Nys verkent Strade Bianche: "Eén worden met de natuur en je fiets"

Met grote namen als Gilbert, Cancellara, Stybar en Kwiatkowski op de erelijst en heroïsche verhalen in overvloed heeft de Strade Bianche zich in een mum van tijd opgeworpen tot een nieuwe wielerklassieker. Dat wou Sven Nys wel eens met zijn eigen ogen zien.

"Ik ben onder de indruk. Het wordt 184 kilometer lang afzien. 1/3 ervan is offroad. Afgezien van een tijdrit is dit de meest individuele wedstrijd die je je kunt indenken. Je bent voortdurend op jezelf aangewezen, kunt niet in iemands wiel gaan zitten, want je moet ruimte laten om te zien waar je moet fietsen. Je moet één worden met je fiets en de natuur."

"De ondergrond heeft mij ook verrast, omdat hij heel veel verandert. Grove stenen, fijne stenen, soms met een klein beetje beton ertussen, soms met wat meer aarde. Remsporen alom of groeven door de regen. Het is constant opletten."

Sven Nys had zelf als veldrijder zijn hartje kunnen ophalen, zoals Wout van Aert dat vorig jaar toonde. "Dit had ik heel graag zelf eens gereden. Ik snap ook dat je hier een mix van ronderenners, renners voor het Vlaamse werk en renners voor het Waalse werk aan de start krijgt. Je kunt hier op de macht winnen, maar ook een klimmer in vorm kan dat."

"Het gaat vanaf kilometer 1 immers voortdurend op en af. Je wordt heel snel afgemat. Diep in de finale komen er dan nog die steile klimmetjes bij. Die zullen het kaf van het koren scheiden. De beste renner zal hier sowieso winnen."

En die beste renner is volgens Nys ofwel Tim Wellens ofwel Zdenek Stybar. "De ene is meer een ronderenner, de andere meer een klassieke renner. Ik verwacht een duel tussen die twee in de finale."