"De Spelen zijn voor ons wat het WK voor de Rode Duivels betekent"

De finale verliep voor het Brugs-Gentse duo zoals ze het vooraf gehoopt hadden. "Meestal starten we wat trager, maar deze keer waren we mee met het veld. We schoven goed mee en hielden contact met de rest. In de laatste 500 meter zagen we dat we bij de laatste drie zaten. Dankzij onze goede eindspurt wisten we dus alsnog die tweede plaats te bemachtigen."

Een andere wedstrijdtactiek lag aan de basis van het uitstekende resultaat, zo vertelde hun coach Frans Claes achteraf.  Brys: "We probeerden in de finale het bij momenten wat agressiever aan te pakken, wetende dat we het in onze eindsprint vaak kunnen goedmaken."

Het roeiduo had ergens wel verwacht dat er een goed resultaat in de maak was. "Onze status is sinds de laatste WK-finale (vorig jaar vijfde, red.) veranderd. We moeten ervan uitgaan dat we bijna altijd met de besten kunnen meestrijden." 

Ook opmerkelijk in de finale in Belgrado was het feit dat Van Zandweghe en Brys in een millimeterspurt Ierland konden kloppen, toch de vice-olympisch kampioen. "Dat was een aangename verrassing. De Ieren hebben namelijk lang in Nieuw-Zeeland getraind, toch wel een van de grote roeinaties in de wereld." 

Brys blijft, ondanks het positieve resultaat van dit weekend, nuchter voor de rest van het seizoen. "Wij hopen altijd een A-finale te kunnen varen, maar er komen zeker nog enkele goeie ploegen bij die op de volgende wereldbekermanche kunnen meestrijden voor een medaille. Eenmaal in die finale is het altijd afwachten, dan kan iedereen in principe een medaille behalen."

Ook al lijkt het nog ver weg, het tweetal zit wel degelijk met de Olympische Spelen van 2020 in het achterhoofd. "De Spelen zijn voor ons wat het WK voor de Rode Duivels betekent", verklaart Van Zandweghe. "In het roeien heb je elk jaar een WK, maar de Olympische Spelen vinden maar 1 keer om de 4 jaar plaats. We blijven het jaar per jaar bekijken, maar ergens denk je er toch vaak aan."

Op die Spelen in Tokio is de lichte dubbeltwee een discipline, de lichte vier zonder stuurman niet. "Dit zorgt ervoor dat in veel landen alle lichtgewichten zullen strijden voor maar twee dure plaatsen. Dat krikt het niveau in de lichte dubbeltwee naar omhoog. Het wordt alleen maar sneller en competitiever. "

Volgens Van Zandweghe is er naar de toekomst toe zeker nog groeipotentieel. "Ik ben nog altijd maar 22 jaar. Mijn beste jaren moeten bij wijze van spreken nog komen." En hoewel het deelnemersveld kort op elkaar zit, toch hoopt hij dit jaar telkens op een top zes. "Eens we in de A-finale terchtkomen, is alles mogelijk en begin je met een gezonde portie ambitie."