Derde Spaanse coach dit seizoen bij Roeselare: "Wat is er mis met Belgische trainers?"

Verrassing van formaat voor deze 1B-speeldag, waar bij KSV Roeselare de Spaanse trainer Nano na twee weken denken opstapte om als assistent te kunnen samenwerken met volgens hem "één van de grootste trainers ooit": Quique Flores, actief als trainer bij het Chinese Shenhua in Shanghai. 

Los van het feit dat aan deze zogenaamde sportieve uitdaging niet kon worden weerstaan, lijkt het mij veel eerlijker om gewoon aan te geven dat het veeleer een lucratieve, niet te weerstane deal was en dat Nano misschien niet supergelukkig was in Roeselare.

Nano had met het nodige geluk wel 7 op 9 behaald met de West-Vlamingen, hij zal de ogen hebben opgetrokken van de lege tribunes op Schiervelde en gewend aan het technische Spaanse voetbal, zal hij ook op dat vlak op zijn honger blijven zitten zijn. Tot de verlossing lonkte vanuit China. 

Zijn 7 op 9  leverde Nano zelfs het nodige krediet op om zijn opvolger zowat zelf aan te stellen: zijn oud-ploegmaat Juan Gutierrez.

Een goede voetballer, zelfs 25 keer Spaans international, maar als trainer slechts iets meer dan een jaar actief en dat met een erg triest palmares: degradatie met San Roque in de Spaanse derde klasse en meteen erna een ontslag in november na drie maanden zonder competitiewinst bij provincialer Sanluqueño.

Gutierrez praat Frans noch Nederlands. Ook zijn Engels was op de
persconferentie erg vermoeiend om te volgen. 

Nadat Roeselare in de eerste helft in zijn 3-5-2-systeem roemloos 0-2 tenonder was gegaan tegen een sterker Beerschot Wilrijk, schakelde Gutierrez in de tweede helft over naar een 4-4-2.

Hij gaf aan dat hij niet geloofde in het 3-5-2-spelconcept, omdat het inschuiven van de backs van de tegenstander niet te verdedigen zou zijn. 

Roeselare scoorde op vrije trap wel de 1-2, maar kon op 1 kans in het slot na nooit aanspraak maken op een gelijkspel. Gutierrez had ongetwijfeld niet de tijd om zijn eerste partij optimaal voor te bereiden, maar de wedstrijd beginnen in een systeem waarvan je aangeeft dat je er niet in gelooft, getuigt van weinig daadkracht.

Natuurlijk klinkt in deze analyse een hoop persoonlijke, maar toch terechte frustratie: wat is er is mis met Belgische trainers?

Wouter Vrancken, Felice Mazzu, Stijn Vreven en Francky Dury werkten allemaal keihard aan hun trainersloopbaan, niet te beroerd om op lager niveau te starten en daar zelf heel veel werk te doen, een voetbalvisie uit te bouwen om zo uiteindelijk op een mooi niveau en bij een goed georganiseerde club terecht te komen. 

De keuze van Nano om het hoofdtrainersschap opzij te zetten om elders als assistent aan de slag te gaan, kan ik dan ook moeilijk begrijpen, tenzij de man louter financiële overwegingen heeft.

Een hoofdtrainer wil per definitie zijn visie uitdragen en uitvoeren, zijn staff daarmee confronteren, maar hij wil vooral zijn ploeg en zijn staff in zijn visie leiden of sturen. Niet vanuit de ondergeschikte rol.

De meest logische weg om een goede hoofdtrainer te zijn, is de weg van Vrancken en co. Vanuit een lager niveau - of zoals in Nederland van de nationale jeugdreeksen uit - het werk grotendeels zelf doen: de trainingen opstellen en leiden, heel vaak zelf spelers van je project overtuigen en aantrekken, scouting in eigen handen nemen, vaak met de video-analyses erbij, omgaan met alle voetbalemoties.

Trial and error. Verantwoordelijkheid nemen, keuzes maken, de gevolgen dragen en beseffen dat je als hoofdtrainer eigenlijk altijd alleen staat. Het heeft tijd nodig en dat moet je gewoon leren, vooral door het zélf te doen. 

Anderen kiezen eerder voor een rol als assistent. Binnen een staff zijn die uiteraard ontzettend belangrijk: zij zien andere zaken, hebben elk hun sterkte en dat maakt een staff sterk.

Maar men kiest dan hopelijk ook, zonder enig misprijzen,  bewust voor de rol van assistent: niet de eindverantwoordelijkheid, de hoofdtrainer steunen in zijn werk en zijn visie, binnen en buiten de club, en minder in de schijnwerpers. 

Daarom verbaast het me dat Nano zomaar na vier jaar als hoofdtrainer terugkeert naar een rol als assistent, niet van FC Barcelona, maar van Shenhua FC.