Ga naar de inhoud

meest recent

Wuyts fileert wielerseizoen: "Valverde op 1, hoogtepunt was Evenepoel"

 vr 19 oktober 2018 08:30
" "
Alejandro Valverde en Remco Evenepoel.

Het wielerseizoen is zo goed als achter de rug. Wie was de beste renner? Wie was de beste Belg? Wat was het hoogtepunt en het dieptepunt? Michel Wuyts geeft zijn blik op het afgelopen wielerjaar.

Simon Yates staat in de WorldTour-ranking boven Peter Sagan (2e) en Alejandro Valverde (3e). Maar ik vind dat niet helemaal een juiste weerspiegeling van het seizoen.

 

Simon Yates heeft een heel goed jaar achter de rug. Hij was al 2e in Parijs-Nice en had de Giro altijd moeten winnen. Yates heeft ook de Vuelta gewonnen. Maar zeggen dat hij dé renner van het jaar is, dat is volgens mij een mistasten.

 

Ik kan er zeker mee leven dat Sagan en Valverde in de top 3 staan dit seizoen. Maar het is bijvoorbeeld wel vreemd dat Tour-winnaar Thomas vrij ver staat in zo’n klassement. Ook een aantal voorjaarsrenners, zoals Terpstra, verdienen het om te hoger te staan op de WorldTour-ranking. 

Simon Yates is de nummer 1 op de WorldTour-ranking

De beste renner van het seizoen: Alejandro Valverde

Ik zet Valverde dit jaar op 1, ondanks de tegenkanting van mensen die in het verleden blijven hangen. Wat Valverde over het hele jaar heen gepresteerd heeft, is verbluffend.

 

Valverde stond er meteen in het seizoen. Hij won al snel etappes in de Ronde van Valencia en Valverde trekt dat winnen ook door. Toen hij 2e werd in de Waalse Pijl achter Julian Alaphilippe, hoorde ik zeggen dat zijn rijk uit was. Maar hij won ook nog eens 2 etappes in de Vuelta.

 

En toen de meesten dachten dat hij zich compleet leeggereden had in de Ronde van Spanje, werd hij ook nog eens wereldkampioen.

 

Daarom schat ik Valverde dit jaar hoger in dan Sagan, die het grootste deel van zijn najaar gemist heeft. Sagan is zwaar gevallen in de Tour. En omdat hij koste wat kost die 6e groene trui wou, heeft hij de Tour als een wrak beëindigd. Dat kostte Sagan een aantal zeges in het najaar.

Alejandro Valverde won op zijn 38e zijn eerste wereldtitel.

De beste Belg: Wellens en schuif Lampaert daar maar bij

Wat met de Belgen het voorbije seizoen? Van Avermaet reed heel standvastig en verzamelde veel ereplaatsen. Maar sinds Rio waren we gewoon dat hij een aantal zeges behaalde per seizoen en dat lukte hem dit jaar niet.

 

We mogen bij Van Avermaet niet spreken over een mager seizoen. Vergeet niet dat hij dagenlang in het geel reed tijdens de Tour. Het was wel een minder seizoen ten opzichte van de voorbije jaren. Daarom zet ik Wellens dit jaar op 1 bij de Belgen, zeker op basis van zijn overwinningen.

 

Lampaert schuif ik daar ook bij, omdat hij de doorbraak aan het forceren is en in de toekomst nog zal groeien. 

Wellens won dit jaar onder meer een Giro-rit.

De Belgen: Uitstekend in de breedte, maar we winnen niet

Of de Belgen in de afwerking tekortschoten? Vooral de Belgen van wie we verwacht hadden dat ze een grote stap zouden vooruitzetten. Stuyven is de koning van de regelmaat, maar hij wint voorlopig nog niet die grote koersen.

 

Vanmarcke wint ook niet. Benoot werkte op een schitterende manier de Strade Bianche af. Het vervolg bij Benoot is fraai, maar extra overwinningen bleven uit. Naesen moest wachten tot Plouay op een zege.

 

We doen het uitstekend in de breedte, maar we winnen niet. Ik stel vast dat in alle Vlaamse klassiekers (inclusief Roubaix) minstens 4 en soms zelfs 7 Belgen in de top 10 staan. De 8e en de 9e zijn dan vaak Nederlanders. Dat neigt naar cyclocross-toestanden.

Stuyven en Van Avermaet verzamelden de ereplaatsen dit seizoen.

België heeft al lang geen sprinter van wereldniveau meer

Wat mij over het algemeen bezorgd maakt, is dat we gedacht hebben: “We hebben een aantal elementen in België waarmee we een doorbraak kunnen forceren in grote rondes. Na 2018 weten we: "We zijn er nog niet."


Ik denk niet dat Dylan Teuns ooit een klassement zal kunnen najagen in een grote ronde, het zal blijven bij rittenkoersen van een week. Wellens is ook geen klassementsman voor een grote ronde, Benoot evenmin.

 

Nog erger vind ik dat we sinds Steels en Boonen geen sprinter van wereldniveau meer kunnen fabriceren. Ieder land heeft een topsprinter. In bepaalde landen staan ze elkaar zelfs weg te drummen om de nummer 1 te zijn.

 

In Nederland zijn er Groenewegen en Jakobsen. In Frankrijk staan ze daar met 3 à 4 sprinters te drummen. Wij hebben geen sprinter, terwijl dat decennialang onze sterkte is geweest.

Hoogtepunt: Het WK voor junioren met Evenepoel

Het hoogtepunt van mijn jaar? Commentaar mogen leveren bij het WK voor junioren. Dat was de strafste beleving van het hele jaar. Je begint aan die uitzending met een hoge verwachting, omdat het volgens kenners van het jeugdwielrennen niet kon mislopen voor Evenepoel.

 

Na die tijdrit ga je daar ook van uit. En dan loopt het in de wegrit allemaal in het honderd. Evenepoel staat anderhalve minuut stil met pech. Maar dan krijg je sms’en: “Sla niet in paniek, het komt allemaal goed.” En dan kwam het uiteindelijk ook allemaal goed.

 

José en ik hadden tijdens de uitzending al een paar keer naar elkaar gekeken en geknikt van: “Dit komt niet goed.” En toch rolt Evenepoel dat hele boeltje op en rijdt hij van groepje naar groepje en van individu naar individu.

 

En de laatste overlevende lost hij dan op een moment dat Evenepoel nog ver van de streep is. Dan heb ik alle moeite van de wereld gedaan om de naam “Merckx” niet uit te spreken.

 

Maar plots zei De Cauwer: “Heb je dit al ooit meegemaakt?” En dan antwoordde ik spontaan: “Ja, toen ik nog een jongetje was (ten tijde van Eddy Merckx).” 

Evenepoel won beide wereldtitels bij de junioren.

Dieptepunt: Deprimerende eerste Tour-week

Het dieptepunt van het jaar? De eerste helft van de Tour de France. De irritante, deprimerende voorspelbaarheid van de etappes. De organisatie treft daar wel schuld in.

 

Ze laten de Tour in het westen starten en blijven aankomen in grote steden. Dan teken je iedere dag weer voor hetzelfde patroon.

 

Maar ik wil toch ook wel met de vinger wijzen naar de ploegleiders van alle teams in de Tour. Ze hebben zoveel gelijklopende belangen dat er onderweg gekozen wordt voor het grote niets. Men is op dat ogenblik bezig met de Tour compleet onaantrekkelijk te maken. De Tour is met voorsprong het zwakste kijkstuk van de 3 grote rondes. 

Michel Wuyts