Met Goots naar de Bosuil: "Antwerp verdient de titel"

De muren rond het Bosuilstadion in Antwerpen worden sinds twee jaar gesierd door graffiti-afbeeldingen van tien iconen van de club. Tussen de hoofden van onder meer Vic Mees, Hans-Peter Lehnhoff en Ratko Svilar staat ook de karakterkop van Patrick Goots.

Het zegt veel over de status van Goots bij Antwerp. En de liefde is wederzijds. “Antwerp speelt nog twee moeilijke wedstrijden, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze kampioen worden”, zegt Goots - twee weken geleden 50 jaar geworden - aan Sporza.

“Als je vanaf speeldag 1 op de eerste plaats staat, zou de titel verdiend zijn. Ze hebben een goede ploeg en de supporters verdienen het, maar dat telt natuurlijk niet in het voetbal. Alleen de punten tellen.”

Zo opgezweept als hij op het veld kon staan, zo nuchter vertelt hij ernaast. “Ik ga eerlijk zijn: ik ben van nature een aanvaller en ik hou van aanvallend voetbal. Ik heb dit seizoen op Antwerp geen supergoede matchen gezien.”

“De organisatie staat er en iedereen weet wat hij moet doen. Dat is natuurlijk een keuze. Als je wint met 1-0, krijg je ook drie punten, maar ik win liever met 5-2. Er steekt niemand bovenuit. In mijn periode konden meer spelers het verschil maken. Darko Pivaljevic of ikzelf bijvoorbeeld."

“Vooral na nieuwjaar zijn er matchen geweest dat het niet goed was en zo heeft Antwerp het zelf uit handen gegeven. Maar kampioen spelen is het enige dat telt. Daarna moet een serieuze kwaliteitsinjectie volgen. Niet in de breedte, maar effectieve versterkingen. Vooral in het aanvallend compartiment.”

De statistieken van Goots bij Antwerpen zijn bijzonder mooi: 153 goals in vijf seizoenen. “Ik denk dat ik hier wel iets heb neergezet."

Ik was niet de voetballer die heel het veld overliep, maar ik werd wel twee keer uitgeroepen tot meest verdienstelijke speler. Dat word je niet door alleen vooraan te blijven staan.”

“Mijn status heb ik vooral te danken aan de vele belangrijke goals die ik heb gemaakt. Goals die mensen zich blijven herinneren. Zoals de 1-3 in onze legendarische thuismatch tegen Germinal Beerschot. We wonnen uiteindelijk met 5-3.”

“Mijn looks speelden zeker ook mee. Iedereen herkent mij. Nu nog. Maar ik was ook een speler die iets ging drinken tussen de supporters als het slecht ging.”

Als de liefde zo groot is, lijkt een huwelijk een logische volgende stap. Zou Goots niet graag een functie bekleden bij Antwerp? “Sowieso wel. In het verleden is mij gevraagd om spitsentrainer te worden, maar door de financiële situatie van de club was dat niet mogelijk.”

“In eerste klasse is er misschien meer ademruimte. Op termijn zou ik mij graag schikken in de rol van hulptrainer. Maar ook scout worden voor Antwerp zou een droom zijn.”