Oververhitte Jasper Philipsen afgevoerd na tijdrit: "Heb mezelf opgeblazen"

De weersomstandigheden in Qatar zijn gekend: al een pak andere deelnemers hadden de voorbije dagen last van de hitte. Philipsen begon aan zijn tijdrit om 11.56u lokale tijd, bijna 2 uur later dan collega-junior Ruben Apers.

"Jasper is moeten starten bij een temperatuur van 38 à 39 graden. Bij mij was het drie graden minder warm. Dat scheelt een slok op de borrel. 38 à 39 graden, dat overstijgt je lichaamstemperatuur."

Philipsen, die na 4 km ook ten val kwam, reed de wedstrijd uit, maar was aan de finish helemaal uitgeput en oververhit. "Door de uitputting en de warmte, waardoor zijn vochtbalans uit evenwicht was, was hij in shock na de finish", legt Kris Van der Mieren, dokter bij de bond, uit.

De dokter koelde hem af, maar vond het raadzaam om hem uit voorzorg ook naar het medische huis op de parking van de ploegen te brengen. Philipsen bleef de hele tijd bij bewustzijn en stak nog zijn duim omhoog naar Apers, die knap vijfde werd, voor de deuren van de ambulance toegingen.

"We hebben nog een medische checkup laten doen", zegt Van der Mieren. "Alles was in orde: hij was niet uitgedroogd, zijn zoutpercentage werd gemeten en dat was ook perfect en op dat moment was zijn lichaamstemperatuur ook al weer in orde."

Jasper Philipsen reageerde intussen ook zelf. "Ik ben vooral zwaar ontgoocheld", klinkt het. "Ik heb enorm toegeleefd naar dit WK, maar meteen liep het mis en maakte ik die schuiver. Daarna gebeurde er iets heel raar: al mijn stoppen sloegen door, ik kreeg een paniekaanval omdat ik zo graag wilde koersen. Ik wilde een goed resultaat halen, ik legde mezelf druk op."

"In al mijn paniek heb ik mezelf opgeblazen. Eigenlijk kon ik niet meer verder, maar ik dwong mezelf voort te doen. Ik ben hier op een WK, ik voelde me verantwoordelijk voor mijn familie, mijn team, voor de federatie. Ik ben blijven doorfietsen, al weet ik niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen."

"Alles waar je zoveel op getraind hebt zoals een goede fietshouding, aerodynamica, alles ging verloren. Het was pure paniek, ik kon geen vermogen meer trappen, maar toch dwong ik mezelf om dat wel te doen."

"Ik wil mijn verontschuldigen ten aanzien van iedereen die zo veel verwachtingen over mij had. Het breekt mijn hart dat ik hier niets hebben kunnen terugdoen voor hen. Dit is een complete nachtmerrie."

Van de gebeurtenissen na de aankomst herinnert Philipsen zich weinig. "Ik ben flarden kwijt, wellicht ging er veel te veel door mijn hoofd. Paniek was een slechte raadgever onderweg, ik heb daardoor allerlei dingen verkeerd gedaan tijdens de tijdrit. Ik heb zo agressief willen koersen dat het gewoon niet meer verstandig was."