Portret Victor Schelstraete: “Angst heb ik niet (meer)”

Schijnbaar eindeloos nazwetend, witte handdoek rond de nek, maar met een kamerbrede glimlach wandelde Victor Schelstraete afgelopen vrijdag de geïmproviseerde persruimte van de bokshal in Minsk binnen. De openingsceremonie moest dan nog gehouden worden, maar Schelstraete had zijn eerste kamp al gewonnen. De jury duidde hem unaniem aan als winnaar na 3 ronden tegen de Oostenrijker Hagag Ahmed.

“Ik had Ahmed al bezig gezien op het internet en wist dat hij sterk is. In je eerste kamp boks je liever tegen iemand makkelijker, maar vanaf de 1e ronde voelde ik dat het voorbij was voor hem. Ik zag angst in zijn ogen. Met de nodige tips van mijn trainers heb ik het kunnen afwerken. Toch een last die van mijn schouders viel, want de druk was groot.”

De manier waarop Schelstraete praat is vriendelijk, maar zijn woorden verraden grote zelfzekerheid. “Nee, ik kan via deze Europese Spelen niet op de Olympische Spelen raken of punten sprokkelen, maar ik kan hier wel een statement maken."

"Of ik mijn Russische tegenstander in de tweede ronde vrees? Nee, bij Rusland is het vooral de vlag die mensen angst aanjaagt. Maar die vlag heb ik al geklopt. Ik zal met dezelfde focus, mentaliteit en gameplan als in de eerste ronde in de ring stappen.”

De gave om angst te overwinnen en om te zetten naar zelfvertrouwen, lijkt het geheime wapen van Victor Schelstraete. Zijn thuissituatie was moeilijk. Hij groeide op zonder vader, moeder had het financieel moeilijk en naar school gaan was verre van zijn favoriete bezigheid. Toen hij dreigde het slechte pad te bewandelen, raadde zijn moeder hem op zijn 17e aan om te gaan boksen.

“Voor mij is boksen een “way out”. Het betekent alles voor mij. Wat precies, daar kan ik in een kort interview zelfs niet op antwoorden. Ik train 2 of 3 keer per dag met hart en ziel, onder meer met het oog op de Spelen in Tokio 2020. Ik leg mezelf daarbij veel druk op, want als je dat niet doet en niet in jezelf gelooft, kan je niet alles uit jezelf halen."

Ook voorafgaand aan de Europese Spelen moest Schelstraete angst overwinnen. Door 6 barsten in zijn middenhandsbeentje lag hij een jaar stil. Vooral mentaal was dat moeilijk, geeft hij toe. “Na zo lang is het moeilijk opnieuw die klik te maken in je hoofd als bokser. Een stage naar Cuba net voor de Europese Spelen heeft mijn killersinstinct teruggebracht.”

“In Cuba wordt er gebokst om je hoofd er af te hakken, bij wijze van spreken. Dat had ik nodig. Op het niveau van de Europese Spelen had ik nog nooit gebokst.”