De Gendt: "Ik kan kwaad worden als vluchters plots gaan plassen"

De erelijst van Thomas De Gendt oogde al zeer indrukwekkend, maar dit voorjaar voegde hij er met ritzeges in Catalonië en Romandië nog twee WorldTour-koersen aan toe.

"Ik denk dat ik nu ongeveer op mijn sterkste niveau zit en dat ik dat nog wel een jaar of vijf kan volhouden", zegt de 31-jarige De Gendt.

Het hoofdingrediënt van De Gendt zijn succesrecept: meeschuiven in de vlucht van de dag. "Of ik een hekel aan het peloton heb? Het wordt gewoon snel saai in het peloton. Ik betrap mezelf er op dat ik dan net iets te veel in de wind rijd."

"Dan kan ik net zo goed die krachten in de kopgroep steken. De wil om af te zien is veel kleiner als je gewoon in het peloton zit. Ik voel dat ik niet de beste kan zijn vanuit het peloton."

Voelt Thomas De Gendt zich een beetje een einzelgänger in het peloton? "Ik heb mijn manier van werken. Het is niet zo dat ik volledig doe wat ik zelf wil. Ik werk graag samen met Paul Van den Bosch."

"En ook van de ploeg krijg ik taken. Soms zeggen ze: vandaag ben je vrij. Als je mee wilt, dan zit je mee. Als je niets wilt doen, dan doe je niets. En dat zijn dikwijls de dagen waarop ik win."

"Ik wil gewoon niet het gevoel hebben dat ik een dag verdaan heb. Als je al te vaak koersen pakt als training, dan kom je op 200 koersdagen uit die je echt gereden hebt in je carrière."

"Ik probeer geen kans te laten schieten. Ik win liever 3 koersen op een jaar en eindig voor de rest niet in de top 20, dan 20 keer per seizoen in de top 20 zonder zege."

Thomas De Gendt slaagt er keer op keer in om in de goeie vlucht te zitten en nijpt zijn gezellen vaak ook nog eens dood. "Het is een manier van koersen die ik al van bij de beloften heb", zegt de eeuwige aanvaller.

"Ik probeer een beetje dominantie af te dwingen en wil tonen dat ik sterk ben, zodat de anderen schrik krijgen en niets zouden proberen."

"Ik heb ook niet te graag dat we onderweg ergens seconden laten liggen. Ik kan kwaad worden als vluchters plots gaan plassen of een etenszakje aannemen. Dan denk ik: dat zijn weer 10 seconden die je op het einde misschien te kort komt."

Ook vaste prik in het plan van De Gendt: onderweg allerhande premies en prijzen oprapen. "Ik vind zulke nevenklassementen altijd prestigieus. Dat zit er al van bij de nieuwelingen in: in de Jugend Tour had ik voor de koers al bollensokken gekocht, want ik wist dat er een bollentrui was."

Vorig jaar werd zijn aanvalslust in de Tour niet beloond met de prijs van Superstrijdlust. "Het is een beetje een schoonheidswedstrijd met een jury. Als ze niet voor jou kiezen, dan is dat zo. Het maakt dan niet uit als jij vindt dat jij de knapste bent. Maar het systeem is gewoon een beetje ambetant, want je hebt er geen vat op."

Het thuisfront supportert in elk geval altijd mee voor De Gendt, ook zijn kinderen. "Vorig jaar was ik slechts 80 dagen thuis. Dat zijn opofferingen die je moet maken. Mijn kinderen herkennen me op tv, maar ik weet niet of ze bij mijn zege in Romandië aan het supporteren waren of dat ze blij waren dat ze weer naar tekenfilms konden kijken."