Schaatsen in Pyeongchang: Kramer voor de geschiedenis, Swings voor medaille

• Nieuw onderdeel: de massastart

• 3 Belgen: Swings, Peeters en Vosté

• Opnieuw Nederlandse heerschappij?

• Aziatische vrouwen op de sprint, oma Pechstein

Schaatsen staat al sinds de eerste editie van de Winterspelen op het menu, al werd er sindsdien wel regelmatig aan het programma gesleuteld. In 2006 werd de ploegenachtervolging toegevoegd, in Pyeongchang komt daar ook nog de massastart bij.

Terwijl de schaatsers normaal gezien twee aan twee rondjes draaien, wordt bij de ploegenachtervolging in teams van 3 op elkaar gejaagd. Bij de massastart begint iedereen tegelijkertijd. De top 3 aan de finish gaat met de medailles aan de haal.

Ook "nieuw" is dat de 500 meter, de kortste afstand, niet langer 2 keer wordt geschaatst. Het wordt dus erop of eronder voor de kleerkasten van de schaatsbaan.

De schaatscompetitie vindt plaats in de Gangneung Science Oval, een spiksplinternieuwe en ook razendsnelle baan in de havenstad Gangneung, op een halfuurtje rijden van Pyeongchang.

Met onze tricolore bril op zijn onze ogen natuurlijk het meest gericht op Bart Swings. Die greep in Sotsji 2 keer naast een medaille (4e op de 5.000 meter en 5e op de 10.000 meter). Swings had gehoopt in de jaren tussen de Spelen de kloof nog wat te kunnen verkleinen, maar dat is niet helemaal gelukt. Hij trekt dan ook, na een moeizaam seizoen, met twijfels naar Pyeongchang. Wellicht ligt zijn grootste medaillekans op de massastart, waar hij zich als skeeleraar als een vis in het water voelt.

Ook voor Jelena Peeters worden het haar tweede Olympische Spelen. Peeters kwalificeerde zich voor de 1.500 meter in Zuid-Korea, een afstand waarop ze 4 jaar geleden 20e werd. Ze werd ook opgevist voor de 5.000 meter.

Debutant Mathias Vosté profiteert van de afzeggingen internationaal om als reserve opgevist te worden. De snelle Belg komt uit op de 500 en 1.000 meter.

Wie schaatsen zegt, denkt bijna onmiddellijk aan Nederland. Sotsji was een ongeziene triomf voor Oranje met 23 van de 36 schaatsmedailles, waarvan 8 op 12 gouden. Zo'n vaart zal het in Pyeongchang wellicht niet lopen, al brengt Nederland op bijna elke afstand een favoriet aan de start.

Sven Kramer en Ireen Wüst zijn al de meest succesvolle Nederlandse winterolympiërs en ze kunnen daar in Zuid-Korea nog enkele medailles aan toevoegen.

Vooral op de 31-jarige Kramer lijkt nog geen sleet te komen, al kreeg hij op de lange afstand wel concurrentie van de Nederlandse Canadees Ted-Jan Bloemen, die zijn wereldrecords op de 5 en 10 kilometer afsnoepte. Vreemd genoeg won Kramer die laatste afstand nog nooit op de Spelen. In Vancouver werd hij de verkeerde baan ingestuurd door zijn coach, in Sotsji botste hij op landgenoot Jorrit Bergsma.

Bij Ireen Wüst lijkt de carrière, in tegenstelling tot die van Kramer, wel stilaan bergaf te gaan. Wüst werd vorig jaar nog wel wereldkampioene op de 3.000 meter, maar dit seizoen krijgt ze de motor moeilijk op gang. Kan ze nog één keer knallen in Zuid-Korea?

Terwijl Nederland bij de mannen nog altijd de dominante natie is, ligt het veld bij de vrouwen helemaal open. Op de sprintnummers zwaaien de Aziatische vrouwen de plak. Dé verrassing van het seizoen is de Japanse Nao Kodaira, die op haar 31e plots is doorgebroken, onder meer met een wereldrecord op de 1.000 meter.

Op de langere afstand(en) is de Tsjechische Martina Sablikova nog altijd de grote favoriete. Zij kan op de 5.000 meter het kunstje van Claudia Pechstein overdoen: 3 keer goud op een rij winnen.

Die Pechstein is met 9 medailles nog altijd de meest gelauwerde schaatsster uit de geschiedenis. Op haar 46e (!) maakt ze nog altijd jacht op een 10e medaille.