"Coucke buiten zal moeilijk zijn, hij gaat zichzelf niet ontslaan"

Wie het publiek van Anderlecht een beetje kent, beseft dat het lang heeft geduurd voor ze zich tegen het beleid en de ploeg gekeerd hebben. Zeker als je bedenkt wat Herman Van Holsbeeck en in mindere mate Roger Vanden Stock de voorbije jaren hebben moeten verduren bij een veel minder grote sportieve malaise.

Dat heeft ermee te maken dat Marc Coucke voor een soort nieuw begin stond. Hij werd enthousiast onthaald en had veel krediet omdat fans dachten dat nieuwe gouden tijden zouden aanbreken en ze het ook wel wat hadden gehad met het oude bestuur. Ze waren klaar voor verandering. Coucke heeft zichzelf nog extra krediet gekocht door mensen aan te stellen die goed lagen bij de fans.

Michael Verschueren is de zoon van Michel en er was de injectie van het zogenaamde Anderlecht-DNA. Ik vond dat allemaal een beetje kunstmatig. Na een maand of 5 kan je jezelf bijvoorbeeld afvragen wat de meerwaarde is van Pär Zetterberg. Geen idee. Wat is op dit moment de meerwaarde van Frank Arnesen, behalve dat het een ongelooflijk sympathieke man is. Ik denk dat Anderlecht meer had verwacht van het internationale netwerk van Arnesen en omgekeerd denk ik dat hij geschrokken is van de toestand bij de club.

Maar op een bepaald moment is het genoeg geweest voor de fans. Het was al een klap voor de paars-witte trots dat Club Brugge uiteindelijk kwam winnen in het Astridpark. En dan is er nu de realiteit die dichtbij komt dat Anderlecht voor het eerst in 56 jaar geen Europees voetbal zal spelen. Op een bepaald moment is de maat vol.

Op anderhalf jaar tijd is het enthousiasme rond Marc Coucke gekeerd. Het doet me onwillekeurig denken aan Roland Duchâtelet bij Standard . Ook dat was een
succesvolle zakenman die het goed had gedaan bij een kleinere club, STVV. Die dacht ook: "Ik neem eens een grote, traditierijke club over". Maar hij heeft dat volledig mis ingeschat.

Ook bij Standard was er binnen de korste keren supportersprotest. Op lange termijn heeft Duchâtelet dan gedesillusioneerd de handdoek gegooid omdat hij het had onderschat. Dat heeft Coucke zeker ook gedaan. Coucke heeft beseft dat er een totaal nieuwe bedrijfscultuur moest komen en dat het instituut toe was aan een grondige verandering. Daar ben ik het grondig mee eens. Alleen denk ik dat hij te voortvarend is geweest.

Ik moet aan de fans van Anderlecht wel zeggen, "Coucke buiten" zal moeilijk zijn. Hij is de eigenaar. Hij gaat zichzelf niet buiten zetten. Je kan je wel afvragen hoe lang Coucke dit gaat verdragen. Hij is altijd een populaire, volkse man geweest, die graag gezien was. Het zal hem zeer zwaar vallen dat honderden fans dit nu scanderen.

Ik kan me voorstellen dat als Anderlecht nog eens zo een horrorjaar beleeft, hij zou zeggen: "Dit is een vergissing geweest, ik verkoop de club". Al heb ik daar momenteel geen enkele aanwijzing voor, voor alle duidelijkheid. 

Ik moet ook wel zeggen, mensen vergeten snel. In 1998 was de situatie vergelijkbaar. Roger Vanden Stock had net overgenomen van zijn vader. Anderlecht heeft toen op de allerlaatste speeldag in de toegevoegde tijd Europees voetbal afgedwongen met een goal in de kluts van Gaston Taument.

Die crisis heeft zich het volgend seizoen voortgezet toen Anderlecht na een paar speeldagen op de laatste plaats stond, met 6-0 verloor van Westerlo, uitgeschakeld werd voor de beker en in de eerste ronde er Europees uitging tegen Zürich. Het waren toen mensen met echt het club-DNA, Jean Dockx en Frank Vercauteren, die Anderlecht nog naar de 3e plaats hebben geloodst en drie jaar later speelde Anderlecht in de 2e ronde van de Champions League.

Het protest van afgelopen zondag was eigenlijk typerend. Na een 5-0-nederlaag tegen Westerlo brak ook eens protest uit. Michel Verschueren ging toen de fans toespreken (zie video). Hij kon de fans kalmeren. Naar hem luisterden de supporters omdat hij een palmares meebracht. Dat kan je van zijn zoon Michael Verschueren niet verwachten en dat is geen kritiek aan zijn adres voor alle duidelijkheid. Wat hij deed was verdienstelijk en moedig, maar wat hij zei viel in dovemansoren. 

Het is gauw gezegd dat het de grootste crisis ooit was. Maar wat ik wel kan zeggen is dat het toen een sportieve crisis was met een groot probleem op het veld en een trainer die niet de juiste man was, Arie Haan. Nu is het een institutionele crisis. De hele club, niet alleen de ploeg, zoekt naar een identiteit. Er is veel DNA verdwenen, mensen die de gevoeligheden en de regels van het huis kennen. Als je het hele plaatje bekijkt, is de crisis nu wel groter dan in 1998.

Peter Vandenbempt