Wauters: "Kindjes beseffen dat mama dit nodig heeft om hopelijk op de Spelen te geraken"

Ann Wauters wil haar lichaam nog een laatste keer in topvorm brengen voor het doel van de komende maanden: het ticket voor de Spelen van 2020 in de wacht slepen. Wauters stapte vandaag op het vliegtuig naar Turkije, waar ze bij Bellona Kayseri aan de slag zal gaan.

"Ik heb er al een seizoen gespeeld en het maakt het iets gemakkelijker om naar een bekende plaats terug te keren", vertelde Wauters aan Sporza op de luchthaven van Zaventem. "Ik ken de coach ook bij mijn club, die in de middenmoot speelt, maar ambitieus is."

"Ik zocht een plaats waar ik me goed kon voelen, waar ze ook begrip hebben voor mijn situatie. Ik zal waarschijnlijk niet kunnen deelnemen aan alle trainingen en mijn knieën zullen af en toe wel eens tegenpruttelen."

"Mijn club weet heel duidelijk wat mijn droom is en dat zijn de Spelen. Daar heb ik minuten en ritme voor nodig. Al kan ik zelf ook geen antwoord geven op de vraag hoe het zal zijn om weer dagelijks te basketballen. Het wordt afwachten. Maar het is normaal dat ik deze stap moet zetten om zo goed mogelijk klaar te geraken voor de Spelen."

De Belgian Cats zijn nog niet zeker van de Spelen. Op een kwalificatietoernooi in februari in eigen land moet die laatste stap gezet worden. "De Spelen zijn groter dan je eigen sport, je vertegenwoordigt je land. Het wordt nu heel concreet en we hebben al een hele lange weg afgelegd, maar het ligt binnen handbereik."

"Dat maakt dat we zoveel zin hebben in dat toernooi. We moeten ons voor alle duidelijkheid nog plaatsen en het zal niet in onze schoot geworpen worden, maar met dit toernooi in Oostende hebben we het gevoel dat we deze kans niet mogen laten schieten. En iedereen moet zich bij zijn club nu zo goed mogelijk voorbereiden."

Wordt Tokio - als het lukt - dan het eindpunt van Wauters? "Als sporter wil je jouw carrière eindigen op jouw manier. Sporters hebben vaak een blessure of een voorval waardoor je niet meer kunt sporten. Dat maakt het vaak zo moeilijk."

"Het is heel fijn om een eigen einde te kunnen schrijven en daar werk ik hard voor, om op mijn eigen manier afscheid te kunnen nemen van een carrière van meer dan 20 jaar."

Voor Tokio echt tastbaar is, zal Ann Wauters weer een Turks verhaal schrijven. Haar partner en kindjes zijn niet mee op het vliegtuig gestapt. "Onze kindjes zijn nu al wat ouder en dan is het niet meer zo gemakkelijk om gewoon je boeltje te pakken."

"Het is heel schattig dat ook de kindjes alles beginnen te beseffen en beginnen mee te leven met die olympische droom. Ze beseffen ook meer en meer wat ik er voor moet doen. Dat is heel mooi."

"Ze weten: mama heeft dit nodig om hopelijk op de Spelen te geraken. Daar kan misschien wel het mooist mogelijke eindpunt volgen: afsluiten op de Spelen is een droom die werkelijkheid zou worden."