"Het zou goed zijn mocht er een 5e en 6e KVM-Beerschot komen"

Dat Beerschot Wilrijk-KV Mechelen dé affiche van deze speeldag was, hoeft uiteraard geen betoog: beide clubs aan de leiding in de periodestand, beide ongeslagen en een bijna identieke doelpuntenproductie (18 en 17 goals). 

Een wedstrijd met grote belangen dus, waar dan ook de nodige aandacht aan werd besteed in de diverse media.

Topwedstrijden, waar je als ploeg/trainer eigenlijk in de eerste plaats zeker niet wil verliezen, op voorhand misschien wel kan leven met een gelijkspel, maar waar je toch een gameplan bouwt om de wedstrijd te winnen.

Stijn Vreven verraste niet en deed dat vanuit een 4-2-3-1 met Noubissi als speerpunt en Tissoudali en Van Zeir als gangmakers op de flank. Bij Mechelen, in 4-4-2, zat man-in-vorm en topschutter De Camargo zowaar op de bank, ongetwijfeld om hem fris te houden voor de aankomende halve finale van de Croky Cup deze week, maar toch zonde om hem in deze partij niet aan de aftrap te zien.

De eerste helft toonde zich vooral heel intensief. Beide ploegen lieten aan de tegenstander nauwelijks de tijd om de bal te controleren. Dat leverde snel spel op, maar dat zorgde ook voor veel foute passes en te snel balverlies.

KV Mechelen kwam nooit in zijn spel: het trapte de bal sneller dan normaal richting 16, terwijl hun sterkte de voorbije maanden toch duidelijk de combinaties vanuit het middenveld over Kaya en Schoofs waren.

Waar Vrancken de voorbije tijd langs de lijn vertrouwen en rust uitstraalde, ging hij nu helemaal mee in de strijd. Scheidsrechter Lambrecht had er na een kwartier al een uitgebreide vermaning voor over.

Dat het bij de rust 0-0 stond, was bijzonder logisch. Er werd nu eenmaal scherp verdedigd bij beide kampen en de nervositeit zorgde ervoor dat de precisie bij de laatste passes bij beide ploegen niet goed genoeg was om tot open kansen te komen en beide teams vooral tot "bijna-kansen" kwamen.

In het begin van de tweede helft leek KV Mechelen eventjes zijn kwaliteiten en automatismen te hebben teruggevonden. Na een interceptie vonden Kaya en Schoofs elkaar netjes tussen de lijnen, maar de knappe lage voorzet van Schoofs kon nog net worden weggewerkt. 

Kort nadien kreeg ook Beerschot Wilrijk zijn beste kans: een leuke actie van Van Zeir belandde via Noubissi bij Tissoudali die van kortbij over trapte, een unieke kans op de voorsprong.

Een kwartier voor tijd drama voor KV Mechelen: Schoofs incasseerde een terecht tweede geel karton en in dezelfde fase deelde Mera een elleboog uit. De uitstekende leidende Lambrecht trok terecht rood, Mechelen diende met 9 man het slotkwartier rond te maken.

Beerschot Wilrijk haalde alles uit de kast voor de 1-0, KV Mechelen pompend om de nederlaag te vermijden.

Het lijkt vanzelfsprekend dat Beerschot Wilrijk met dat numerieke overwicht het doelpunt maar even maakt, maar dat is natuurlijk erg kort door de bocht.

Want in principe verandert er helemaal niks aan het defensieve blok: er ligt niet ineens meer ruimte achterin bij Mechelen. Enkel de druk van de voorspelers verdwijnt. 

De  directe voordelen  van het overtal zijn dat ze veel sneller de tweede ballen konden oprapen in het middenveld en dus sneller hun  aanvalsgolven konden opzetten én dat de tegenstander de stilstaande fases met twee spelers minder moet opvangen.

Toch slaagde Beerschot Wilrijk erin nog twee grote kansen te creëren: Van Hyfte bood Noubissi een doelpunt aan, maar hij trapte hoog over. En in het absolute slot besloot Tissoudali nipt voorlangs.

Beide trainers gingen vanzelfsprekend helemaal op in de partij. Vrancken besefte dat die 0-0 op Beerschot Wilrijk zeker niet verkeerd was, Vreven verbeet de ontgoocheling: 2 kansen weggegeven, een viertal mogelijkheden gehad om te scoren... Veel dichter bij een driepunter konden ze niet komen.

Op de persconferentie zette Vrancken met een lange monoloog de tent in brand en verliet dan, zonder Stijn Vrevens analyse af te wachten,  vroegtijdig en zonder hand de persbabbel.

Het zou het competitieformat deugd doen, mocht Beerschot Wilrijk de tweede periodewinst naar zich toetrekken en dat beide ploegen elkaar voor een vijfde en zesde keer kunnen bekampen om de promovendus te bepalen.