Het seizoen van de Belgen in de Premier League: wie was top, wie was flop?

Voor Kompany was het nog maar eens een seizoen met hoogtes en laagtes. Hij miste dit jaar weer een groot aantal matchen door blessures: 22 in alle competities in totaal. En, nieuw voor Kompany: in de matchen die hij daadwerkelijk meespeelde, zat hij vaker dan hem lief was op de bank. Voor het eerst in zijn 11 jaar bij City was hij geen eerste of tweede keuze. Laporte en Stones staan duidelijk voor Kompany in de pikorde.

Toch heeft Kompany nog maar eens zijn status in Manchester vergroot, als dat überhaupt nog mogelijk was. De kanonskogel tegen Leicester staat op het netvlies van elke Cityzen gebrand. Guardiola zei onlangs dat hij de komende weken eens een pint zou gaan pakken met Kompany. Wat er ook beslist wordt -  Kompany's contract loopt af eind juni - Vince the Prince is al lang King Kompany niet meer. Sinds dit seizoen is het Keizer Kompany.

Wat hadden we dit jaar graag Manchester City met een fitte Kevin De Bruyne gezien. Hoe dominant waren ze dan geweest? Was de titelstrijd dan al vroeger beslecht, en had City op 1 juni dan de finale van de Champions League gespeeld? We zullen het helaas nooit weten. Het was een seizoen om snel te vergeten voor de Premier League Playmaker of the Season 2017-18. Eerst was het zijn rechterknie, dan z'n linker en daarbij ook nog wat spierproblemen.

Het is des te teleurstellender omdat De Bruyne verre van een man van glas is. De voorbije vier jaar speelde hij makkelijk meer dan 50 officiële wedstrijden per seizoen. Aanstaande zondag heeft hij nog één kans om zijn seizoen wat glans te geven. Als hij fit genoeg bevonden wordt door Guardiola kan hij met City in de finale van de FA Cup voor het eerst in de geschiedenis van de Premier League de treble pakken.

Het was zoals verwacht een jaar als bankzitter voor Origi, maar niet bepaald een jaar zonder progressie. Origi is uiteraard niet de nummer één bij Liverpool, dat is Roberto Firmino, maar onze landgenoot is wel opgeschoven in de pikorde. En dat is niet niks. Waar in het begin Daniel Sturridge de doublure van Firmino was, is dat helemaal omgedraaid. Sturridge maakte zowat de belangrijkste goal van de eerste drie maanden - de 1-1 bij Chelsea - maar is daarna helemaal weggegleden. Enter Origi. Onze landgenoot overtuigde Klopp voor Nieuwjaar met een cruciaal doelpunt tegen Everton en maakte daarnaast op training indruk met zijn honger.

Het vertrouwen in Origi als nummer twee groeide, met begin deze maand dé apotheose. Met Firmino in de lappenmand bezorgde Origi Liverpool de zege bij Newcastle, en speelde hij een paar dagen later een hoofdrol in één van dé CL-comebacks van de eeuw. Zijn twee doelpunten tegen Barcelona zullen nooit vergeten worden op Anfield. Klopp noemde het grappend 'Divock Origi Week'.

Toch blijft de vraag: moet hij blijven of niet? Is de tijd van elke week spelen niet stilaan gekomen? Klopp wil Origi koste wat het kost houden, er ligt een contractverlenging klaar. Wordt vervolgd.

Should I stay or should I go? Het is een vraag die niet alleen Divock Origi maar ook Simon Mignolet bezighoudt. 'De beste reservedoelman van de Premier League', zo wordt ie genoemd. Mignolet wordt geroemd omwille van zijn positieve attitude en zijn tomeloze inzet op training.

Alisson Becker is uiteraard meer dan terecht de nummer één bij The Reds, hij was één van de missing links bij Liverpool, maar de houding die Mignolet daar tegenoverstelt is lovenswaardig. Onze landgenoot stuwt Alisson naar een hoger niveau. Mignolet neemt dit seizoen dan ook meer vrede met zijn plaats op de bank dan vorig jaar, toen hij met lede ogen moest aanzien hoe vervanger Loris Karius ondanks verschillende blunders het vertrouwen behield.

Maar ook hier staat Mignolet voor een belangrijke keuze in zijn carrière: op z'n 31ste heeft hij nog enkele topjaren voor de boeg. Zijn die geen parels voor de zwijnen op een -toegegeven- gouden bank in Liverpool? Moet hij niet aan zichzelf denken? Mignolet heeft nog een contract van 2 jaar. Even blind gespeculeer: Mignolet en zijn vrouw zijn aan het bouwen in Spanje. Hallo, La Liga?

Waar ligt de toekomst van Eden Hazard? Het moet in West-Londen de meest gestelde vraag van de afgelopen jaren zijn. Dat Hazard vlakbij de uitgang staat, is duidelijk geworden dit seizoen. Real wenkt. Zelf heeft hij zich nooit in zoveel woorden uitgesproken over een vertrek, maar uit alles kan je opmaken dat Hazard na dit seizoen de deuren van Stamford Bridge achter zich dichttrekt. Denk aan het uitgebreide afscheid nemen na Frankfurt en Leicester.

7 jaar lang heeft de kleine Belg de Chelsea-fans verwend met geweldige flitsen en beslissende acties. Het enige waar je nog iets op kon aanmerken was zijn efficiëntie. Zijn statistieken. En dat is exact wat Hazard dit jaar aan zijn spel nog heeft toegevoegd. Hazard laat 16 doelpunten en 15 assists in de Premier League optekenen, zijn hoogste aantal ooit. En dat bij een Chelsea dat grotendeels wisselvallig was in z'n eerste jaar onder Sarri.

Hazard kan dus terugblikken op een uitstekend seizoen - met misschien nog de Europa League als kers op de taart. Het ideale afscheidscadeau!

Van 13 basisplaatsen vorig jaar naar 33 dit jaar. Dat zegt genoeg over het seizoen van Toby Alderweireld. In 2017-18 was er door enerzijds blessures en anderzijds de penibele contractsituatie veel twijfel rond Alderweireld. Pochettino zei zelfs openlijk dat de "fantastische" verstandhouding tussen Sanchez en Vertonghen een eventueel vertrek van Alderweireld volledig zou opvangen. Die mening heeft de Argentijn wel herzien.

Alderweireld is net zoals twee en drie jaar geleden incontournable. Onder meer door de verschillende blessures van Vertonghen was hij lang de eerste verdediger op het wedstrijdblad. En dat alles maakt zijn contractsituatie extra interessant.

Tottenham moet een serieuze knoop doorhakken: het lichtte begin 2018 de optie in het contract van de 30-jarige Belg, waardoor dat tot eind 2020 werd verlengd. Maar in dat extra jaar staat ook een opstapclausule van zo'n 28 miljoen euro. Ofwel gaan de Spurs dus aan tafel zitten met Toby, die serieus wat boter bij de vis wil. Ofwel zien ze één van de beste verdedigers ter wereld over enkele weken voor een "prikje" vertrekken.

De andere, bijzonder waardevolle helft van het succesvolle duo Alderweireld-Vertonghen. Jan verzamelde dit jaar niet enkel een recordaantal caps bij de nationale ploeg, ook in de Premier League gooide hij hoge ogen. Hoewel het een seizoen is waarin hij al te vaak geplaagd werd door blessures - fingers crossed dat hij eind deze maand de CL-finale haalt - blijft zijn ervaring achterin heel belangrijk.

Nog een kwaliteit die hij dit jaar verschillende keren kon tonen: zijn flexibiliteit. Links in een driemansverdediging, gewoon centraal naast Toby of zelfs als vleugelverdediger zoals tegen Dortmund: hij kan het allemaal. Het is iets wat ze in Noord-Londen, in een team waar de spoeling bijzonder dun is, enorm appreciëren.

Vertonghens contract loopt af eind volgend jaar, net als dat van Alderweireld. Die eerste is wel twee jaar ouder, wat hem toch iets minder interessant maakt op de transfermarkt.

Het is een understatement van jewelste als je zegt dat het een moeilijk seizoen was voor Manchester United. De club kende een haast ongeziene crisis onder José Mourinho, werd daarna opnieuw leven ingeblazen door een enthousiaste Ole Gunnar Solskjaer, om dan uiteindelijk toch als een pudding in mekaar te zakken.

Solskjaer bleek niet de messias. En dat was ie zeker ook niet voor Romelu Lukaku. Want waar sterren als Pogba, Rashford en De Gea vrij konden ademen na het ontslag van Mourinho, werd het leven van Lukaku in Manchester er alleen maar moeilijker op.

Onder Mourinho was Lukaku baas boven baas. "Untouchable", om het met de woorden van de Portugese coach te zeggen. Lukaku begon 78% van de matchen in de basis. Dat was half februari onder Solskjaer gekelderd naar 33%. Het moet gezegd: Romelu dwong daarna met enkele sterke prestaties respect af bij de Noor - denk aan de twee goals bij PSG. Hij eindigt het seizoen bovendien als vicetopschutter van United in de Premier League, zijn 12 stuks zijn er ééntje minder dan Pogba.

Toch moet hij z'n nummer 1 status sinds half december delen met Marcus Rashford, en dat is nieuw voor Lukaku. Aangezien hij nog 3 jaar vasthangt aan the Red Devils lijkt zijn toekomst op Old Trafford te liggen, al kan niemand de "Grote Schoonmaak" van komende zomer voorspellen.

Het is zonder meer een huzarenstukje wat Leander Dendoncker dit seizoen heeft klaargespeeld. Van bankzitter naar absolute sterkhouder, en dat in een team dat eigenlijk een sterk presteerde. Vraag het aan elke voetballer: niets moeilijker dan als nieuwkomer je plaats afdwingen in een gerodeerd elftal dat wint.

Wolves verpletterde vorig jaar de Championship en begon ook dit jaar verschroeiend aan het seizoen. De verwachtingen waren hoog, maar de mannen van Nuno Espirito Santo deden er zelfs nog een schepje bovenop. Het is begrijpelijk dat de Portugees in zijn eerste 10 matchen vasthield aan dezelfde elf namen. Maar eind december veroverde Dendoncker zijn eerste basisplaats en de trein was vertrokken.

Dendoncker heeft een uniek profiel: hij biedt Wolves loopvermogen, power en ruggengraat. Hij is de man die creatievelingen als Ruben Neves en Joao Moutinho laat draaien. Bovendien scoorde Dendoncker ook punten bij Premier League-liefhebber Roberto Martinez: de bondscoach gaf hem in maart twee basisplaatsen. Wat de toekomst van Leander Dendoncker betreft: Wolves gaat Europa in en rekent op onze landgenoot. De toekomst oogt oranje-zwart en oogt mooi.

De meest gelukkige Belg in de Premier League, daar mag je zeker van zijn. Voor Youri Tielemans was het afgelopen halfjaar een verademing, na een verschrikkelijke paar maanden bij Monaco. Het was nochtans zo goed begonnen voor Tielemans, die na het vertrek van trainer Jardim en de komst van Heny meer speeltijd en verantwoordelijkheid kreeg (hij werd zelfs een paar keer aanvoerder).

Maar die positieve persoonlijke evolutie was helaas omgekeerd evenredig aan de prestaties van de Monegasken. Monaco bleef voortsukkelen en toen 6 dagen voor het einde van de wintermercato Jardim opnieuw overnam van Henry wist Tielemans: wegwezen.

Als een geschenk uit de hemel bood Leicester City zich aan, en sindsdien haalt de jonge Belg weer een hoog niveau. Tielemans maakte 3 doelpunten en gaf 5 assists. Heel Leicester, inclusief Jamie Vardy, droomt hardop van een verlengd verblijf. Evident wordt dat niet, want Monaco wil naar verluidt meer dan 40 miljoen euro vangen. En bovendien gaat zijn naam als vanouds weer vlot over de tongen bij de meeste topclubs in Europa.

Het is gek: Kabasele is verdediger bij een van de betere niet-topploegen in Engeland én is Rode Duivel, maar toch haalt hij zelden de krant of de voetbaltalkshows. Kabasele is niet "hot", maar speelt wel voor 2e jaar op een rij een degelijk seizoen bij Watford.

Vorig jaar verzamelde hij wel 27 basisplaatsen en nu maar 19, maar dat mag niet verwonderen, want Craig Cathcart - steunpilaar centraal in de defensie - was er vorig jaar door een knieblessure amper bij. Kabasele had het voorbije seizoen een knipperlichtrelatie met de basis: in, uit, in, uit, in, uit,... Toch is hij voorlopig niet van plan te vertrekken bij Watford. Binnenkort zit hij om de tafel met het bestuur.

Het is niet zo'n geslaagd huwelijk als het bovenstaande tussen Tielemans en Leicester, zeker niet, maar net als Youri zal ook Michy Batshuayi tevreden terugkijken op zijn overstap in januari.

Batshuayi werd, na een veelbelovende passage bij Dortmund en een goed WK, met grote verwachtingen door Chelsea een jaar naar Valencia gestuurd. Batsman naar de club met een vleermuis in z'n logo: de kaarten lagen gunstig. Het werd jammer genoeg een teleurstellende periode. Batshuayi kon zich met 3 doelpunten in 23 matchen nooit doorzetten, coach Marcelino wou openlijk van onze landgenoot af. De uitleenbeurt werd vervroegd beëindigd, bij Crystal Palace werd de goaltjesdief met open armen ontvangen.

Zijn debuut tegen Fulham was energiek, zijn goals tegen Leicester, Burnley en Watford welgekomen, en hoewel het vuur daarna uitdoofde blijft men bij Palace enthousiast over Michy. Coach Roy Hodgson zei dat hij hem er volgend jaar opnieuw bij wil, zij het op vaste of op huurbasis.

Maar misschien nog waarschijnlijker: ligt de toekomst van Batshuayi niet gewoon op Stamford Bridge? Door de transferban kan Chelsea geen nieuwe spelers aantrekken. Morata wordt nog een jaar uitgeleend aan Atletico Madrid en Higuain keert in principe terug naar Juventus. De tijd is rijp voor Michy, die enkel de concurrentie van Giroud en Tammy Abraham lijkt te moeten vrezen!

Eén doelpuntje. Eén schamel doelpuntje, zij het wel in een indrukwekkende 2-3 zege bij Arsenal. Het is gewoon veel te weinig voor de man die drie jaar geleden voor meer dan 30 miljoen euro werd binnengehaald. Het eerste jaar van Benteke bij Palace was goed, met 15 stuks in de competitie, maar de voorbije twee zijn erg teleurstellend. Dit seizoen werd ie opnieuw enorm geremd door een blessure, alweer aan de knie. Hij lag van september tot januari in de lappenmand.

Toch kan Benteke zich aan enkele positieve zaken optrekken. Toen hij begin 2019 terugkeerde was hij vierde keuze, achter Ayew, Batshuayi en Wickham. Maar omdat geen van hen écht opstaat blijft er een soort van vacuüm voorin. Hodgson was onder de indruk van de wisselwerking tussen Zaha en Benteke op Arsenal, en omdat een verlengd verblijf van Batshuayi geen zekerheid is, zou Benteke - met nog twee contractjaren op de teller - toch nog de toekomst van Palace kunnen zijn.

Blessures bleven Steven Defour ook dit jaar achtervolgen. Hierdoor kwam hij dit seizoen maar aan 6 matchen in de Premier League. Doodjammer voor een speler die ook in de Premier League al vaak toonde dat hij heel wat in zijn mars heeft. Defour heeft nog een contract tot 2020 bij Burnley, dus volgend seizoen wordt cruciaal voor zijn toekomst.

Denis Odoi is voor altijd een held in de harten van de Fulham-supporters, want op 14/05/2018 kopte hij de club naar Wembley, waar het wat later de promotie afdwong. Dit jaar was helaas iets minder memorabel voor de Fulham-fans. De club kocht héél veel in en vooral héél veel verdedigers. De silver lining aan de cloud van Odoi is dat hij desondanks knap standhield.

Velen dachten dat Odoi te klein en niet stevig genoeg was voor de Premier League, maar hij sprokkelde amper 4 basisplaatsen minder dan vorig jaar. Straf! Kanttekening: Fulham had de slechtste defensie en speelde in de Premier League duidelijk boven zijn niveau. Maar het persoonlijke verhaal van Odoi is mooi: hij zag een droom in vervulling gaan, is graag gezien bij de fans én woont graag in Londen. Zijn toekomst oogt dan ook wit en zwart, want de club verlengde zijn overeenkomst.

Ook voor Isaac Mbenza was het een bewogen seizoen. Dat de flankaanvaller na een puik seizoen in de Ligue 1 bij Montpellier in Huddersfield neerstreek was op z'n minst opmerkelijk te noemen. The Terriers waren er vorig jaar vér boven alle verwachtingen ingebleven en stonden voor het altijd lastige seizoen van de bevestiging.

Het werd helaas het seizoen van de afgang. Huddersfield bleek de voorbije 9 maanden één van de zwakste teams in de geschiedenis van de Premier League en als jonge, frivole buitenlander is het dan niet makkelijk om je mannetje te staan. Daarenboven vroeg het fysiek erg zware voetbal van trainer David Wagner een maandenlange aanpassingsperiode.

Toen Wagner dan halfweg het seizoen opstapte, sloeg de motor van Mbenza wel aan. Tot hij een vervelende kuitblessure opliep. Mbenza werd teruggeslagen maar zorgde toch nog voor een goed einde van zijn seizoen, met een goal tegen Manchester United als hoogtepunt. Het leidde tot een verrassende wending: de huurling zal niet terugkeren naar Montpellier maar kiest voor een permanent verblijf bij Huddersfield. In de Championship dus. Conclusie van zijn seizoen: snel vergeten, volgend jaar beter.

Grotendeels hetzelfde verhaal als bij Mbenza. Voor Depoitre was het geen cadeau om zich in een zwalpend team staande te houden. Depoitre verzamelde evenveel basisplaatsen als Mbenza, maar kon geen enkele keer scoren in de competitie. Wat een verschil met vorig jaar toen hij de absolute held was door tegen Chelsea het doelpunt van de redding te scoren! Hij maakte er toen 6 in de premier league.

Depoitre moet vooral in eigen boezem kijken, want de concurrentie was toch niet bepaald sterk. Hij is trouwens één van de dikbetaaldste spelers bij Huddersfield, net als conculega Mounié, die amper twee goals achter zijn naam heeft. Het contract van Depoitre bij Huddersfield loopt af. Naar eigen zeggen gaat hij op zoek naar een "sportieve uitdaging", maar ook naar "een goed salaris". Blijft hij in Engeland of wenken China of de VS?