Wiggins stopt (en nu voor echt): "Het einde van een hoofdstuk"

Bradley Wiggins kan op zijn 36e terugblikken op een rijkgevulde carrière. Op zijn 20e won hij al brons op de Spelen in de ploegenachtervolging.

De piste zou zijn eerste liefde worden. Hij zou uiteindelijk vijf keer olympisch kampioen worden, twee keer in de individuele achtervolging, twee keer in de ploegenachtervolging en één keer in de tijdrit op de weg.

Geleidelijk aan begon Wiggins zich ook meer op de weg te concentreren. Van een tijdrijder pur sang ontpopte hij zich bij Garmin tot een complete klassementsrenner. Een vierde (later derder) plaats in de Tour van 2009 was daarvan een eerste indicatie.

Onder de vleugels van Dave Brailsford bij Sky maakte Wiggins nog meer progressie. In 2012 werd hij zo de eerste Brit die de Tour de France wist te winnen.

Daarna ging hij op zoek naar nog meer uitdagingen. Tevergeefs probeerde hij Parijs-Roubaix te winnen (waarna hij een eerste keer zijn afscheid aankondigt), maar zijn aanval op het werelduurrecord was wel succesvol. Met 54,526 km zette hij een nieuwe maatstaf die mogelijk nog jaren stand zal houden.

In de nadagen van zijn carrière zet Wiggins zijn eigen continentale ploeg op poten. Hij rijdt aan de zijde van Mark Cavendish nog twee zesdaagses, die van Londen (die hij verliest tegen De Ketele/De Pauw) en van Gent (die hij wint).

Die zesdaagse in zijn geboortestad - zijn vader Gary was zelf een baanrenner die in Gent gevestigd was - zou uiteindelijk zijn laatste wapenfeit zijn. Wiggins hintte nog op nog een jaartje extra, maar dat komt er uiteindelijk niet.

"Ik heb het geluk gehad om mijn droom te kunnen waarmaken", schrijft Bradley Wiggins in zijn afscheidsbrief.

"Ik ben op mijn 12e verliefd geworden op de sport en heb mijn jeugddroom om een carrière in het wielrennen uit te bouwen kunnen volbrengen. Ik heb mijn idolen ontmoeten en 20 jaar lang met de beste renners ter wereld kunnen rijden."

"Wat me altijd zal bijblijven is de steun en liefde van het publiek, in goeie en kwade dagen. En dat allemaal omdat ik de kost verdiende door op wat pedalen te stampen."

"2012 (hij won de Tour en olympisch goud, red) was wat dat betreft het summum."

"Wielrennen heeft mij alles gegeven in het leven, maar ik had het niet kunnen doen zonder de steun van mijn fantastische vrouw Cath en onze geweldige kinderen."

"2016 is het einde van een hoofdstuk. Op naar nieuwe uitdagingen. "Jongentjes uit Kilburn met hun voeten op de grond en hun hoofd in de wolken winnen geen olympische titels of Tour de Frances!" Maar dat deden ze wel."

Naam: Bradley Marc Wiggins
Bijnaam: Wiggo, Sir Bradley
Geboren: 28/04/1980 in Gent
Maten: 1,90m en 83 kg (gewicht schommelde met de jaren)

Palmares:

- 8 olympische medailles (5x goud, 1x zilver, 2x brons)
- eindzege Tour de France 2012 (+ 2 ritzeges)
- eindzege Dauphiné 2011 en 2012
- Parijs-Nice 2012
- Ronde van Romandië 2012
- wereldkampioen tijdrijden 2014
- werelduurrecordhouder (52,526 km)

Ook nog:

- geridderd in 2013
- BBC Sportpersoonlijkheid van het Jaar in 2012

Van brons als broekie in Sydney over de Tourzege in 2012 tot zijn 5e gouden medaille in Rio