"Rode" Ramos en "lusteloze" Marcelo brengen Real weer in crisis

Wie zondag pal op de middag naar de Europese en wereldkampioen aan het kijken was, moest zich de slaap uit de ogen wrijven. Real Madrid voetbalde tegen degradatiekandidaat Girona als een wielrenner zonder jus in de benen.

Ook al legde Girona de ploeg van Santiago Solari niets in de weg, Real hobbelde in Bernabeu maar wat rond. Met een 1-0-ruststand (kopbalgoal Casemiro ) leek er evenwel weinig aan de hand. Girona had de voorbije zes matchen verloren en het was maar liefst 13 wedstrijden geleden dat de Catalanen nog eens gewonnen hadden.

Zelfs tegen een inspiratieloos Real zou Girona niets in te brengen hebben. Real was immers sinds half januari toch in de winningmood : 10 matchen, 8 zeges. Begin januari bedroeg de achterstand op FC Barcelona 10 punten, nu volgde de Koninklijke op 6 eenheden en met nog een thuismatch tegen Lionel Messi en de zijnen zat een landstitel er zeker nog in.

Was het overmoed? Waren sommige spelers op het middaguur nog in slaapmodus? Had de opeenvolging van competitie-, beker- en Champions League-matchen zijn tol geëist? Of is de fut bij sommige oudgedienden er definitief uit? Solari zal zich de hersenen uit het hoofd pijnigen wat er na de rust tegen Girona foutliep.

Solari had niet zijn typeploeg van de voorbije weken opgesteld. Hij liet revelatie Vinicius jr op de bank starten, net als Bale en Carvajal. Modric (geschorst) en linksachter Reguilon (rust) zaten in de tribune. Zo kreeg Marcelo nog eens zijn kans.

De Braziliaanse linksachter, nog altijd maar 30 jaar, is aan zijn 13e seizoen toe bij Real en is al jaren met zijn technische vernuft en ongebreideld loopvermogen een gesel voor elke rechterflank van de tegenstander.

Maar sinds augustus is Marcelo in niets meer te herkennen van de speler die intussen bijna 500 matchen voor Real heeft gespeeld. Uiteraard heeft de Braziliaan wel wat krediet opgebouwd en mag een viervoudige CL-winnaar een wedstrijdje minder presteren.

Maar het bleef niet bij één match, de neerwaartse trend stopte niet meer en Solari was genoodzaakt Marcelo te passeren. Intussen zijn de statistieken keihard. Met Marcelo in de basis werd slechts 38,1 procent van de matchen in La Liga gewonnen, vergeleken met 81,8 procent gewonnen matchen als Solari hem uit de basis hield, veelal ten voordele van de jonge Sergio Reguilon.

De coach van Girona voerde in de rust enkele tactische wissels door en liet Portu van de rechterkant Marcelo bestoken. Portu trapte eerst nog op de paal, maar scoorde wel de winning goal, twee keer dacht Marcelo alleen op de het veld te staan.

Het is haast kinderlijk naïef hoe hij tegenstanders in de rug laat opduiken. Marcelo was in het verleden een erg geliefde speler bij de Koninkijke, maar de fluitconcerten konden niet uitblijven. Haalt de Braziliaan zijn oude niveau nog ooit terug? Solari weigerde zijn verdediger te bekritiseren. “Voetbal is een collectieve sport en op het terrein lopen meer spelers rond”, ontweek hij handig de vele vragen over de linksachter.

Ook over Sergio Ramos liet Solari zich niet uit. Sergio Ramos behoort ongetwijfeld tot het kransje beste verdedigers ooit. 14 jaar lang leidt hij nu al de defensie van ’s werelds belangrijkste, rijkste en meest gemediatiseerde club.

Zijn kopbalsterkte, balvastheid en uitstekend positiespel gecombineerd met een allesoverheersende overwinningsdrang maken hem de baas van een hele generatie verdedigers.

En met Sergio Ramos "never a dull moment" op het veld. Heethoofd nummer één, die er niet voor terugdeinst om een tegenstander letterlijk uit evenwicht te trappen. Vorige woensdag in de CL-match in Ajax speelde de kapitein een weergaloze wedstrijd. Real Madrid werd haast 90 minuten onder de voeten gelopen door de enthousiaste Amsterdammers. Dat Real uiteindelijk met 1-2 in Nederland vertrok, had het grotendeels te danken aan het uitmuntende verdedigingswerk van zijn gangmaker.

Ramos speelde in Amsterdam zijn 600e match voor Real en werd door grote baas Florentino Perez en zijn teammaats met lof overladen. Maar zoals bekend pakte Ramos in Nederland een opzichtige gele kaart, waardoor hij de terugmatch moet missen door schorsing.

Slim en doordacht, want zo zou hij met een propere lei aan de kwartfinales kunnen beginnen. Voor een man met een karrenvracht aan titels – 4x CL, 4x La Liga, WK

en EK (2x) met Spanje – was het dan ook onbegrijpelijk dat hij achteraf verklaarde dat hij met opzet de gele kaart had opgezocht. De UEFA kan er niet om lachen, een schorsing langer dan 1 wedstrijd dreigt.

Maar ook zondag was het "Ramos-time". Aanvankelijk speelde hij tegen Girona nog op een aanvaardbaar niveau maar ook de kapitein ging na de rust mee ten onder. Met als dieptepunt een nieuwe rode kaart.

Eerst kreeg hij geel na handspel in de 16, waardoor Girona op strafschop op 1-1 kwam. En in de slotfase wilde hij à la Ronaldo of Bale met een omhaal de 2-2 op het bord zetten. Helaas kwam hij niet verder dan het lichaam van een Catalaanse verdediger en
kreeg hij voor die fout een tweede gele kaart. Rood dus, dit keer niet na een
elleboog of een aanslag op lijf en leden, maar na een handspel en een foutieve
omhaal.

Hoe dan ook werd de 32-jarige verdediger voor de 20e keer van het veld gestuurd. Niemand in de geschiedenis van La Liga heeft zo vaak voortijdig de douche moeten opzoeken. 14 van die 20 keer gebeurde dat zoals zondag na een dubbele gele kaart.

In de 454 matchen die Ramos enkel in La Liga speelde, greep de scheidsrechter 146 keer naar een gele kaart, bijna in 1 op de drie matchen. Zijn vroegere compagnon in de Real-verdediging, Pepe, heeft hij intussen tot een koorknaap gedegradeerd.

Intussen beseffen ze in Real dat de kloof met Barcelona allicht onoverbrugbaar wordt. Volgende week reist Messi met zijn ploegmaats twee keer naar Bernabeu. Eerst voor de terugwedstrijd in de halve finales van de beker (heen 1-1 ) en drie dagen later voor wat normaal een mogelijk kapitale La Liga-match had moeten zijn.

Duidelijke tekenen van beterschap in vergelijking met maanden geleden waren er zeker, maar door de ruime achterstand betekent een uitschuiver zoals tegen Girona: foetsie de titel. En al sprankelt Barcelona ook niet echt, in Catalonië kunnen ze beter een resultaat vasthouden.

De beker en de Champions League moeten het seizoen voor de Koninklijke nog kleur geven. Maar het wispelturige spel flikkert alle kanten op en defensieve stabiliteit wordt te zeer te grabbel gegooid. Met de geschorste Ramos en een krakkemikkige Marcelo in de tribunes lijkt enig succes ver weg.