De Plus na ongeval: “Mentale schade misschien nog groter dan fysieke"

“We waren aan het einde van een training van 4 uur, en moesten enkel nog naar het hotel rijden”, begint Laurens De Plus zijn verhaal. “Plots lag ik op de grond, had ik heel veel pijn en besefte ik dat ik door iets geraakt was."

"Het was allemaal hectisch en onwezenlijk. Pas na enkele minuten drong het tot me door dat ik aangereden was door een vrachtwagen.”

De Plus was in januari 2 weken op stage in Zuid-Afrika, samen met ploegmaats Bob Jungels en Petr Vakoc. “Vakoc had de grootste klap geïncasseerd. Ik hoorde in de eerste minuten dat hij zijn benen niet kon bewegen en dan besef je dat het heel erg is."

"Zelf had ik enorm veel pijn in mijn bekken", vertelt De Plus. "Ik wist meteen dat het gebroken was, en er zat ook bloed in mijn longen. Je wil natuurlijk zo snel mogelijk geholpen worden, maar het dichtstbijzijnde ziekenhuis was anderhalf uur verder.”

“Uiteindelijk hebben we bijna een uur langs de kant van de weg gelegen. De mensen in het dorp hebben wel alles gedaan om ons te helpen. Er was een verpleegster die ons de eerste zorgen toegediend heeft. En ze probeerde ook om ons een beetje gerust te stellen. Zodra we in het ziekenhuis waren, hebben we de beste zorgen gekregen.”

Het ongeval heeft niet alleen fysieke sporen nagelaten bij Laurens De Plus. “De mentale schade was zeker in de eerste weken heel groot. Ik had het gevoel dat alles verloren was”, vertelt hij.

“Van de ene dag op de andere kan het afgelopen zijn, en dat besef je. Vakoc en ik lagen samen in het ziekenhuis. Op de Instagram-foto steek je wel je duim omhoog, maar wat wij daar meegemaakt hebben, wens ik niemand toe."

"Er zijn heel zware en moeilijke momenten geweest. Die heb ik nu soms nog, zeker als ik bedenk dat het nog slechter had kunnen aflopen. Ik had net mijn val in Lombardije '(foto) een plaats gegeven, en dan gebeurt dit. De mentale schade was misschien nog groter dan de fysieke.”

De Plus gelooft in een volledig herstel. “Ik ben er vrij zeker van dat alles goedkomt", zegt de Quick-Step-renner. "Maar het zal tijd nodig hebben."

"Soms speelt de film zich in mijn slaap nog eens af. Alles komt dan terug. Dat zal wel een deel van het verwerkingsproces zijn, maar ik moet toch proberen om het uit mijn hoofd te zetten."

"Niet te hard dramatiseren dus, ook al waren het twee trauma’s op korte tijd. Gelukkig kon en kan ik er met veel mensen over praten: met de ploegleiders, met dokters en zelfs met psychologen.”

De Plus loopt momenteel nog rond met krukken: hij heeft enkele breukjes in zijn bekken en moet nu vooral rusten. “ Volgende week zou ik voor de eerste keer op de rollen mogen fietsen. Het wordt tijd, want ik loop hier de muren op”, lacht hij.

“Ik speel veel met mijn playstation en kijk naar films of het voetbal. In het begin is dat nog leuk, maar na een tijdje begint dat toch ook tegen te steken."

"Naar de koers kijken is lastig. Het wielerseizoen is volop begonnen en je wil er natuurlijk bij zijn. Normaal had ik nu de Ronde van de Algarve gereden, maar in de plaats daarvan zit ik hier thuis “mijn kas op te fretten”.”

De Plus heeft door de val ook een grote conditionele achterstand opgelopen. “In Zuid-Afrika voelde ik dat ik naar mijn topvorm aan het toegroeien was. Nu moet ik weer vanaf nul herbeginnen", zegt de 22-jarige klimmer.

"Het grote doel dit jaar was de Ronde van Italië en daar hoop ik nog op, maar ik moet ook realistisch zijn. Eerst zien hoe alles evolueert en daarna kijken wanneer ik mijn comeback kan maken."

"Ik ga er wel vanuit dat ik straks mijn topconditie kan terugvinden. Het is nu een beetje achtervolgen, maar ik hoop de koplopers nog in te halen”, knipoogt hij.

Aan het ongeval in Zuid-Afrika heeft Laurens De Plus ook iets positiefs overgehouden. “Mijn band met Petr Vakoc en Bob Jungels is enorm sterk geworden”, zegt hij. “Dit is iets dat we nooit meer zullen vergeten en dat ons voor altijd zal verbinden.”

“Het zal ons ook sterker maken in de koers. Als ik iets moet doen voor Bob of Petr, of omgekeerd, dan zullen we zo diep mogelijk gaan."

"We hebben ook elke dag contact met elkaar. Petr ligt nog altijd in het ziekenhuis met gebroken ruggenwervels en kan alle steun gebruiken. Het zal voor hem ook niet gemakkelijk zijn.”

“Zelf heb ik enorm veel steun gehad", zegt De Plus. "Van collega’s, vrienden, familieleden, zelfs van mensen van wie ik het niet verwacht had. Dat heeft veel deugd gedaan en daar trek ik me aan op."

"En ik trek me ook op aan het gevoel dat ik na die val in Lombardije toch weer snel in de goeie flow zat. Die twee dingen sterken me in mijn geloof dat ik er toch nog een mooi seizoen van kan maken.”