Felice Mazzu (Charleroi) ontvangt de Trofee Raymond Goethals

Felice Mazzu greep er de voorbije jaren steeds naast, maar nu kon de jury niet meer om de succescoach van Charleroi heen. Vorig seizoen haalde hij Play-off I met de Carolo's, dit seizoen ligt hij op de 2e plaats met de club, waar hij al sinds 2013 aan de slag is.

Mazzu kreeg de voorkeur op Hugo Broos, die met Kameroen de Africa Cup wist te winnen, en Ivan Leko (vorig seizoen STVV, nu Club Brugge).

Hij is de 7e winnaar op de erelijst, na Eric Gerets, Peter Maes, Francky Dury, Marc Wilmots, Hein Vanhaezebrouck en Michel Preud'homme.

"Dit is een grote eer", reageert Mazzu. "Het is een beloning voor het harde werk. Ik wil deze individuele prijs ook opdragen aan de hele staf. Je kunt zo'n mooi parcours niet afleggen zonder hen. Ik wil ook de club erbij betrekken en de fans."

"Na 5 jaar in de hoogste klasse en met het parcours dat ik heb moeten afleggen, is het eer. Het enige waarvan ik zeker ben dat ik gemeenschappelijk heb met Goethals, is het feit dat ik ook rook. Voor de rest weet ik het niet."

"Goethals stond dicht bij zijn spelers. Hij kon lachen, maar ook ernstig zijn. Ik hield van zijn houding."

"Ik heb lange tijd niet gedacht dat ik deze prijs zou kunnen winnen. Ik ben rustig en werk hard. Ik ben streng tegenover mijn spelers, maar sta ook dicht bij hen. Ik hou van hen. Ik probeer aan hun kant te staan. Dat is onze kracht. In een groep zijn er altijd teleurgestelde spelers. Maar ik hou evenveel van die teleurgestelde of boze spelers als van onze basisspelers."

Is het nu tijd voor Mazzu om de stap te zetten naar een echte topclub? "Stap voor stap. Na 5 jaar heb ik een eerste prijs, we zullen zien of ik later het recht heb om een volgende stap te zetten", zegt hij.