Gerlo luidt alarmklokken: "Wordt er niet gehandeld, dan zal BENE-League niet lang bestaan"

Ik ben gisteren vanuit Hasselt vertrokken met gemengde gevoelens. Ik had genoten van de wellicht spannendste, meest hoogstaande handbalmatch ooit in België gespeeld tussen clubteams.

Er was dat razend hoge tempo, de harde fysieke strijd in de duels, het voortdurende wisselende scoreverloop en dus ook de totale onvoorspelbaarheid van hoe het ging aflopen.

Dat allemaal gecombineerd met de hoogst amusante vocale, instrumentale, ludieke clash tussen de supportersgroepen. En Achilles Bocholt als mooie winnaar. Wat wil je nog meer? En toch was er dat onvoldane gevoel.

Deze finale zou de apotheose, de climax van het handbalseizoen moeten zijn. Maar was dat ook zo? Absoluut niet.

Ik moest tijdens de wedstrijd, oké, met pakweg 1.500 toeschouwers, terugdenken aan de Belgische bekerfinale in het volleybal en basketbal in een vol Sportpaleis of Vorst Nationaal. Waarom kan zoiets niet voor het hoogtepunt van het handbalseizoen?

Deze finale viel zo ongeveer overal tussen de plooien, zelfs in Limburg waar de carnavalsgekte in Sittard en Geleen (Lions) net nu had toegeslagen.

Er is natuurlijk die hoogst ongelukkige plaats op de sportkalender. Eind februari, net bij de start van het wegseizoen in wielergek Vlaanderen, in de spannende slotfase van de reguliere voetbalcompetities in 1A en 1B.

Ook bij ons, bij Sporza radio was het pompen of verzuipen, maar de ontknoping was er wel live te volgen. Ik heb even de kranten doorgenomen.

Mag ik het behoorlijk onbegrijpelijk vinden dat behalve in ‘Het Belang’ het verslag van een doordeweekse basketbalmatch als Willebroek-Bergen meer aandacht krijgt dan de finale van de BENE-League. Dan klopt er iets niet.

Ik neem het de collega’s niet kwalijk want veel staat of valt met de promotie van een evenement, en die was er dus nauwelijks.

En hier komen we bij de kern van de zaak: sportief is de BENE-League een godsgeschenk voor het handbal in België en Nederland. Het niveau van de clubs en de nationale ploegen is dankzij de BENE-League de voorbije jaren spectaculair gestegen.

Maar commercieel en promotioneel komt de BENE-League heel moeilijk of zelfs bijna niet van de grond. De competitie (eerst BeNeliga en dan even Beneluxliga) bestaat nu al tien jaar, maar heeft nog altijd geen titelsponsor. 

En er is behalve een beker geen enkele beloning aan verbonden. Niet financieel, niet in de vorm van een startbewijs voor de winnaar aan een Europese competitie. De clubs strijden alleen maar voor de eer.

En dat kan dus niet blijven duren. Stan Backus, de Nederlandse voorzitter van de BENE-League houdt het voor bekeken, het gaat allemaal niet snel genoeg voor hem. Het blijft te amateuristisch.

De organisatoren van de BENE-League, de clubs en de federaties van de twee landen moeten weten waar ze met de BENE-League naartoe willen. 

Want als ik de spelers goed begrijp, dan hechten zij het meeste belang aan de BENE-League. Voor deze wedstrijden doen ze het! Er moet dus werk gemaakt worden van het vinden van geld, van een manager die zich alleen bezig houdt met het professionaliseren van de organisatie.

Gebeurt dit niet, dan is deze competitie geen al te lang leven meer beschoren en dan zal ook het niveau weer gaan dalen. Handelen dus.

De spelers leveren meer dan hun bijdrage, zij en hun spectaculaire sport verdienen opwaardering. De rest moet snel volgen!