Grote Prijs van Frankrijk: F1 gaat "back to the roots"

Wie de voorbije dagen op zijn gemakje rond het circuit Paul Ricard wilde kuieren, zal zich wellicht een hoedje hebben geschrokken. Het gejoel van de fans, de ronkende motoren, het geluid van de speakers. Menig Fransman die zich de tijd van weleer herinnert, zal zich in de arm hebben moeten knijpen.

Hoewel de Britse Grote Prijs van 1950 de eerste F1-wedstrijd was op het officieel wereldkampioenschap, ligt de kiem van de Formule 1 toch op het vaste Europese land. Het was namelijk in Frankrijk dat de 1e GP ooit werd gereden, toen nog op openbare (en soms onverharde) wegen.

We spreken 27 juni 1906 als de Hongaarse piloot Ferenc Szisz de 1e Formule 1-bloemen kan binnen halen. De pijlsnelle Szisz rijdt in de nieuwste Renault-creatie en zou het 1.238 kilometer-lange parcours in iets meer dan 12 uur afleggen.

Het parcours en de locatie van de wedstrijd zou later ook model staan voor de bekendste autowedstrijd in Europa, de 24 uur van Le Mans. Of hoe de Grote Prijs van Frankrijk aan de wieg stond van de globale autosport.

De wispelturigheid van het Formule 1-wereldje doet de race echter om de zoveel tijd naar een ander circuit uitwijken. Na Le Mans, Dieppe en Linas-Montlhéry vindt het in 1948 met Reims een meer permanente verblijfplaats, al blijkt ook die liefde geen eeuwig leven beschoren.

Rond 1971, de periode waarin Belgisch race-legende Jacky Ickx (vooral in de autosport) furore maakte, fungeert het circuit Paul Ricard voor het eerst als Formule 1-arena. Daar, op de hoogvlakte van Le Castellet, niet ver van Marseille, mogen de F1-motoren tot 1990 hun ronkende ding doen.

Dan vindt de flamboyante Formule 1-baas Bernie Ecclestone het welletjes. Hij hekelt het  snelle parcours van Paul Ricard, dat zich te weinig tot man-tegen-mangevechten zou lenen, waardoor de race te weinig spanning met zich meebrengt. Het laatste eerbetoon wordt gegeven door Alain Prost, een van de succesvolste F1-coureurs ooit. Hij wint er nog de laatste editie. Exit Paul Ricard.

Met het ouder worden lijkt de Grote Prijs van Frankrijk zich dan toch definitief te willen settelen. Het circuit van Magny-Cours, een gemeente in Centraal-Frankrijk, moet haar laatste rustplaats worden. 

Sportief gezien was het circuit een voltreffer.  Zo schrijft Michael Schumacher, de Duitse recordwereldkampioen, de race maar liefst 7 keer op zijn naam. Maar de economische toestand van de wedstrijd begint de organisatie al heel snel zorgen te baren. 

In 2007 gooien Bernie Ecclestone en de Franse eerste minister, Francois Fillon, de race een reddingsboei toe met enkele financiële steunpakketten. Een jaar later houdt ook deze levenslijn op met werken, waarmee men de Grote Prijs van Frankrijk definitief ten grave lijkt te dragen.

De pogingen om de Grote Prijs van Frankrijk nieuw leven in te blazen waren talrijk, maar verdwenen toen sportliefhebber Fillon plaats moest ruimen voor Jean-Marc Ayrault, een eerder koele minnaar van de autosport. Het definitieve einde voor de GP Van Frankrijk?

Toch niet, want in 2016 gebeurt het onverhoopte dan toch, de race herrijst. Onverwachts keert het Formule 1-circus terug naar Frankrijk, meer bepaald naar het oude en vertrouwde circuit van Paul Ricard.

Het nieuwe project, omgeven door de authenticiteit van de mythische locatie, zal bij vele Formule 1-liefhebbers flink wat fascinatie opwekken. Morgen is een hoogdag voor de Franse autosport. Morgen weten we wie Alain Prost zal opvolgen als laatste winnaar op het circuit de Paul Ricard.