Vandegoor: "De titel van de verlossing"

Eerst de oogst van de Belgen: goud voor Sanne Cant, zilver (Witse Meeussen) en brons (Ryan Cortjens) bij de junioren, zilver (Eli Iserbyt) bij de beloften en zilver (Wout van Aert) en brons (Toon Aerts) bij de profs. "Ik denk dat we daar tevreden mogen mee zijn", trapt Vandegoor een open deur in. "België blijft daarmee nog altijd een toonaangevend land, zeker ook bij de eliterenners."

"Bij de mannen eindigen alle 8 Belgen bij de eerste 11. In de jeugdreeksen bij de jongens idem dito. We halen heel veel medailles. Maar het probleem situeert zich vooral bij de meisjes, waar België enorm achterophinkt ten opzichte van Nederland. De vrouwelijke wieleremancipatie is in Nederland gewoon al veel langer ingezet. Dat is een feit en nog maar eens duidelijk geworden."

"Maar met een project in de scholen bij ons gaat de Belgische wielerbond die enorme achterstand geleidelijk aan proberen te verkleinen. Maar afgezien van een witte merel daar zal het nog lang duren. Maar goed, met die vele medailles mogen we niet ontevreden terugblikken."

Wie anders dan Mathieu van der Poel won bij de mannen. Winnen was voor hem de enige optie. Terecht? Vandegoor: "De beste veldrijder van het seizoen is ook wereldkampioen. Vorig jaar was Van der Poel ook de beste veldrijder, maar was Van Aert de beste op die ene dag van het WK."

"Daarom, denk ik, liet de flegmatische Van der Poel, die uitwendig zelden of nooit enige emotie toont, het toe dat zijn ogen nu wel een beetje vochtig werden. Omdat die wereldtitel een oververdiende kers op die taart is. Omdat in het verleden pech en andere dingen een rol hebben gespeeld. Dit is voor hem echt de titel van de verlossing."

"Heel wat mensen zeggen: "Wat is dat veldrijden toch saai geworden: altijd dezelfde die wint." Dat kan wel best, maar voor de echte wielerliefhebbers zorgt deze 24-jarige kleinzoon van Raymond Poulidor wekelijks toch voor puur genot: stuurvaardig, superieure techniek, splijtende versnellingen, zijn slangenlijf dat overal tussendoor kronkelt en vooral die directe manier van het afstraffen van andermans fouten."

"Dat laatste demonstreerde Van der Poel gisteren nog eens na die piepkleine schuiver van Van Aert en dan zie je hem niet meer terug."

"Hij is veelzijdig tot en met: op de weg, in het veld, op de mountainbike. Overal wint hij en behaalt hij titels. Overal houdt men rekening met hem. Hij is veruit de terechte wereldkampioen."

Vandegoor vond de titel van Sanne Cant bij de vrouwen elite ook zeer terecht: "Cant heeft dat prima gedaan tegen die oranje armada. Vooral tactisch reed ze zeer goed, vind ik, omdat je constant in die tang zit tussen die 4 à 5 oranje vrouwen."

"En dan toeslaan op het laatste ogenblik in de voorlaatste ronde. Ze beseft en ervaart dat ze het niet een hele wedstrijd op z'n Van der Poels kan. Ze deelt in en beslist wanneer het kan."

"Cant is 3 keer op een rij wereldkampioene. Dan ben je met recht en reden een uithangbord van de sport de laatste jaren."     

De wereldwielerbond UCI koos voor Denemarken om de internationalisering van de sport in de verf te zetten. Vandegoor plaatst daar echter vraagtekens bij. "Het is heel duidelijk dat de UCI veel meer geld kan vangen door een WK in de Lage Landen te organiseren. Dat deed het niet om het stereotype te doorbreken."

"Dat strekt de UCI tot eer. Het is een verdienstelijke poging, maar of dit WK nu voor een massale groei van het crossen in Denemarken zal zorgen? Dat valt moeilijk in te schatten."

"Door 2 dagen rond te lopen op en rond het parcours merkte ik duidelijk dat minstens de helft van de toeschouwers uit ons land kwam. Er is een zekere tegenstrijdigheid in het veldrijden. Door die enorme professionaliteit die wij in België hebben in deze sport - bij organisatoren en renners, is dat niveau dusdanig gestegen dat de buitenlanden er nog amper aan te pas komen."

"In de top 10 bij de mannen gisteren eindigden allemaal Nederlanders en Belgen, behalve 1 Duitser. Er zijn in totaal maar 4 landen die medailles hebben behaald: België, Nederland, Groot-Brittannië en Frankrijk,  1 verloren gelopen jongen die brons pakt."

"Alle goeie intenties ten spijt spreken die cijfers voor zich. De internationalisering is nog lang geen feit in het cyclocrossen. En volgens mij is daar maar 1 oplossing voor: deze sport moet olympisch worden."