Anthuenis: "Ik had een burn-out bij mijn terugkeer naar Lokeren"

Michel Verschueren haalde in 1999 Jan Koller van Lokeren naar Anderlecht. "Er was een lijst met vijf of zes namen. De vijfde was Koller. En dan ben ik gaan praten met Lambrecht. Dat was een onderhandelaar. Uiteindelijk hebben we 120 miljoen frank betaald."

"Ik heb hem nadien verkocht in Duitsland voor 500 miljoen. En nu telkens als ik Lambrecht zie, zegt hij: Verdomme, je hebt mij bedrogen. maar hij was gewoon nog te jong."

Trainer Aimé Anthuenis was niet meteen een fan van de Tsjechische spits. "Het was een ramp. Ik ben van Lokeren, ik wist wat de prijs was. Ik dacht: Oei, dat is veel te veel."

"En dan op zijn eerste training moest hij afwerken op doel. Achter het veld stond een grote sporthal. Er stond zelfs geen keeper in die goal. Maar al zijn ballen belandden op het dak van die zaal. Er moest iemand komen met een ladder om die ballen weer te halen."

"Ik kwam thuis en ik zei tegen mijn vrouw: Die 120 miljoen hangt in bomen."

"Koller was een fantastische mens", vertelt Bart Goor. "Stil, maar een echt trainingsbeest. Een keer is hij wel boos geworden. Hij was aan het slapen en Staelens en De Boeck hadden het zaaltje op slot gedaan. Daardoor miste hij de training."

"Hij was oersterk", vertelt Anthuenis. "Hij kon stevig doorzakken en op maandag had hij het soms moeilijk, maar hij stond er. Hij kon tien bakken bier leegdrinken. Dat was geen probleem."

Jan Koller trapt in Monaco nog altijd regelmatig een balletje. Na Anderlecht trok hij onder andere naar Dortmund en Monaco, "maar ik heb de mooiste herinneringen aan Anderlecht", vertelt hij. "Het was een grote club, maar ook een familieclub. Ik voelde me echt thuis."

"Ook op sportief vlak was dat mijn beste periode. Radzinski is misschien wel de beste aanvalspartner die ik ooit gehad heb. Ook naast het veld konden we het vinden."

Michel Verschueren is een werkpaard. "Als ik in België ben, zit ik elke dag op mijn bureau. Het is mijn leven. Ik heb overdreven, dat beken ik. Weinig vrouwen zouden een leven met zo'n man aanvaarden. Ik moet mijn vrouw echt bedanken."

"Ze is twintig jaar alleen met de kinderen op vakantie gegaan. En ik zei altijd: Dit weekend kom ik. Maar ik ben nooit gekomen. Na 20 jaar zeiden de mensen: Ze is waarschijnlijk niet eens getrouwd. Dan is ze niet meer durven gaan."

"Als ik mijn vrouw zou verliezen, zou ik een sukkelaar zijn. Zij doet alles thuis. Maar wij praten daar niet over, wij praten niet veel. We begrijpen elkaar met weinig woorden."

Zou hij het opnieuw zo doen? "Ik zou moeilijk anders kunnen. Ik zou al werkend kunnen sterven."

"Ik hoop dat ze nog lang rekening met mij moeten houden. Je bent rap vergeten als je dood bent. Heel rap."

Moeten de mensen zich Michel Verschueren herinneren? "Wat voor zin heeft dat? We leven hier met bijna acht miljard mensen. Wie ben ik dan? We zijn zo nietig."

"Ik had na de Rode Duivels nooit naar Lokeren mogen gaan. Ik legde de lat heel hoog en moest dan aan de slag in mijn eigen stad. Ik was er mentaal niet rijp voor. Ik heb toen een inzinking gehad. Ik had een burn-out, ik durf dat zeggen."

"We verloren op een bepaald moment in Lierse en de dag erna was er een training, maar het was over. Ik kon niet meer. Ze hebben mijn hart onderzocht, maar het zat in mijn hoofd. Ik had dat niet verwacht, maar je leert ervan."

Wat doet de ex-trainer nu? "Uitslapen. Dat is een grote rijkdom."

Als het over de overstap van Aimé Anthuenis naar de Rode Duivels gaat, doet Michel Verschueren mysterieus. "Hij heeft nooit een commissie gevraagd, maar hij heeft wel een mooi cadeau gekregen. Hij is een beetje geholpen geweest om trainer te worden van de nationale ploeg."

"Dat is zever", reageert Anthuenis zelf. "Ik had hier nog een contract voor twee jaar, maar ik vond het een grote eer."

"Heb je het u ooit beklaagd?", vraagt Verschueren. "Hij kan toch niet zwijgen", lacht Anthuenis.

Bekijk de volledige aflevering op VRTnu