Godefroot: "Mijn leven is mooi geweest, maar de zon heeft niet altijd geschenen"

Walter Godefroot was jarenlang een toonaangevende figuur in het wielrennen, maar de voorbije 10 jaar schuwde hij de belangstelling. "Ik heb me bewust teruggetrokken. Ik was 15 jaar beroepsrenner en 25 jaar verantwoordelijk voor een wielerploeg. Na 40 jaar wielersport was ik verzadigd."

"Het was nodig dat ik afstand nam. Al die verplaatsingen, de druk van de pers,... In België zijn de journalisten correct, maar in Duitsland kunnen journalisten van Bild of Der Spiegel je maken of kraken."

Godefroot volgt het wielrennen nog wel, in de krant en op tv, maar op een wedstrijd zie je hem nog zelden. "Ik ben sinds 2005 geen 5 keer naar een koers gaan kijken. Ik heb daar geen behoefte aan."

"Ik mis het ook niet. Ook de Tour niet. Ik heb geen behoefte meer aan die drukte. Ik zou het zelfs niet meer kunnen om een wedstrijd te volgen aan het stuur van een ploegleiderauto. Dat is voorbij."

"Tegenwoordig ben ik eigenlijk meer geïnteresseerd in het voetbal, al had ik daar altijd al veel interesse voor. Maar nu heb ik een abonnement bij Club Brugge. Ik ben een beetje een supporter van Gent en heel veel van Club. Niet dat ik er iets van ken. Ik zie het spelletje gewoon graag."

Volgende week wordt het BK in Antwerpen gereden. Godefroot werd zelf 2 keer Belgisch kampioen bij de profs en ook nog een paar keer als ploegleider.

"In 1965 was ik nog maar 3 maanden beroepsrenner bij Groene Leeuw. Ik was mee in de ontsnapping met een pak ploegmaats, maar toch kwam mijn latere schoonbroer Tuur De Cabooter nog aansluiten."

"Hij demarreerde meteen, maar had er niet op gerekend dat de 19-jarige Eddy Merckx, die toen ook neoprof was, achter hem aan zou springen. Ik heb mij in het wiel van Merckx gezet en kon er vlak voor de finish nog voorbij."

"Maar mijn mooiste zege op het BK was in 1972, toen ik opnieuw Merckx klopte. Dat was zo in die tijd. Als je Merckx niet klopte, kon je niet winnen. Merckx demarreerde in de bevoorrading. Ik liet al mijn eten en drinken vallen en ging hem achterna. Samen reden we naar de finish en daar kon ik hem verslaan."

"Met die zege redde ik mijn seizoen, want mijn voorjaar was door een val, waarbij ik mijn gewrichtsbanden had afgescheurd, mislukt. Ik maakte pas mijn comeback in de Ronde van Zwitserland, waar ik de eerste dagen de slechtste renner in het peloton was. Op het einde kon ik toch weer meesprinten om de zege en na een paar dagen recuperatie was ik weer de oude voor het BK."

"Maar eigenlijk heb ik het meeste plezier beleefd aan de overwinning van Carlo Bomans op het BK (in 1989). Hij was eigenlijk afgeschreven als renner, maar dankzij Jean-Marie Pfaff kon hij revalideren bij dokter Müller-Wohlfahrt bij Bayern München."

"Bomans kreeg toch nog een kans bij de Lotto-ploeg. Op het BK dat jaar klopte hij Eddy Planckaert. Dat geeft enorme voldoening voor een ploegleider."

Godefroot zelf probeert nog altijd een paar keer per week op de fiets te zitten. Opnieuw. "Ik ben 15 jaar beroepsrenner geweest, maar heb daarna 29 jaar niets meer van beweging gedaan. Ik heb roofbouw op mijn lichaam gepleegd."

"Die fietstochtjes ontspannen mij en zijn goed voor mijn gezondheid." Toch liep het 3 jaar geleden mis. "Ik ben zwaar gevallen en heb mijn neusbeen gebroken, mijn sinusholten en moest op 3 plaatsen in mijn gezicht bijgewerkt worden. Zo zwaar was ik als renner nooit gevallen."

Als het verleden als ploegleider (bij Telekom/T-Mobile had hij o.a. Ullrich en Riis onder zijn hoede) ter sprake komt, aarzelt Godefroot even. "Mijn leven is mooi geweest, maar de zon heeft niet altijd geschenen. Dat is ook de reden waarom er geen boek van mij zal uitkomen."

"Want als je A zegt, moet je ook B zeggen. En dat wil ik voor mijzelf houden. We weten dat er een dopingproblematiek was, maar je moet alles in zijn tijdsgeest zien."

"Kijk naar (ex-IOC-voorzitter) Hein Verbruggen, die onlangs is overleden. Ik heb enorme bewondering voor die man, maar die wordt nu wel in een slecht daglicht gesteld. Dat zijn pijnlijke zaken. Daar bedank ik voor."

Walter Godefroot hoopt na dit interview snel zijn plaats uit de schijnwerpers weer te kunnen innemen. "Wie komt, is welkom, maar ze mogen niet overdrijven. Ik heb het liefst dat ze me met rust laten. Hoe ouder ik word, hoe meer ik van de rust hou."