Sidney Appelboom: "Dit was ons toernooi"

Met Pieter Timmers behaalde België, voor het eerst sinds de Olympische Spelen van Atlanta in 1996, nog eens een olympische zwemmedaille. “Dit was ons toernooi”, glundert Appelboom na. “Kimberly Buys zette meteen de toon voor ons land door op de eerste dag een Belgisch record op de 100m vlinderslag te zwemmen. Vervolgens haalde Louis Croenen de finale van de 200m vlinderslag en was ook onze estafetteploeg goed voor een plaats bij de beste acht.”

“Maar het orgelpunt was de zilveren medaille van Timmers. Twintig jaar geleden had ik ook het geluk om de wedstrijd van Fred Deburghgraeve te becommentariëren. Dit zijn momenten die ik nooit zal vergeten. Nu is het de zaak om te blijven investeren in de jeugd, want de opvolging is momenteel maar magertjes. We komen van heel ver. In 2004 kwam geen enkele Belg in actie in het olympische zwemtoernooi. Het zou zonde zijn mochten we al dat werk nu opnieuw te grabbel gooien.”

Onze noorderburen kenden minder succes. “De malaise in het Nederlandse zwemmen is ongezien”, concludeert Sidney Appelboom. “Voor het eerst in 24 jaar gaat er geen enkele medaille mee naar huis. Bovendien haalden slechts twee individuele atleten een finaleplaats. Had iemand mij een maand geleden gezegd dat wij hier beter zouden presteren dan Nederland, dan had ik hen compleet zot verklaard."

De Verenigde Staten deden hun naam als “zwemland bij uitstek” alle eer aan. “De machtsvertoning van de VS was verbluffend”, klinkt Appelboom onder de indruk. “Het is niet dat ze boven zichzelf uitstegen qua aantal medailles, maar als je weet dat ze hier met minder atleten aan de start stonden die de wereldranglijsten aanvoeren, dan kan je concluderen dat ze opnieuw heer en meester waren.”

Een man die een groot aandeel had in de Amerikaanse triomftocht was Michael Phelps, die zijn medaillearsenaal aandikte tot 28 stuks. “Een carrière van 16 jaar en 28 olympische medailles, wat kan ik daar aan toevoegen? Phelps heeft bewezen dat je op latere leeftijd nog steeds kan presteren. Zijn levenspad kende meerdere obstakels, maar hij heeft zijn fouten uit het verleden hier rechtgezet. Hij was gisteren duidelijk geëmotioneerd. De grootste olympiër uit de geschiedenis heeft in stijl afscheid genomen.”

In tegenstelling tot de Verenigde Staten stelde zwemnatie Australië teleur. “De eerste dag begon nochtans goed voor Australië, maar op de 100m rugslag kreeg het een stevige slag te verwerken. Zowel Emily Seebohm als haar vriend en wereldkampioen Mitch Larkin, strandden naast het podium en zo nam de druk op de Australische ploeg toe. De zusjes Campbell en Cameron McEvoy bezweken daaronder. Als alle tenoren het laten afweten, dan heb je een slecht toernooi.”

Bij aanvang hing nog een dopingwolk boven het olympisch zwemtoernooi, maar die verdween al snel als sneeuw voor de zon. “De toeschouwers in het Olympic Aquatics Stadium genoten de voorbije dagen met volle teugen van de zwemsport”, besluit Appelboom. “Het toernooi stak vol van de verrassingen. We leerden onder meer het 16-jarige Canadese talent Penelope Oleksiak kennen, die zich tot co-olympisch kampioen kroonde op de 100m vrije slag.”

“Daarnaast stond ook de oude garde, met Michael Phelps, Laszlo Cseh en Ryan Lochte, een laatste keer op post. Het is nu aan de nieuwe generatie om die fakkel over te nemen. Rio zag een fantastisch toernooi boordevol verrassingen.”