Na het mirakel van Barça: 10 waanzinnige comebacks in andere sporten

Steve Davis was in 1985 nagenoeg onklopbaar. Hij was amper 27 jaar, maar had al 3 wereldtitels op zak. Tegen Dennis Taylor, een subtopper uit Noord-Ierland, leek hij bij een 8-0-voorsprong op weg naar een vierde titel.

Maar toen zette Taylor zijn comeback in. Bij 15-15 was alles weer speelbaar, tot sympathieke Dennis met de bijzondere bril toch weer op achterstand kwam: 17-15. Maar Taylor had nog één comeback in petto.

Het beslissende frame was zo mogelijk nog spannender. Davis leidde met 62-44, maar Taylor potte bruin, blauw en roze en zo kwam alles aan op de laatste zwarte bal. Na een foutje van Davis sloeg Taylor toe: hij hield triomfantelijk zijn keu boven zijn hoofd en zwaaide met zijn vingertje. Een onvergetelijk beeld.

In 2004 werd Justine Henin getroffen door het cytomegalovirus, dat haar een groot deel van haar seizoen kostte. Zonder voorbereiding trok ze toch naar de Spelen van Athene.

Haar parcours leek daar te eindigen in de halve finales, toen Anastasia Myskina 5-1 voorstond in de laatste set. Maar net op het juiste moment krikte Henin haar niveau op, terwijl Myskina zowel mentaal als fysiek onderuitging. Henin won alsnog (8-6) en stormde door naar olympisch goud.

Niemand die een cent voor de kansen van Mark Cavendish gaf in Milaan-Sanremo 2009. Oké, de Brit had in de Tour al bewezen over de snelste benen van het peloton te beschikken, maar de Cipressa en Poggio zou hij zeker niet overleven.

Maar Cavendish hield wél stand op de Poggio. Een massasprint was op til, tot Heinrich Haussler verraste met een late uitval. Cavendish zette zijn sprint van ver in en maakte in de laatste honderden meters nog gigantisch veel terrein goed. Op de finish gooide hij zijn wiel net voor dat van Haussler.

Een comeback in het golf is niet zo uitzonderlijk, denken we maar aan de zege van Paul Lawrie op de British Open van 1999, die toen profiteerde van de complete inzinking van Jean van de Velde om 10 slagen goed te maken op de slotdag.

Maar een totale inzinking zoals de Amerikanen er eentje kenden in 2012 in de Ryder Cup is ongezien. Met enkel nog de enkelspelen op het programma leidde de VS met 10-6. Nicolas Colsaerts was een bevoorrechte getuige van wat zich toen voltrok en wat later het "Miracle of Medinah" werd genoemd.

Toen de Boston Red Sox in 1919 Babe Ruth verpatsten aan de New York Yankees kwam er een abrupt einde aan hun hegemonie. De Red Sox zouden geen enkele titel meer behalen, de "Vloek van de Bambino" (de bijnaam van Babe Ruth). Tot 2004.

Uitgerekend tegen de aartsrivalen in New York verloor Boston eerst wel de eerste 3 partijen, maar won het daarna 4 matchen op een rij. Voor het eerst in de baseball-geschiedenis slaagde een team erin zo'n grote achterstand goed te maken. In de finale waren de Red Sox gelanceerd. St. Louis werd met 4-0 afgeschminkt.

Een klassiek voorbeeld van hoogmoed die voor de val komt. Op het BK atletiek van 1973 wordt Willy Polleunis in de laatste rechte lijn uitgejouwd door het publiek, omdat hij geen meter de kop had getrokken maar toch op weg was naar de Belgische titel op de 10.000 meter.

Maar dat was buiten Karel Lismont gerekend. Terwijl Polleunis het publiek uitdaagde met kushanjes en zwaaibewegingen zette Lismont zijn eindsprint in. Lismont won uiteindelijk met een borstlengte voorsprong.

De America's Cup zeilen wordt ook wel eens de oudste internationale sportcompetitie genoemd. Dat maakt de prestatie van Oracle in 2013 des te opvallender. Nog nooit was een team van een 8-1-achterstand teruggekomen, maar Oracle - met onder meer topzeiler Ben Ainslie in de boot - stak het team uit Nieuw-Zeeland in de beslissende regatta alsnog de loef af.

Wie naar de renbaan in Aintree gaat, zal voor de ingang van het stadion een standbeeld van een paard aantreffen. Het is Red Rum, het bekendste renpaard uit de geschiedenis. Als enige wist het de befaamde Grand National drie keer te winnen. De zege in 1973 was mythisch. Concurrent Crisp liep mijlenver voorop bij het ingaan van de laatste rechte lijn. Maar Red Rum ging nog op en over Crisp. Een legende was geboren.

Voor een van de meest memorabele comebacks uit de sportgeschiedenis hoeven we niet eens zo lang terug te gaan. Tom Brady en zijn New England Patriots leken een maand geleden bij de rust van de Super Bowl kansloos. Atlanta leidde met 28-9, nog nooit had iemand zo'n achterstand kunnen ophalen. Maar plots stond quarterback Brady op en wierp hij zich in de geschiedenisboeken.

De laatste plaats in ons rijtje comebacks is gereserveerd voor NBA-speler Tracy McGrady. Die zorgde er in 2004 in zijn eentje voor dat Houston in de laatste 33 seconden van de wedstrijd tegen San Antonio een achterstand van 13 punten kon goedmaken: 3 driepunters en 1 vierpunter (driepunter en extra vrijworp) volstonden voor een van de meest memorabele individuele prestaties in de NBA-geschiedenis.