De lange weg naar hockeygoud: "Alles wat geperfectioneerd kon, werd geperfectioneerd"

Iedereen denkt dat de kiem van het succes van de Red Lions midden jaren 2000 ligt, net nadat ze de kwalificatie voor de Spelen van Athene hadden gemist, maar eigenlijk begint het verhaal al midden jaren 90.

Toen waren ze al bezig om met een hockeyploeg op de Spelen van Sydney te geraken. Dat is niet gelukt, maar daar zijn de eerste zaadjes geplant. Marc Coudron was toen nog speler, maar is niet veel later voorzitter geworden van de hockeyfederatie.

Intussen was in Antwerpen bij Dragons ook Bert Wentink neergestreken, de voormalige bondscoach van de Nederlandse vrouwen. Wentink heeft de ploeg daar geprofessionaliseerd en gezorgd voor een goeie omkadering. Het succes volgde al snel.

Dat was ook Coudron niet ontgaan en die heeft Wentink naar de hockeyfederatie gehaald, waar hij high performance manager (technisch directeur) werd. De professionele structuur van bij Dragons heeft hij bij de bond gekopieerd.

De basisfilosofie van Wentink is gebaseerd op 2 pijlers: talent en een fantastische omkadering. Die 2 maken elkaar sterker. Hij hamert op de jeugd, maar die moet wel goed omkaderd worden. Voor Wentink gaat de kwaliteit ook altijd boven de kwantiteit.

Een ander stokpaardje van hem is dat je je niet mag focussen op 1 generatie, maar ook op de opvolging. Dus niet enkel: we willen scoren in Peking, maar ook in alle olympiades erna.

Wentink is ook op zoek gegaan naar de beste coaches voor de nationale ploeg. Die hebben mee gezorgd voor nog meer professionalisering.

Eerst was er de Australiër Adam Commens (2007-2010), de eerste grote naam. Onder hen hebben de Red Lions brons behaald op het EK in Manchester en zich zo geplaatst voor de Spelen van Peking.

Onder Commens zijn ze ook begonnen met een betere fysieke begeleiding: hartslagmeters tijdens de training, lactaattesten om te zien hoeveel sprints elke speler per match kan doen, voedingsspecialisten, een psycholoog,... Elk domein dat geperfectioneerd kon worden, hebben ze geperfectioneerd.

Het werk van Commens werd voortgezet door zijn landgenoot Colin Batch (2010-2012) en hij werd opgevolgd door de Nederlandse succescoach Marc Lammers (2012-2014). Hij heeft er vooral de topsportmentaliteit ingeslepen.

De samenwerking tussen Lammers en de Red Lions heeft niet zo lang geduurd, maar nu pas plukken ze de vruchten van die topsportmentaliteit. In Rio en op de finale van het EK lieten ze het 2 keer afweten, nu zeiden ze resoluut: we gaan voor het allerhoogste. En dat is ook gelukt.

Parallel met de opmars van de Red Lions zijn ook de financiële middelen gestegen. In het begin was er enkel financiële steun van het BOIC, maar Wentink is met zijn ambitieuze project naar sponsors gestapt. Hij hoopte dat ze in zijn verhaal zouden geloven.

Die sponsors van toen zijn gebleven en hebben hun bijdrage verhoogd of zijn vervangen door nog sterkere sponsors. Vroeger klonk het ook: "Wij zijn de Ryanair-generatie". Ze reisden zo goedkoop mogelijk, want al het geld ging naar de begeleiding. Dat is nu wel veranderd. "We vliegen nu in een andere klasse", hoor je dan.

Voor de spelers zelf zijn er wel nog altijd geen fortuinen te verdienen met hockey. Maar blijkbaar vinden ze dat niet erg. Voetballers redeneren: ik moet na mijn carrière binnen zijn, terwijl hockeyers allemaal gestudeerd hebben. Zij redeneren: na mijn sportcarrière begin ik aan mijn echte leven. Kijk maar naar ex-doelman Manu Leroy, die manager was bij Telenet en binnenkort bij de voetbalbond.

Bij de Rode Duivels spreken ze over een gouden generatie, misschien wel een unieke generatie. Maar dat gevaar is er bij de hockeyploeg niet. Bij de U21 is België al een paar keer Europees kampioen geworden. De jonge gasten passen zich probleemloos in dankzij de visie van Wentink.

De hockeyfederatie heeft ook een High Potentials-programma opgestart, waarbij ze op zoek gaan naar talenten vanaf 9 jaar. Die worden dan getraind door jongens als Van Doren, Briels,... de toppers van nu.

Het idee is dat het niet allemaal verloren mag gaan na deze generatie. De vrouwen werken volgens dezelfde filosofie. Het zou dus kunnen dat zij over een paar jaar dezelfde stap zetten.

Er zijn nu ook plannen voor de bouw van een nationaal stadion voor 7.000 à 8.000 toeschouwers. Dat zou een extra bron van inkomsten zijn, want met het huidige succes zou dat altijd vol zitten. Dat zou nog een extra stap kunnen zijn in de nu al indrukwekkende opmars van de Red Lions.

Dirk Gerlo