nog. Ook in Rio heb ik dom gesprint. Een sprint met z'n vieren en ik wist op voorhand dat ik niet links mocht zitten. Maar waar zat ik? Juist, links.

Ik sprintte als een nieuweling en werd geklopt door een Duitser die ik normaal altijd klop. En dat was frustrerend, zeker weten.

Positief in het leven staan. Iedere tegenslag die je hebt moet je positief bekijken. Je kan negatief beginnen te doen, maar uiteindelijk moet je vooruit. Als je positief blijft, geraak je veel verder.