Vandenbergh maakt comeback: "Het blijft de mooiste job ter wereld"

Iets meer dan 3 maanden geleden belandde Stijn Vandenbergh op intensive care met een hersenschudding en -kneuzing na een zware val in de Vierdaagse van Duinkerke, vandaag rijdt hij zijn eerste koers. "Dit doet deugd. Het is wel al heel lang geleden dat ik nog een kermiskoers gereden heb. Het is een beetje als vroeger bij de beloften."

"Als ik de finish haal, zal ik tevreden zijn. Het wordt niet evident, want het is een lastige kermiskoers, met veel draaien en keren."

"Ik heb bijna twee maanden niets gedaan en ben nu een maand en een week weer aan het trainen. Ik voel al een groot verschil, maar dat is sowieso nog niet genoeg. In de winter lig je drie weken stil en heb je daarna drie maanden tijd om op te bouwen. En dan nog kan die eerste koers pijn doen. Maar je moet ergens beginnen."

"De eerste wedstrijden met de ploeg zullen sowieso zonder ambitie zijn en zonder druk van de ploeg. Ik hoop wel nog goed te zijn in het najaar, misschien in oktober. Dan zijn er nog een paar mooie koersen zoals Parijs-Tours."

Hoe blikt Vandenbergh nu terug op die periode? "Het is een raar gevoel. Ik heb de beelden niet gezien, dat wou ik ook niet. Ik heb de artikels niet gelezen. Ik besef dat ik geluk gehad heb."

"Of ik nog last heb? Ik heb geen hoofdpijn meer. Fysiek ben ik eigenlijk volledig hersteld, alleen conditioneel zal ik nog tekort komen. Soms merk ik wel dat mijn geheugen een beetje minder is. Ik ben vergeetachtiger. Ik hoop dat ik mijn schoenen bij heb vandaag."

"Tijdens mijn periode thuis heb ik nog met Jan Bakelants en Oliver Naesen ge-sms't. Ook mijn ex-ploegmaten bij Quick-Step heb ik nog gehoord."

"Als je zo thuis zit, besef je ook wel hoe graag je koerst. Het is mijn hobby. Ondanks de risico's blijft het de mooiste job ter wereld. Ik besef dat ik nog zal vallen, maar ik hoop dat het wel bij deze ene zware val zal blijven. Ik wil nog zeker twee of drie jaar koersen."