Gerlo vanuit Wimbledon: "Leeuwenkoningin" Barty en Flipkens vs. de tovenares

Dag 2 was een beetje vergelijkbaar met dag 1 op Wimbledon. Met Muguruza en Sharapova twee ex-winnaressen eruit. Bij de mannen exit van één van de jongere wolven, Dominic Thiem. En de oude garde die het al bij al makkelijk redde. Nadal en Federer dus. Leuk vooruitzicht trouwens, een tweede ronde tussen woelwater Kyrgios en Rafael Nadal. Remember 2014? De toen nog onbekende Kyrgios schakelde Nadal uit in de achtste finales.

Nadat ik het hier gisteren had over de zware druk die de jonge toppers ervaren om hun rol aan de wereldtop waar te maken, deze quote van Ashleigh Barty, de nieuwe nummer 1 op wereldranglijst bij de vrouwen.

Na haar overwinning tegen de Chinese Saisai Zheng kreeg ze de vraag hoe zij de druk van die eerste plaats ervaart: “ Kind of came thinking kind of like hakuna matata, just relax and go for it. Really nice to come in here, get stuck into that first match.“

Veel vertaling hoeft niet zeker, zoiets als maak je geen zorgen of wind je niet op. Barty, één van de weinige tennissers die de uitdrukking, bekend door de schitterende song uit "The Lion King", ter harte neemt.

Interessant programma vandaag op show court 18, Kirsten Flipkens stapt daar om 11 uur lokale tijd op de baan, daarna komt David Goffin. En over die eerste match wil ik het even hebben toch.

Kirsten Flipkens speelt tegen Su-Wei Hsieh uit Taiwan. Met die twee speelsters staan zo ongeveer de twee meest creatieve tennissters van het hele circuit tegenover mekaar. Flipkens heeft geen introductie meer nodig. Hsieh wel. Ze maakte eerst naam als dubbelspelspecialiste. Samen met de Chinese Peng Shuai won Hsieh de grandslamtoernooien in Parijs en hier op Wimbledon, stond ze op de eerste plaats op de wereldranglijst en won ze meer dan 20 andere grote dubbeltoernooien.

De jongste jaren, ze is nu 33, concentreert Hsieh zich op het enkelspel. En met succes. Ze staat nu in de top 30. Alleen al dit jaar versloeg Hsieh vier speelsters uit de top 10. Osaka toen die op één stond , verder Kerber, Pliskova en Sabalenka. En vorig jaar zorgde Hsieh voor een regelrechte stunt hier op de ‘All England Club’. Ze schakelde toen in de derde ronde ’s werelds nummer één Simona Halep uit. Links en rechts duikt al een tijdje de bijnaam "de tovenares" op.

Hsieh deed dat immers niet met het tennis dat je tegenwoordig zo vaak ziet. Hard en snel kloppen als een metronoom, tot de tegenstander niet meer kan volgen. Natuurlijk kan ze hard slaan, maar Hsieh verheft tennis ook een beetje tot kunst. Met haar anticipatievermogen, haar slice, haar drops, haar lobs, de onwaarschijnlijke hoeken die ze trekt, drijft ze haar tegenstanders vaak tot de wanhoop. En nu komt het. Hsieh is momenteel zowat de enige op het circuit die haar forehand en backhand met beide handen slaat. Dat heeft een eenvoudige verklaring.

“Mijn papa heeft me leren tennissen toen ik 5 was", zei ze in L'Equipe. "Ik was heel tenger en ik kon mijn racket niet met één hand opheffen. Het is een gewoonte geworden. Sommigen denken dat ik tactisch sterker, intelligenter ben dan de anderen. Ik denk dat niet. Ik volg gewoon mijn instinct. Ik zit niet echt met een speciaal plan in mijn hoofd. Ik hoor tegenstanders wel soms zuchten hoe ik iets voor mekaar heb gekregen. Ik weet dat ze soms mentaal kraken."

Tegen deze Su-Wei Hsieh, zeg maar tegen haar spiegelbeeld, speelt Kirsten Flipkens dus voor een plaats in de derde ronde. Flipkens mag wel met vertrouwen aan de match beginnen. Ze versloeg Hsieh al twee keer. Ik denk dat Flipper gisteravond nog even op haar laptop naar de match van twee jaar geleden zal hebben gekeken, dat ze het verslagje dat ze na elke match maakt, ook nog aandachtig zal hebben doorgenomen. Als ik als toeschouwer voor vandaag een groundpass had voor Wimbledon, dan zou ik alvast op baan 18 aan mijn dag beginnen.

Dirk Gerlo