Ga naar de inhoud

meest recent

      Lopen en scoren (behalve gisteren): het handelsmerk van Pieter Gerkens

       ma 6 november 2017 16:02
      Pieter Gerkens sloofde zich uit tegen Club, maar kon niet scoren.
      De speler die in de topper tussen Anderlecht en Club Brugge het meest over de tong ging was Pieter Gerkens. De Anderlechtmiddenvelder verrast vriend en vijand. Zogezegd naar Brussel gehaald om te voldoen aan het contingent Belgen, heeft de Limburger vrij snel een basisplaats bij de landskampioen afgedwongen en houdt hij onder meer Stanciu uit de ploeg. Stef Wijnants verdiept zich in de loopbaan van Pieter Gerkens.

      Debuut in 2013

      Gerkens was 18 jaar toen hij onder Mario Been debuteerde in het eerste elftal van KRC Genk. Genk worstelde in 2013 met de posities (6 en 8) centraal op het middenveld. Kumordzi was te vaak geblesseerd, Hyland kreeg geen regelmaat in zijn spel, David Hubert lag niet meer in de bovenste schuif en Julien Gorius bleek niet meer dan een waterdrager te zijn.

      Naar het beeld van het jeugdige succesverhaal met Courtois, De Bruyne, Vossen en Ogunjimi achtte Genk Pieter Gerkens klaar om een rol op het middenveld te spelen. Genk was immers het stichtend voorbeeld geworden dat je met talentvolle jeugd successen kan oogsten.

      Door Courtois ontdekt

      En talent had Gerkens zeker. Hij is een stadsgenoot van Courtois en het was de vader van Thibaut, die Genk er attent op maakte dat de kleine Gerkens iets in zijn mars had. Een scoutingrapport later trok Gerkens van Bilzen naar Genk. Hij was toen amper zes jaar…

      De hele jeugdopleiding viel er nauwelijks een spoor van kritiek te vinden op de capaciteiten en de attitude van de Bilzenaar. Gerkens overleefde elke evaluatie zonder problemen, werd regelmatig geselecteerd voor de nationale jeugdploegen en werd gepolst door... Anderlecht.

      Vader Dré Gerkens vond een overstap geen adequate keuze, want bij Genk zou Pieter allicht sneller een kans krijgen. Dat gebeurde ook toen hij in november 2013 zijn debuut maakte in het eerste elftal. Op die ene match volgden snel vele wedstrijden. Ook toen Been ontslagen werd en na hem Emilio Ferrera, stond Gerkens onder de Schot Alex McLeish heel vaak in de basis.

      Maar zoals zo vaak met tieners dringt er zich wel een mindere periode op en de ontluiking van Milinkovic-Savic (nu bij Lazio), Wilfred Ndidi (nu bij Leicester City) en Bryan Heynen (nu nog bij Genk ) zorgde ervoor dat Gerkens onder Peter Maes niet meer aan de bak kwam. Gerkens kreeg nochtans een verbeterd contract aangeboden, maar geld was niet de drijfveer van de middenvelder. Gerkens geloofde niet in zijn kansen en had niet zijn hele kinder- en tienertijd opgeofferd om op de bank te zitten.

      Gratis naar STVV

      Over mentaliteit konden ze in Genk geen verkeerd woord zeggen, maar het geloof in Gerkens als basisspeler was weg. De zo beloftevolle Gerkens mocht in de winter van 2016 dan ook helemaal gratis naar STVV vertrekken.

      In Sint-Truiden had er zich net een revolutie voorgedaan, want behalve trainer Yannick Ferrera verdwenen sterkhouders als Rob Schoofs, Edmilson Junior en Jean-Luc Dompé. Gerkens speelde wel, maar de ploeg was op drift en kon zich ternauwernood handhaven.

      Toen Ivan Leko op Stayen de sportieve baas werd, moest Gerkens zich ook geen basisplaats rijk rekenen. Leko koos aanvankelijk voor de Oekraïner Roman Bezus, maar Gerkens' werkkracht en intelligentie overtuigden Leko. Na nieuwjaar werd de intussen 22-jarige Gerkens onmisbaar in de Truiense ploeg. Meer nog, Gerkens werd niet langer vastgepind op een centrale rol op het middenveld, maar door zijn groot loopvermogen verscheen hij vanuit alle hoeken constant in scoringspositie. STVV speelde de finale van PO II en Gerkens trof maar liefst 14 keer raak.

      12,66 kilometer op de loopmeter

      Jong en Belgisch, elke topploeg zoekt er met een vergrootglas naar. KV Oostende wilde ver gaan om Gerkens naar de kust te halen, maar aan de lokroep van de landskampioen kon de Bilzenaar niet weerstaan. René Weiler maakte Gerkens duidelijk dat hij niet voor hem koos omdat hij Belg was, maar omdat hij over specifieke capaciteiten beschikt.

      Intussen zit Weiler terug in Zwitserland, maar ook onder Vanhaezebrouck zet Gerkens zich door. Gisteren in de topper liep hij 12,66 kilometer (het meest van alle spelers ) en had hij de wedstrijd kunnen beslissen. Met het hoofd, na een uitgespeelde kans of na mistasten van Limbombe, Gerkens was telkens op de goede plek. Van de status van heldendom blijft de bescheiden Gerkens ver weg, hard werken op elke training is zijn motto.

      Intussen houden de lofbetuigingen maar niet op maar eigenlijk zegeviert de logica. Pieter Gerkens was al op z’n 6de voorbestemd om een rol in het Belgisch voetbal te spelen.

      Stef Wijnants