Ga naar de inhoud

Bakelants valt weer in Lombardije: "Ik keer nooit meer terug naar deze koers"

 za 12 oktober 2019 20:33
Jan Bakelants (archieffoto) was de pechvogel met dienst in Lombardije.

Jan Bakelants eindigde vandaag 109e en laatste in de Ronde van Lombardije. De 33-jarige Bakelants finishte op 25'05". De verklaring: een val in de afdaling van de Sormano, waar hij twee jaar geleden al heel zwaar tegen de grond ging. "Ik wilde die val van 2017 achter mij laten, maar het werd een anticlimax van jewelste."

"Het had allemaal veel erger kunnen zijn"

Twee jaar geleden eindigde de Ronde van Lombardije van Jan Bakelants met een zware valpartij in de afdaling van de Muro di Sormano. Bakelants dook in een ravijn en liep zware blessures op. Ook vandaag was het lot hem niet gunstig gezind. Bakelants viel in diezelfde afzink.

 

"Het maffe is dat het opnieuw gebeurde in de afdaling van de Sormano. Niet in die gevaarlijke bocht van twee jaar geleden, maar helemaal aan het einde van de afzink", vertelt de Sunweb-renner bij Het Nieuwsblad.

 

"Ik weet echt niet hoe het is kunnen gebeuren. Mijn voorwiel schoof weg en ik lag er. Ik reed zelfs niet eens rap, zonder risico’s. Een vreemde valpartij. Iets wat elke renner elk jaar wel eens overkomt, maar vreemd genoeg moet het bij mij altijd in deze koers gebeuren.”

 

"De schade valt wel mee. Ik heb schaafwonden, waar ik nog nooit schaafwonden heb gehad, zoals op de achterkant van mijn schouder. Het moet dus een rare val geweest zijn, maar als ik naar mijn getoucheerde helm kijk, moet ik misschien zeggen dat ik ondanks die val toch veel geluk heb gehad. Het is een zeer jammere zaak, maar het had allemaal veel erger kunnen zijn.”

Als ik naar mijn getoucheerde helm kijk, moet ik misschien zeggen dat ik ondanks die val toch veel geluk heb gehad. Het is een zeer jammere zaak, maar het had allemaal veel erger kunnen zijn.

Jan Bakelants

"Het is om zot van te worden"

Jan Bakelants reed de wedstrijd nog uit. "Het is om zot van te worden. Ik kan niet vatten dat het net opnieuw in de afdaling van de Sormano gebeurde. Ik was naar hier gekomen om die zware val van twee jaar geleden definitief achter mij te laten… Het werd een anticlimax van jewelste."

 

"Nadien passeerden we nog twee keer vlak bij de streep. Het was gemakkelijk geweest om op te geven, maar mijn vriendin en kindjes stonden aan de finish te wachten. Ik wilde dus toch kost wat kost uitrijden."

 

"Het is ook de laatste koers van het jaar en ik wou mij niet laten kennen. Eén ding weet ik wel: nu kom ik echt nooit meer terug naar deze koers.”