1B-analyse: hoe KV Mechelen in 1 maand een metamorfose onderging

Lommel en KV Mechelen traden midweeks aan in hun streekderby in de 1/16e finales van de Beker van België.

 

Lommel wisselde de helft van zijn basiselftal voor het treffen met Genk. Die Genkse buren wonnen, gezien hun huidige vorm, vrij logisch en eenvoudig van een gewijzigd Lommel. Het was een nederlaag die bij Lommel geen sporen zou mogen nalaten.

 

KV Mechelen speelde thuis tegen Antwerp FC. Met hun sterkste elftal gingen ze door op het recente elan en schakelden de 1A-club ongenadig uit. Het spreekt voor zich dat deze prestatie een mentale opkikker van jewelste betekende voor een groeiend team. 

Lommel SK had in augustus indirect voor de Mechelse kentering gezorgd door in het AFAS-stadion verrassend - maar verdiend - met 1-2 te winnen en zo de Mechelse poort te openen voor de aanstelling van oud-Lommel-trainer Wouter Vrancken.  Na meer dan een maand is de voetbalvisie van Vrancken duidelijk zichtbaar in een totaal andere speelstijl van KV. 

 

De Limburgers kozen thuis voor dezelfde aanpak als in de gewonnen uitwedstrijd: uitgaan van een heel defensief blok, veel mensen achter de bal en dan trachten snel uit te breken op de tegenaanval in de rug van de opgerukte verdedigers.

 

Dat is een concept waarmee het Mechelen in de eerste confrontatie tureluurs counterde en ook scoorde. Maar KV Mechelen is ondertussen gegroeid en aangepast aan de kern: waar ze in de heenwedstrijd opteerden voor lange

halen naar voren, fysieke strijd en luchtduels, bouwde KVM nu geduldig op en monopoliseerde het bij momenten de bal.

 

KV Mechelen combineerde rustig over de grond en was eigenlijk op geen enkel moment in paniek. De keuze voor de voetballende speelstijl is passend met het aanwezige spelersmateriaal.

Lommel voelde aan den lijve dat KV Mechelen in slechts één maand tijd een metamorfose onderging. Zonder een karrenvracht aan grote kansen heersten de Maneblussers in het middenveld, pikten zowat alle tweede ballen op en hielden de Limburgers knap weg van hun eigen doel. Bij de rust stond een gevleide 0-0 op het bord.

 

Dergelijke wedstrijden worden na de rust dan vaak beslist op het mentale vlak: een ploeg in vertrouwen blijft rustig, straalt wat autoriteit uit, gelooft dat een doelpunt niet uitblijft en blijft nauwgezet de richtlijnen volgen. Een team dat wat kampt met vertrouwen, zoals Mechelen eerder dit seizoen, wil de zaak forceren en wordt dan mogelijk nog genekt door een counter.

 

Hoe Mechelen de wedstrijd openbrak was knap én kenmerkend voor de nieuwe aanpak: een vlotte combinatie vanop eigen helft over de grond, een mooie run zonder bal van Rob Schoofs, die zichzelf nadien met een kapbeweging tussen twee Lommelse verdedigers in schietpositie bracht en de 0-1 beheerst binnentrapte.

 

Dat ook Onur Kaya stilaan naar zijn gewenste niveau groeit, etaleerde hij in het slot van de wedstrijd. Met twee strakke voorzetten uit vrije trap leverde hij de perfecte assists voor de beslissende 0-2 en 0-3. 

Mechelen-trainer Vrancken doet er alles aan om de euforie en de ambities publiekelijk te temperen. Hij bekijkt het, met een cliché, wedstrijd per wedstrijd. 

 

Uiteraard weet hij dat door deze sleutelwedstrijd te winnen Mechelen zichzelf opnieuw lanceerde in de favorietenrol en die niet kan ontlopen.

 

Lommel krijgt met de komst van KSV Roeselare komend weekend opnieuw een thuiswedstrijd voorgeschoteld. Winst kan de druk uit de Kempen een tijd weghouden.