"Het geduld van de Genkse fans heeft een limiet bereikt"

Als KRC Genk vanavond Kortrijk uit de bekerfinale houdt (het moet een 3-2-uitverlies goedmaken), zal er geen zucht maar een rukwind van opluchting door de Genkse catacomben en bestuurskamer razen.

Het seizoen van de heropstanding en de "hernieuwde" aansluiting bij de absolute top waren de ambities. Helaas voor de Genk-supporters is het sinds de start van de competitie één langgerekte kommer en kwel.

Sterke wedstrijden zijn op één hand te tellen, zelfs voor goede momenten in één en dezelfde wedstrijd hoef je geen telraam te zoeken.

Racing Genk ging er vorig seizoen prat op dat het geschiedenis had geschreven door de kwartfinales van de Europa League te bereiken. Een mooi moment, zeer zeker, maar dat stond toch in schril contrast met het missen van de bekerfinale en de deelname aan Play-off 1.

Bovendien werd tussendoor nogmaals van trainer gewisseld. Peter Maes bleek niet te beantwoorden aan de clubfilosofie. Met de Nederlander Albert Stuivenberg zou het DNA van RC Genk hoge toppen gaan scheren.

13 maanden later blijft er niet veel meer over van die aanpak en is de kritiek aan het adres van Stuivenberg snoeihard. Op fysiek vlak trof nieuwe coach Philippe Clement een krater aan. De testen deden Clement schrikken, evenals de behandeling en/of de terugkeer van de geblesseerden. Sleutelspelers als Leandro Trossard en Sander Berge kampen met letsels die al veel vroeger hersteld hadden moeten zijn.

De directie en het bestuur van KRC Genk kieperden niet alleen hun zoveelste trainer buiten, ook in de medische staf werd er schoon schip gehouden.

Sinds de zege op Moeskroen en de voorlopig bijhorende zesde plaats kunnen de Limburgers even naar gezonde lucht happen, maar de match tegen Kortrijk kan de keel toch weer dichtknijpen. Die bekerfinale is een must, niets meer of minder.

De fans in Genk weten het ook niet meer. In de 30-jarige geschiedenis zijn er zelden zoveel lege plaatsen te zien geweest in de Luminus Arena. Duizenden fans met abonnementen kwamen eind 2017 gewoon niet opdagen.

De aanstelling van Clement gaf de burger evenwel weer moed, want tegen Anderlecht en STVV waren bijna alle plaatsen bezet. Maar telkens keerden de supporters met een onbehaaglijk gevoel naar huis.

KRC Genk heeft dit seizoen 2 van de 12 thuismatchen gewonnen. Dat zijn cijfers om te degraderen. Gelukkig voor Genk struikelen heel wat andere clubs over andere problemen, zodat het nog steeds in de running blijft voor een plaats in Play-off I.

Na het gelijkspel tegen buur STVV en de nederlaag in Kortrijk riepen enkele supportersclubs op tot een boycot van de match in Moeskroen.

De supporters bleven niet enkel afwezig omdat het niveau van het spel ondermaats was/is. Uiteraard is de erg zwakke mercato (enkel Seck en Ndongala werden aangetrokken) ook een doorn in het oog, maar de fans willen de directie een signaal geven dat er stabiliteit moet komen en dat de tijd van holle woorden voorbij is. "Bloed, zweet en tranen."

Genk miste nu al 2 keer in 3 jaar Play-off 1, sinds 2012 is de club niet meer in de top drie geëindigd en de laatste trofee dateert van 2013 met de bekerwinst. Geen enkele van de G5-clubs legt een slechter rapport voor.

Onder de vorige Algemeen Directeur, Dirk Degraen, was de supportersopstand niet meer in te dijken. Degraen en zijn TD Gunter Jacob werden verweten een hautaine houding tegenover de fans aan te nemen en te veel (Afrikaanse) spelers zonder Genks bloed binnen te halen.

Dat moest en zou na het ontslag van Degraen en Jacob in de lente van 2014 veranderen. Nieuwe AD Patrick Janssens maakte er een strijdpunt van om de band met de fans te herstellen. De slogan "blauw bloed" werd in het leven geroepen, de fans voelden zich "gehoord" en "gesteund", de rust keerde terug in de tribunes en rond het stadion.

Het nieuwe technische apparaat onder leiding van Dimitri De Condé wilde de eigen jeugd meer kansen bieden en jonge buitenlandse talenten werden in Genk een opstap naar de hemel geschonken.

Veelbelovende visie, maar theorie en praktijk zijn in het voetbal al te vaak niet te verzoenen. Met jonge (al dan niet buitenlandse) spelers dynamisch, initiatiefrijk en aantrekkelijk voetbal spelen, gecombineerd met de beoogde top 3-plaats en dat met een trainer (Stuivenberg) die de waarden van KRC Genk in ere moest herstellen… Het bleek een afknapper van formaat. De fans waren niet boos, ze reageerden apathisch en bleven weg.

Na de bekernederlaag vorige dinsdag in Kortrijk werd Janssens voor de eerste keer op de korrel genomen. Ook al regeert Janssens niet als een zonnekoning en verdedigt hij met hand en tand de clubfilosofie, toch moet de Antwerpenaar in de wandelgangen al enkele jaren vechten tegen "de aanvaarding" in het Limburgse huishouden.

Zijn politieke achtergrond heeft de kritische Genk-fan nooit echt losgelaten. Nu de club op een cruciaal kruispunt tussen succes en mislukking staat, wil de fan meer dan "blauw bloed", hij wil winnen. Bij nieuwe tegenspoed wordt de lont aangestoken.

Philippe Clement mag dan wel beantwoorden aan het profiel (jong, ambitieus, passend in de visie), de enige maatstaf om de rust te bewaren zijn resultaten. Daarom kan Racing Genk zich niet veroorloven de bekerfinale te missen.

Spelers, trainer, directie en bestuur staan op scherp. De Genkse fans willen maar al te graag achter hun "blauwbloedclub" staan, maar hun geduld heeft een limiet bereikt.