Retour 6 juli 1996: Bruyneel valt in ravijn, Indurain valt van troon

Eerst even terug naar 1995: Miguel Indurain wint voor het vijfde jaar op een rij de Tour de France met veel machtsvertoon. De basis voor zijn zege legde hij in de etappe naar Luik, toen hij samen met Johan Bruyneel het peloton op een minuut reed. Bruyneel zelf haalde 2 maanden later het podium van de Vuelta.

In de Tour van 1996 waren Indurain en Bruyneel als kopman aan de start verschenen. Niemand twijfelde eraan dat Indurain voor de 6e keer de Tour zou winnen. Bruyneel werd als kopman bij Rabobank een outsider voor het podium beschouwd.

In de eerste bergrit naar Les Arcs liep het al mis. De regen maakte er een slopende en gevaarlijke etappe van. In de afdaling van de Cormet de Roselend mist Bruyneel een bocht en gaat hij rechtdoor... het ravijn in. Bruyneel kruipt 10 meter omhoog, springt weer op zijn fiets en finisht nog als 20e.

Dat was maar 4 plaatsen na Indurain. Op de slotklim moest die al snel afhaken. Het werd een pijnlijk afscheid van een wielermonument. Indurain reed de Tour nog uit, maar haalde de top 10 niet.

Een paar weken na de Tour de France kent Miguel Indurain een laatste gloriemoment, wanneer hij in Atlanta olympisch goud verovert in de tijdrit. Hij rijdt daarna nog het Kampioenschap van Zürich, maar daarna houdt hij het op zijn 32e al voor bekeken.

Ook voor Johan Bruyneel, die een maand jonger is dan Indurain, is het beste er na 1996 stilaan af. Twee jaar later stopt ook hij er mee en wordt hij ploegleider bij US Postal. In zijn debuutjaar wint hij al meteen de Tour met Lance Armstrong, een eerste van 7 opeenvolgende triomfen, die later een wrange nasmaak kregen.