Van Aert: "Minder crossen betekent niet zomaar beter koersen op de weg"

Het begin en einde van het interview begon met een kwinkslag. Van Aert bevestigde bij aanvang met de glimlach dat hij in een pot met doorzettingsvermogen is gevallen toen hij klein was: "Blijkbaar wel. Dat is een van mijn kwaliteiten."

Van Aert reed de finale met Julian Alaphilippe en Jakob Fuglsang, mannen die top 10 kunnen rijden in de Tour. Heeft dat zijn ogen geopend? "Het is het 2e jaar op een rij dat ik met klimmers op pad ben. Ik denk dat het tactisch goed gezien was om mee te gaan. Die 2 hadden allebei afstoppers achter ons. Alleen moest ik iets te snel lossen op de steile stroken. Zij zijn veel lichter gebouwd en hebben in de finale veel meer over."

"Ik weet niet of ik dit hoger inschat dan vorig jaar. Maar het is moeilijker om dit jaar hetzelfde te doen. Vorig jaar zullen er velen wel gedacht hebben, toen ik samen met Bardet van zo ver wegreed, dat we wel vanzelf zouden terugkomen. Dat was nu in principe anders. Mijn prestatie zelf is vergelijkbaar, denk ik, ik heb minstens even hard afgezien."

Alaphilippe is een ex-veldrijder en Fuglsang een ex-mountainbiker. Van Aert: "Dat zijn mooie voorbeelden. Het toont aan dat je toch een bepaalde stuurvaardigheid nodig hebt voor deze koers. Het zijn niet zomaar klimmers of zomaar klassieke renners die hier vooraan rijden. Je moet met de fiets kunnen rijden en je vooral durven te laten gaan in de afdalingen op het grind. Het is iets heel specifieks. Het is genieten omdat het zo mooi en uitzonderlijk is om stroken van 10 à 12 kilometer grind te hebben."

Van Aert eindigde 3e, maar de perceptie is helemaal anders in vergelijking met zijn karrenvracht 2e plaatsen in het voorbije cross-seizoen. "Dat toont nog maar eens aan dat het veldrijden geen B-sport is. Dat is het enige dat ik daarop kan zeggen. Dat die perceptie anders is, is het gevolg dat het nog allemaal nieuw is en mijn 2e jaar op de weg."

"Een 3e plaats valt nog altijd buiten de verwachtingen van de meeste mensen vooraf. In de cross heb ik alles al eens gewonnen en dan is een 2e plaats niet goed genoeg. Als Alaphilippe hier 2e wordt, dan is dat voor zijn status ook niet meer goed genoeg. Dat kun je evenwel ook als een mooi compliment bekijken, maar het is niet altijd makkelijk", geeft de renner van Jumbo-Visma toe.

Van Aert heeft met zijn koers zaterdag heel wat wielerharten veroverd, niet alleen in Vlaanderen. Daar is hij zich van bewust: "Vorig jaar was het nog meer out of the blue, maar ik heb er opnieuw van genoten hoe je zo ver van huis ontvangen wordt. Voor een simpele Kempenzoon is dat nog altijd even schrikken."

Van Aert is niet bang dat zijn nieuwe Nederlandse ploeg achter zijn veren gaat zitten om van de weg zijn hoofdmenu te maken. De cross blijft belangrijk. "De Nederlanders die mij omringen, beseffen maar al te goed dat het veldrijden geen slechte voorbereiding is op wat ik nu aan het doen ben. Ik denk dat ik dat nu voor het 2e jaar op een rij bewijs - en er moeten nog heel veel koersen komen waarin ik het opnieuw wil bewijzen."

"Volgens mij is het niet zomaar een zekerheid dat als ik minder zou crossen, ik automatisch beter op de weg zou koersen. Dat is nog maar de vraag."

"Ik ben hier in Toscane even ambitieus en gemotiveerd als op het WK veldrijden. Daar is - denk ik - niets mis mee. Als ik een voller wegseizoen zou rijden, zijn er heel veel koersen waar ik eigenlijk niet veel te zoeken heb of die ik niet interessant vind. Op deze manier is het een prachtige combinatie."

Van Aert heeft - door extrasportieve zaken - wel niet de beste crosswinter achter de rug: "Dat heb ik al meermaals toegegeven. En dan is het heel moeilijk om tot het gaatje te gaan. In de Strade kon ik dat terug wel. Op dat vlak klopt het dat ik hier veel meer van genoten heb dan van veel crossen. Het crossen zelf is me wel nooit gaan enerveren. Zolang ik het spelletje graag doe, moeten de randzaken wijken. Ik heb zeker geen degout van het veld."

De 24-jarige Belg was wel opgelucht na het WK veldrijden. "Ik mocht 7 dagen niet trainen na dat WK en toen ik zaterdag en zondag wat ambetant begon te worden omdat ik niet mocht fietsen, wist ik dat het goed zat en dat alle last van mijn schouders was gevallen. Ik heb toen 2 weken getraind als nooit tevoren en ik voelde dat dat helemaal anders was dan in de winter. Blijkbaar was het moeilijk om in het cross-seizoen die knop om te draaien."

Wat Van Aert in Italië liet zien, belooft voor de Ronde en Roubaix. "Dat denk ik ook. De Omloop was een lastige koers om te beginnen. Ik heb daar veel uit geleerd en had die koers nodig om in de Strade nog iets beter te zijn. Vorig jaar heb ik het klaargespeeld om richting de Ronde, toch iets anders met 250 km, nog net iets beter te worden. En dat is ook nu de bedoeling."

Veel liefhebbers zagen Roubaix als Van Aerts favoriete koers, maar na zijn prestatie op de Toscaanse hellingen lijkt hij toch ook een Vlaanderen-man. "Dat zijn luxeproblemen", lacht Van Aert. "Ik denk dat ik vorig jaar heb laten zien dat de Ronde (9e, red) mij zeker ligt. Maar in Roubaix was ik ook op weg naar een mooie top 10-plaats. Het is zeker dat ik een klassiek type ben en dan hoef je je niet per se op 1 bepaalde koers te richten."