België-IJsland: nog geen uur lang, maar wel vrolijk dansen op YMCA

De Yellow Tigers hebben weinig woorden vuilgemaakt aan IJsland. In haar eerste EK-voorrondewedstrijd haalde de vernieuwde Belgische ploeg het op één been: 25-4, 25-8 en 25-10.

De match duurde nog geen uur. Het moet een van de kortste wedstrijden met inzet in de geschiedenis van het volleybal zijn.

"Het is alvast de eerste keer dat ik zoiets meegemaakt heb", zegt Marc Willems, die voor Sporza commentaar gaf bij de wedstrijd.

"Ik heb nooit gezien dat een verliezende ploeg slechts 22 punten bij elkaar sprokkelt."

"IJsland is dan ook de zwakste van drie tegenstanders in deze poule. Israël en Slovenië zijn andere koek. Daar zullen ze niet zomaar overlopen, al moet België ook daar op papier van kunnen winnen."

"Kijk: ik sta volledig achter het principe dat elk land de kans moet krijgen om zich te plaatsen voor een EK of WK."

"In het voetbal is dat evenzeer: daar spelen de Rode Duivels tegen Gibraltar en is de vraag vooraf: gaan ze 6 of 10 keer scoren? Op basis van een ranking mag je niemand uitsluiten."

"Maar dit werpt toch wat vragen op. Tegen IJsland was het niveauverschil immers zodanig groot dat er weinig aan de match te beleven was. Een neutrale toeschouwer had hier niks aan."

"Vraag mij dus niet om de vernieuwde Belgische ploeg in te schatten. Het blok van IJsland bestond dikwijls uit 1 vrouw, dat zegt al veel. De nieuwe speelsters van België zijn niet getest. Al zeg ik er dus meteen bij dat dat in de volgende matchen wel anders zal zijn."

"En misschien kunnen we hier ook een ecologische kanttekening bij plaatsen, want er moet een volledig team overgevlogen worden, plus enkele scheidsrechters. In tijden waarin hard wordt nagedacht over onze voetafdruk is dat niet positief."

"Zelf heb ik er anderhalfuur over gedaan om naar de zaal in Kortrijk te rijden en moest ik dus ook anderhalf uur terug naar huis. Voor een wedstrijd van nog geen uurtje..."

De IJslandse dames mogen op het veld dan volledig door het ijs gezakt zijn, sympathiek waren de vrouwen zeker wel.

Zo gaf een computer van de wedstrijdcommissarissen net voor de wedstrijd de geest, wat tot een minutenlang oponthoud leidde. De speaker gooide er enkele ambianceplaatjes tegenaan, wat de IJslandse speelsters best konden pruimen.

Zo stonden ze mee te wiegen en hun benen te spreiden bij de Sirtaki en met de overbekende handgebaren het YMCA-lied te vertolken.

"Dat was een opmerkelijk tafereel", zegt Marc Willems. "Er waren tussen de 750 en 1.000 mensen in de zaal en die maakten er samen met de IJslandse vrouwen het beste van. Meezingen en dansen: het was een behoorlijk sfeertje."