Boogerd: "Zonder druk had ik doping nooit bekend, maar ik had geen leven meer"

In De Kleedkamer kreeg Ruben Van Gucht vier hoofdrolspelers van de Amstel Gold Race van 2001 samen rond de tafel: winnaar Erik Dekker, Peter Van Petegem (6e), Johan Museeuw (5e) en Michael Boogerd (9e). Twee renners, Boogerd en Museeuw, staan op de donkere dopingbladzijde van de wielergeschiedenis.

"Toen het Armstrong-verhaal uitkwam, werd ik in zijn spoor meegetrokken", vertelt Boogerd. "In Nederland was het een grote hype. Ik werd geen dag met rust gelaten. Zelfs tijdens de bevalling van mijn vrouw werd ik zeven keer opgebeld. Ik werd echt gestalkt door de media."

"Van oktober tot maart heb ik dan getwijfeld om te bekennen: even door het stof of mijn mond houden? Het was een emotionele achtbaan, zeker omdat je het niet meer verwacht. Maar uiteindelijk heb ik toch bekend, dit was geen leven meer."

Voor Boogerd brak toen een moeilijke periode aan. "Het was een periode waarin doping misschien gemeengoed was in het peloton. Maar zonder die druk had ik nooit bekend. Niemand wil zich die ellende op de hals halen. Het blijft me nu nog altijd achtervolgen."

"In de tijd dat ik fietste, testten er ook renners positief. Toen dachten we: 'Jezus, wat een domme lul'. Niet omdat we de dans ontsprongen, maar je vond het een klootzak. Hij had te veel gepakt en je vond dat toch een boefje, terwijl ik eigenlijk hetzelfde deed. Maar ik heb nooit positief getest en dan denk je dat je eigenlijk niets verkeerds doet. Later kom je dan wel met beide voetjes op de grond."

Voor Museeuw klinkt het verhaal van Boogerd bekend in de oren. "Maar ik werd op het einde van mijn carrière betrapt. Dan moet je door twee moeilijke jaren. Je ziet mensen afstand nemen en dat is nog zwaarder dan de bekentenis zelf."

"Je zwijgt zo lang mogelijk. Iemand die een slippertje maakt, zal ook zo lang mogelijk zwijgen tegen zijn vrouw. Tot het niet anders kan: 'ja schatje, het is maar één keer gebeurd'."

Hoe kijken Dekker en Van Petegem nu naar beide renners. "We bekijken ze nog steeds als kampioenen", zegt Dekker. "We hebben ook nog respect voor Armstrong, hoe hij als sportman was. Hij heeft iets gedaan wat niet mocht, maar aan de basis heb je respect voor een renner die zo hard werkt en traint om zich te onderscheiden."