Lampaert: "Het zuur spoot uit mijn benen"

Lampaert waagde zijn kans in de laatste rit van deze Tour, geheel volgens plan. "Dit was het jaar om het te doen. Veel spurters waren er niet meer, dus er was wel een kans dat het een ontregelde sprint zou zijn.  Er stond redelijk veel tegenwind. Het was ideaal dat Oss wegsprong, ik kon in zijn slipstream blijven."

"Ik pokerde wat in zijn wiel. Ik had misschien nog iets meer op de laatste kilometer moeten gokken. Oss vroeg na de bocht om over te nemen, maar ik wist dat hij dan achter mij zou wegspringen in de laatste kilometer. Ik moest demarreren om hem kwijt te raken, maar het was iets te ver."

"Het was nog 1,3 kilometer, een inspanning van meer dan een minuut. Dat is onhoudbaar tegen een peloton. Zeker met die tegenwind en op die kasseien bolt het ook niet. Het zuur spoot uit mijn benen, ik wist echt niet waar gekropen van de verzuring. In die laatste kilometer leek elke meter wel een kilometer."

"Hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik het zie als een gemiste kans. Maar ik had één grote vijand en dat was de wind. En een sterk peloton achter mij. Maar ik vind dat ik mijn eerste Tour goed verteerd heb, ik mag trots mag zijn. Ik ben er 2 keer dicht bij geweest, misschien 2 keer een gemiste kans."

Ook Guillaume Van Keirsbulck koos voor de aanval bij het aansnijden van het plaatselijke parcours in Parijs. Hij sprong mee in een groepje van zes. "Het was niet simpel. Die mannen reden weg in de afdaling en ik was er niet meteen bij. Ik moest ook niet meespringen, maar niemand anders van de ploeg zat vooraan."

"Dat gaatje dichtrijden deed echt enorm veel pijn, ik reed 70 kilometer per uur. Het was daarna ook niet makkelijk om voorop te blijven. We hebben de hele tijd voluit gereden, maar kregen maximaal 45 seconden."

"Het was geen ideale situatie. Het ronddraaien verliep niet vlot, want je viel elke keer stil door de wind. Ik heb toch alles gegeven, meer zat er niet in."

Jasper De Buyst werd beste Belg op de 10e plaats. "Het is ongelooflijk om hier op de Champs-Élysées aan te komen, echt indrukwekkend. Ik zat redelijk ver bij het ingaan van de laatste ronde. Daarna schoof ik naar voren. Ze hadden mij gezegd dat ik aan de tunnel vooraan moest zitten en daar zat ik ook."

"Daarna was het echt gekkenwerk, ze kwamen van alle kanten. Toen verloor ik enkele plaatsen, maar ik zat ook op de limiet door het werk om vooraan te raken. We hebben bij de ploeg niet meer het aantal renners om goed voorin te blijven, dus het is gokken om in één keer naar voren te komen en dat kost altijd krachten. Maar een 10e plek is mooi om mee af te sluiten."