"Club bracht steeds positief voetbal, in tegenstelling tot RSCA vorig jaar"

Club Brugge is kampioen dankzij een felomstreden doelpunt. Dat kon ook bijna niet anders in deze - op vlak van arbitrage - vermaledijde play-offs. Het moest wel beslist worden door, wat mij betreft, een flagrant verkeerde beslissing.

Voor alle duidelijkheid, de scheidsrechter ging in de fout, niet de VAR. De uitleg van ref Van Driessche: "Vormer maakte onvrijwillig handspel." Dat houdt wat mij betreft werkelijk geen steek, maar ineens komt dan de letter van het reglement boven.

Er zijn al honderden penalty's gefloten tegen tackelende verdedigers, die ook per ongeluk de bal meenemen met de hand of tegen de arm getrapt krijgen door een aanvaller. Dan vindt iedereen dat pech, maar wel een penalty. Hier heeft Vormer de bal mee in zijn loop geduwd en buiten het bereik van Agbo.

Zo zie je maar, twee speeldagen geleden stond Club Brugge in rep en roer na de match tegen Anderlecht. Voorzitter Bart Verhaeghe suggereerde daar nog een complot, hoewel ik de indruk kreeg dat hij zich dat nu precies niet meer zo goed herinnerde. De les voor de toekomst is: twee keer nadenken voor je iets zegt.

Maar de fase heeft wel aangetoond dat Bart Verhaeghe over de grond van de zaken wel gelijk had, namelijk dat er een probleem is en dat dat tegen volgend seizoen toch opgelost moet worden.

Club Brugge is de oververdiende, heel mooi blinkende kampioen. Ze hebben het hele seizoen op kop gestaan in het klassement, na eerst een Europese teleurstelling te moeten doorslikken. Dat was keihard, herinner ik me nog in Athene. Mentaal was de uitschakeling toch een grote klap.

Daardoor waren ze in het najaar wel vrijgesteld van Europese verplichtingen, waren ze frisser en hebben ze een grote kloof kunnen slaan met minder belasting in de benen dan de concurrenten. 

Ze hebben vooral altijd en overal positief gevoetbald: aanvallend, attractief, vaak spectaculair voetbal naar de stijl van het huis. Ze hebben dat ook geprobeerd in wedstrijden waar het veel moeilijker was. Daar ligt toch het grote verschil met het Anderlecht van vorig jaar van René Weiler.

Club Brugge was vaak een plezier om naar te kijken, zeker voor de winterstop. Nadien was het heel lastig en werden er te weinig wedstrijden gewonnen, maar ook dan bleef Club Brugge toch proberen om goed te voetballen en deed het dat ook in bepaalde delen van de wedstrijd.

Er is van alles gebeurd in het kampioenenjaar. Club kampte met een historisch keepersprobleem in Jan Breydel. Vijf doelmannen gebruikt, dat is een record.

Maar er werden ook mooie individuele verhalen geschreven. Met natuurlijk de Gouden Schoen Ruud Vormer voorop, het gezicht van deze titel, vind ik. Maar ook Hans Vanaken. Op het einde ook twee keer Jelle Vossen en zelfs de laatste twee wedstrijden de voetbalhoogbejaarde Timmy Simons.

Ik zou zeggen: lof, wierook, mirre en paukenslagen voor de kampioen.

Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert mogen zich op de borst slaan voor de keuze voor Ivan Leko. Ik weet niet of ze het vandaag nog zo erg vinden dat de initiële eerste keuze, Francky Dury, niet gekomen is.

Ze hebben vanaf dag 1 geloofd in Leko en ze hebben hem ook gesteund in een aantal zeer moeilijke momenten, zoals de Europese uitschakeling.

Ik vond het in de zomer een verrassende en risicovolle keuze. Het was toch een jonge trainer, die alleen maar hoofdcoach was geweest bij Leuven en Sint-Truiden. Hij had geen ervaring met coachen aan de top. En dan Michel Preud'homme opvolgen, dat is toch God zelf in Brugge, dat is niet evident.

Maar Ivan Leko heeft ons allemaal van antwoord gediend, zo simpel is het. Hij heeft vastgehouden aan zijn voetbalprincipes en veelal ook aan zijn systeem. Hij heeft zijn energie, zijn passie door zijn elftal gejaagd. Hij heeft gedurfde keuzes gemaakt en altijd positief, aanvallend voetbal nagestreefd. 

Bovendien was Leko een stijlvolle, klassevolle ambassadeur voor Club Brugge, ook in de grote ontgoocheling na de wedstrijd tegen Anderlecht. Hij is open en eerlijk in de communicatie, al vond ik hem ook een beetje te positief over de prestaties van zijn ploeg. Maar voor de topprestatie van Leko niets dan lof.

De uitdagingen? Zoals Bart Verhaeghe al zei: een ploeg uitbouwen die competitief kan zijn in de Champions League, want die 0 op 18 ligt de hele Club-familie nog steeds zwaar op de maag. Ik heb toch begrepen dat dat tot de winterstop hét hoofddoel is voor de grote bazen en dat de hele club daarin moet meegaan. De reguliere competitie moet dan even wijken.

Er gaan enkele spelers vertrekken. Limbombe, Diaby, Denswil en misschien nog een paar anderen. De les van twee jaar geleden, toen Club Brugge er alles aan gedaan heeft om na die titel de ploeg samen te houden, is geleerd. Er zal nieuw bloed worden toegevoegd, extra zuurstof. De spelerskern verversen, bij wijze van spreken.

Ik zou in de eerste plaats dan toch maar een topkeeper aantrekken. Dan moet Club Brugge klaar zijn voor de strijd met de concurrenten die, en dat mogen we toch verwachten, sterker zullen zijn en beter zullen presteren dan dit jaar. 

Anderlecht voorop, want Marc Coucke is heel ambitieus. Standard, als Preud'homme zoals verwacht zijn opwachting maakt, zal ook een zware concurrent zijn. Club Brugge wil zijn plaats aan de top van ons voetbal bestendigen en wil blijven wat het - ik ben het eens met Bart Verhaeghe - nu al 3-4 jaar is, namelijk de best presterende voetbalploeg van het land.