"Volgende weken eens tellen hoeveel jeugdspelers nog spelen bij Anderlecht"

Het waren een beetje de testweken voor het nieuwe Anderlecht. Er was de verplaatsing naar Club Brugge, de thuismatch tegen Antwerp en ook Genk en Standard komen er nog aan. Trainer Vanhaezebrouck werd tegen Club en Antwerp twee keer teleurgesteld. Erg teleurgesteld zelfs. Vooral over het gigantische verval in zijn elftal.

 

Gisteren was dat heel sterk. Onverklaarbaar eigenlijk. Een klein halfuur heel goed, daarna steil naar beneden. En dan is er niemand die opstaat en de ploeg bij de hand neemt. Na de rust liep Anderlecht bijna een hele helft achter de bal en werd het fysiek afgetroefd. In eigen huis dan nog, dat kan niet.

 

Een aantal dingen vallen daarbij op. Trebel heeft sinds zijn riante loonsverhoging twee heel bescheiden matchen gespeeld. We hopen met z'n allen dat dat toeval is, natuurlijk. En de twee spitsen Dimata en Santini, die na 3 duels en vele goals al vergeleken werden met het notoire duo Koller-Radzinski, zijn na hun kanonstart stilgevallen. Bij Anderlecht valt zoiets op.

 

Maar oké, het zijn vooral die twee gezichten van Anderlecht - soms heel goed, soms heel zwak - die Vanhaezebrouck kopzorgen bezorgen. Vorig jaar, met heel veel andere spelers op het veld, hebben we dat ook gezien bij Anderlecht.

Volgens Hein Vanhaezebrouck wou de voorzitter nog bijna gekke dingen doen om Markovic in het laatste uur van de transferperiode binnen te halen. Ze gingen in Brussel geen 10 miljoen meer uitgeven voor een spits. Dat was toch een vingerwijzing naar het oude bestuur, maar blijkbaar wel 8 miljoen voor een verdediger en een zwaar contract voor Trebel.

 

Ik heb nu niet bepaald de indruk dat er veel minder geld wordt uitgegeven. Het vorige bewind werd nochtans flink bekritiseerd door het huidige bewind en dan vooral omwille van zijn financiële beleid.

 

Coucke gaat ook niet meer herhalen dat hij liever derde wordt dan tweede door zichzelf te verloochenen, zoals hij zei. Daarmee bedoelde hij door de eigen jeugd geen kansen te geven. Maar daar moet je bij een Anderlecht-fan toch niet mee afkomen. Die willen winnen en kampioen worden.

 

We zullen de komende weken tellen hoeveel spelers uit de jeugd nog gaan spelen als iedereen fit is. Het zou bijzonder jammer zijn als, ik zeg maar een Bornauw, die een heel goede indruk heeft gemaakt, de eerste weken van het seizoen maar nu even geblesseerd is, langere tijd op de bank moet blijven. Toch denk ik niet dat jongens als Vranjes en Sanneh daar vaak zullen zitten.

Bij Standard was iedereen boos over de mentaliteit van de spelers tegen Eupen. Ik wil toch ook vooral zeggen dat Eupen het in het laatste halfuur heel erg goed heeft gedaan. Ook omdat het mocht van Standard. Door nonchalence, misschien wat arrogantie. Dan kan deze ploeg blijkbaar van iedereen verliezen.

 

Dat is vreemd, kan je denken, want karakter en mentale weerbaarheid waren de kracht van Standard vorig seizoen onder Sa Pinto. Ook dit seizoen heeft Standard op mentaliteit al een paar keer een resultaat geforceerd, zoals tegen Ajax of STVV bijvoorbeeld. Maar dat komt blijkbaar pas boven als de ploeg met de rug tegen de muur staat.

 

Dat is een grote teleurstelling voor Michel Preud’homme. Hij weet ook dat, hoewel zijn ploeg nog in opbouw is, 11 op 18 eigenlijk te weinig is in een periode zonder Europese belasting en tegen tegenstanders als Eupen, STVV en Waasland Beveren, met alle respect voor die ploegen. 5 punten achter op Club was nergens voor nodig, zeker niet met wat er nog komt: Charleroi, Anderlecht, Club en Europees voetbal.

Ik denk dat de zege van Gent tegen Cercle Brugge zeer welgekomen was. Er hangt sinds de play-offs van vorig seizoen een onbehagen in en rond de club. Dat is veelal geconcentreerd rond de trainer, Yves Vanderhaeghe. Hij lijkt steeds voor een soort examen te staan.

 

Ook bij de fans komt hij bij elke tegenvaller zwaar onder vuur te liggen. Zoals na de uitschakeling tegen Bordeaux. Dat is gewoon een lastige situatie: voor de coach én voor de bazen in Gent. Geen Europees voetbal terwijl de andere clubs van de G5 dat wel gaan spelen, dat is hard voor de fiere Gentenaar. Maar tegen Bordeaux kun je als Belgische club verliezen.

 

Ik denk dat de nederlaag vooral niet de fout was van Vanderhaeghe, maar wel van een aantal falende spitsen. Ik heb de indruk dat er kwaliteit is om een rol te spelen in de top zes. Het zou relatief rustig moeten zijn en toch heb je het gevoel dat er heel de tijd onrust sluimert.

 

Peter Vandenbempt