Ga naar de inhoud

Jolien D'hoore na mentale tik: "Plezier teruggevonden op omafiets"

 zo 22 september 2019 08:01
Jolien D'hoore
Tijdens haar revalidatie leidt Jolien D'hoore de training op een elektrische fiets.

Jolien D'hoore is er de komende dagen niet bij op het wereldkampioenschap. Na twee zware blessures maakte de 29-jarige wielrenster pas vorig weekend haar comeback. "Ik heb nog een groot doel: de Olympische Spelen in Tokio. Die hebben me uit de put getrokken", zegt ze.

"Pech heeft er zwaar ingehakt"

Jolien D’hoore beleefde tot nu niet haar vrolijkste jaar. Nadat ze al haar sleutelbeen had gebroken, ging ze tijdens de BeneLadies Tour in juli opnieuw tegen de grond. Het verdict: elleboogbreuk. D’Hoore kreeg daarop een stevige tik op mentaal vlak. 

 

"Voorlopig was het inderdaad een rotjaar", vertelt ze in een uitgebreid gesprek met Sporza. "En nu ging het 2 keer mis. Dat heeft er zwaar ingehakt – ik had niet verwacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben."

 

"In het verleden heb ik nooit echt zware blessures gehad, eigenlijk is het altijd al goed gegaan in mijn carrière. Wegseizoen, piste: alles vloeide automatisch in mekaar over. Het hele jaar op een fijne manier met de fiets bezig zijn: het was bijna vanzelfsprekend."

 

Net na de tweede breuk wou D’hoore rust voor zichzelf: ze ging een tijdje offline op sociale media en gaf aan "verwoest te zijn door de pech."

 

"Mentaal mag je dit inderdaad als topsporter niet onderschatten. Ik wou voor mijn nieuwe ploeg een goed voorjaar rijden, en dat viel door die sleutelbeenbreuk al in het water. Daarom had ik van het Europees kampioenschap in Alkmaar echt wel een doel gemaakt, maar een week ervoor ging het dus opnieuw mis…. Ik viel constant van de ene ontgoocheling in de andere, in een zwart gat zelfs en dat maakte het mentaal lastig."

In het verleden heb ik nooit echt zware blessures gehad en nu ging het twee keer mis.

Jolien D'hoore
Jolien D'hoore
Jolien D'hoore is er weer bovenop.

"Ik vroeg me af of het nog de moeite loonde"

Omdat alles plots even wegviel, begon Jolien D’hoore ook aan dingen te twijfelen. "Ik ben 29 en dan denk je: “Zou ik wel nog terugkomen? Is het nog de moeite om terug te
komen? Zijn er nog wedstrijden die ik nog wil winnen?""

 

Die wedstrijden zijn er inderdaad. D'hoore wil nog iets moois laten zien in Tokio. Maar moeten we dan concluderen dat zonder de Spelen D'hoore misschien nu al een punt had gezet achter haar carrière?

 

"Goh, misschien wel. Ik ga er niet voluit ja of nee op zeggen, maar het zat wel in m’n hoofd. Ik heb nog 1 groot doel en dat zijn de Olympische Spelen. En ik wil nog evengoed of beter doen dan m’n bronzen medaille. Dat heeft me een beetje uit de put getrokken."


"Maar mocht dit eerder gebeurd zijn, dan was ik inderdaad misschien gestopt", geeft D'hoore toe.

Augustus 2016: Jolien D'hoore straalt met olympisch brons in Rio.

"Een elektrische omafiets is echt leuk!"

Het mag duidelijk zijn: Jolien D’hoore is er weer bovenop. Hoe is ze uit dat dal geklauterd? 

 

"In het begin was het lastig. Zodra ik online iets over koers las, uitslagen of wat dan ook kreeg ik het moeilijk", vertelt ze. "Vandaar dat ik tegen mezelf gezegd heb: dit moet stoppen, ik moet er even afstand van nemen. Ik ben op reis vertrokken en heb niet meer aan de koers gedacht voor een paar weken. Voor het eerst in 20 jaar."

 

"Daarna heb ik goeie gesprekken gehad en zijn we zelfs op zoek gegaan naar nieuwe trainingsmethodes om het plezier in het fietsen opnieuw te vinden. Dat is nu helemaal terug."

 

"Wist je trouwens dat ik in die periode een elektrische fiets gekocht heb? Omdat ik met m’n arm in het gips zat kon ik niet veel doen, maar met een omafiets kon ik wel fietsen. Vond ik echt leuk!"

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen (Instagram). U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.

"Alles ademt al olympisch in Tokio"

"Ik voel me anders, sterker dan vroeger. Op mentaal vlak ook", getuigt Jolien D'hoore. "En ik weet nu waarvoor ik het doe. Ik ben gemotiveerd, en alles zal ervoor moeten wijken. Ik ga er voor 100 procent voor."

 

Onlangs maakte D’hoore haar comeback in de Madrid Challenge. Ze werd er zevende. "Een gevaarlijke koers wel. Door de regen zat ik wat met angst op de fiets. Maar conditioneel was ik al goed in orde, daar schrok ik zelfs van. De basis is opnieuw goed, en nu kan ik opnieuw gaan bouwen. De echte punch die komt nog wel."

 

D’hoore mikt nu in eerste instantie op het EK baanwielrennen in Apeldoorn, het eerste luik van een drukke winter. Die moet naar een goed resultaat in Tokio leiden. "Het zou heel fijn zijn mochten we ons voor de ploegenachtervolging kwalificeren, da’s meteen top 8, maar als het over medailles gaat, dan kijken we naar de ploegkoers en/of het omnium. Onlangs was ik in Tokio, en alles ademt al Olympische Spelen, heel prettig. Ik kijk er echt wel naar uit."

 

En tot slot, wat dan met de wegcarrière? D'hoore: "Ik hoop dat ik nog een mooi en volledig voorjaar kan rijden, om op die manier de ploeg iets terug te geven. Alleen na de Ronde van Vlaanderen zal ik even rust nemen. En ik hoop dat ik nog sterker zal worden door alle fitnesstrainingen en het pisteseizoen, dus ook dat ziet er wel goed uit."

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen (Instagram). U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen (Instagram). U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.