Advies van topcoach voor HVH: "Niet in openbaar met spelers afrekenen"

Dominique Baeyens stelt vandaag zijn boek "Coachen met gezond verstand" voor. "De bedoeling van het boek is mijn ervaring en mijn visie over het werken met teams uit te leggen", zegt de voormalige coach van Zellik, Roeselare en de nationale ploeg.

"Ik heb zelf in teams gespeeld en ik heb teams en topteams gecoacht. Daarbij heb ik geleerd dat je processen kunt sturen en bepaalde processen niet kunt sturen. Een coach moet altijd zoeken naar innovatie, hoe klein ook, om zijn spelers alert te houden. Een coach moet nieuwsgierig blijven en steeds op zoek gaan naar een nieuwe methode om zijn spelers en team beter te maken."

"Op topniveau kun je spelers geen 20% beter maken, maar moet je proberen om die 1 à 2% verschil te maken. Dat kan onder meer door een betere mentale begeleiding. Die ervaringen, mijn ervaringen, heb ik uitgelegd, in de hoop jonge coaches en mensen die in teamverband werken de nodige inzichten te verschaffen."

Een coach die al een hele tijd over de tong gaat, is Hein Vanhaezebrouck. De trainer van Anderlecht verdedigde afgelopen donderdag nog de beslissing om Olivier Deschacht naar de B-kern te verwijzen en is in zijn gesprekken met de pers wel eens bikkelhard voor zijn eigen spelers.

"Of ik tips heb voor Vanhaezebrouck?", zegt Baeyens. "Er staan nogal wat tips in mijn boek. De belangrijkste tip is misschien dat Hein het boek eens moet lezen (lacht). Neen, okay..."

"Coachen in topsport is een speciale en moeilijke job. Men overromantiseert dat soms. Dat doe ik niet in mijn boek. Er zijn veel zaken die bijvoorbeeld boven het hoofd van Vanhaezebrouck gebeuren, ook extra-sportief, en waar hij totaal geen controle over heeft. Dat is dodelijk voor een coach, want elke coach is een controlefreak."

"Ik denk dat Vanhaezebrouck met deze beslissing leven in zijn groep probeert te blazen. De manier waarop, daar kun je over discussiëren. Want in mijn boek geef ik aan dat je als coach best nooit in het openbaar met je spelers afrekent."

"Dat is mijn visie en dit boek is geen bijbel, maar ik ben er ten stelligste van overtuigd dat dit soort ingrepen weinig tot niks oplevert. Je kunt voor je spelersgroep heel hard zijn - dat moet bij momenten ook - maar dan intern. In de kleedkamer mag je harde woorden gebruiken."

Als Vanhaezebrouck meent dat de zachte aanpak niet werkt, is een harde hand dan niet aangewezen?

Baeyens: "Kijk: ik ken niet alle omstandigheden, maar Vanhaezebrouck heeft absoluut gelijk dat hij iéts moet doen. Het ergste dat je als coach in zo'n situatie kunt doen is niks doen en alles gelaten ondergaan. Dat is het einde."

"Wellicht is dit voor hem het ultieme middel om die groep weer op de rails te krijgen en de ambities te realiseren."

"Mijn hoofd heeft als coach 2 keer op het hakblok gelegen. Als het bestuur me toen niet gesteund had, was het exit-Baeyens geweest en was mijn carrière misschien totaal anders verlopen."

"Maar ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik zelf iets kon doen en ik ben zelf nooit opgestapt onder druk van de kleedkamer. Het is ook allemaal zo relatief, want 4 maanden later reden we met een open bus door Roeselare. Met de titel en de beker op zak. Zo snel kan het allemaal verkeren."

Dominique Baeyens stelt zijn boek in de namiddag voor in Antwerpen, tussen de bekerfinales van de mannen (14u) en de vrouwen (18u) in het volleybal in. "Er zal een twee uur durende signeersessie plaatsvinden. Ik krijg er al stress van", lacht Baeyens. "Ik ken dit echt niet. Het ligt volledig buiten mijn comfortzone, maar ik kijk er wel naar uit."