Vannieuwkerke: "Ik had liever 10 jaar bij Cercle gespeeld"

Karl krijgt het moeilijk wanneer een dokter hem aan fysieke tests wil onderwerpen, vijf maanden na de laatste bestralingen. "Ik wil niet weten waar ik sta, ik kom van heel ver en heb helemaal geen conditie meer. Kwaad kan ik niet zijn op mijn lichaam, want het is zwaar op de proef gesteld geweest."

"Maar het gaat niet zomaar voorbij. Je kan niet gewoon alles aan de kant schuiven en zeggen: "Ik heb niets." Het is geen griep hé, het is kanker. En daar moet je zo goed mogelijk mee proberen om te gaan. Ik heb nooit gedacht dat ik zou doodgaan."

Uiteraard heeft Vannieuwkerke moeilijke momenten gehad. "De onderzoeken zijn begonnen in Roeselare en via Leuven ben ik in Gent beland."

"Toen de punctie in Roeselare gebeurd was en ik doorverwezen werd naar Leuven, die rit vanuit Roeselare naar huis was voor mij het moeilijkste moment. Je weet niet wat er aan de hand is, maar je weet dat het niet goed is."

"Dan denk je aan alles. Wat gaat er met mijn kinderen, vrouw en ouders gebeuren? Ik heb wat rondgereden in de velden, heb met een vriend gebeld en ben dan naar huis gereden."

De jongensdroom van Karl Vannieuwkerke was niet een carrière als sportjournalist, maar wel een plek tussen de palen bij Cercle Brugge. "Toen ik 15 was werd ik ook als doelman getest door Cercle. Maar ik was tien centimeter te klein."

"Ik zou onmiddellijk mijn huidige carrière willen ruilen voor een passage van tien jaar bij Cercle Brugge. Of ik een goede keeper was? Technisch wel, ik voetbalde altijd mee en was bijna niet te kloppen in man-op-mansituaties."

"Ik geloof niet dat het wielrennen nu veel properder is dan zoveel jaar geleden. Ik ben tegen doping, op de manier waarop het gebeurt en gebeurde."

"Maar die mechanische doping vind ik nog het ergst van allemaal. Als nu echt zou blijken dat een renner met een motor in zijn fiets rondrijdt, wat is dan nog het nut van de sport? Ik hoop dat het fabels zijn."

"Of ik zelf ooit de verleiding gevoeld heb? Ja. Ik heb niets genomen, maar ik heb het wel overwogen. Ik kan wel begrijpen dat de drang om het uiterste uit je lichaam te halen je naar verboden middelen doet grijpen."

Toen Wouter Weylandt in 2011 om het leven kwam in de Ronde van Italië, zat Karl Vannieuwkerke samen met Renaat Schotte in de commentaarcabine.

"De dood van Wouter Weylandt had een heel zware impact op wat ik nog wou doen. Op dat moment heb ik beslist om nog weinig commentaar te geven bij wielerwedstrijden. Ik kende hem goed en wist dat zijn vriendin zwanger was. Toen ik belde naar het thuisfront ben ik in tranen uitgebarsten."

Bij valavond krijgt Karl nog bezoek van zanger Wannes Cappelle, die een ode brengt aan het godenkind van Ploegsteert, Frank Vandenbroucke.

Op de pagina van Eén kunt u nog meer fragmenten bekijken. Klik hier.