Vandenbempt: "Spanje wordt weer een mooie uitdaging voor De Bruyne en co"

• Rode Duivels mogen zeer tevreden zijn over match tegen Italië
• Mignolet was resultaatbepalend, net als De Bruyne
• Als het kan, moet Carrasco mee naar het EK
• Schrijf Cavanda niet te vroeg af
• Verwacht boeiende en interessante match tegen Spanje

Italië maakt een soort overgangsperiode mee. Het is zeker niet het beste Italië, maar nog altijd een heel sterke ploeg, een heel sterk collectief. Die vroege achterstand was dan ook nog de slechtst mogelijke manier om aan een match tegen Italië te beginnen.

Als je dat dan nog kunt ombuigen in een 3-1-overwinning, dan mag je daar best zeer tevreden over zijn. Het was 30 wedstrijden geleden, van op de Confederations Cup in 2013, dat Italië voor het laatst drie doelpunten geïncasseerd had.

De eerste helft was wel moeilijk voor de Rode Duivels. Het was opmerkelijk hoe de defensie de eerste tien minuten stond te schudden en te beven. Het doelpunt werd weggegeven en Simon Mignolet voorkwam dat het binnen de eerste tien minuten al 0-2 stond.

Daarna vond ik de Duivels wel ambitieus voetballen, met initiatief. Ze probeerden hoger in het veld te geraken, maar het liep niet. Ze geraakten niet aan kansen en het ging een beetje traag. Maar dat je tegen de Italiaanse defensie niet aan kansen geraakt, is op zich geen schande.

Hazard kon zijn manke vorm niet verstoppen, De Bruyne zocht, Lukaku werkte hard maar zat in de zak van vooral Chiellini, Carrasco raakte op rechts zijn man niet voorbij en Witsel en Nainggolan leden opvallend veel balverlies. Het was moeilijk, maar de Belgen bleven het natuurlijk wel proberen.

Na de rust heeft België het heel erg goed gedaan. Er werd wel meer tempo ontwikkeld. Misschien was Italië wat minder geconcentreerd, maar als je op die manier kunt domineren en met veel risico kunt spelen, heb je het alles bij elkaar zeer goed gedaan. Dat je dan op bepaalde scharniermomenten geluk hebt of op een goeie keeper kunt rekenen, hoort er ook bij.

Ik ben wel blij voor Simon Mignolet. Want hij was titularis, maar dan is Thibaut Courtois gekomen. Wilmots moest een keuze maken en ik denk dat niemand die betwist. Maar de keren dat Mignolet dan wel mocht spelen, had hij vooral veel pech.

Vrijdag heeft hij de saves gedaan die we al gewend waren van Courtois, maar waarvan we ons afvroegen of Mignolet ze wel uit de mouw zou kunnen schudden. Hij was resultaatbepalend. Als hij die saves niet gedaan had, had België net zo goed kunnen verliezen. Over de hele wedstrijd was hij de beste man op het veld.

België heeft veel kansen gecreëerd, zeker in de tweede helft. Drie keer scoren tegen Italië is geen sinecure. Maar alles bij elkaar heeft België ook wel heel veel weggegeven. Dat heeft de maken met het risicovolle spel dat Wilmots wil spelen. Als de doelman de beste man is, geeft dat aan dat je toch een paar keer de deur hebt opengezet. Aan die kant kon het beter.

Aan de andere kant kun je ook zeggen dat als je dominant wil spelen tegen Italië, dat het dan bijna onmogelijk is om geen kansen weg te geven. Wilmots was ook de eerste om toe te geven dat het helemaal anders zal zijn als de twee landen elkaar in Frankrijk nog eens tegenkomen. Dan maken Chiellini en Bonucci die fouten niet. Maar wat we van Italië zeggen, geldt ook voor België. We moeten er niet te veel conclusies aan verbinden.

Dat Kevin De Bruyne de sleutels moest krijgen van het nationale elftal was al langer duidelijk. En hij heeft ze ook gekregen. Daardoor is het net iets minder erg dat Hazard nu door een moeilijke periode gaat. Dat is op zich niet zo erg. Hazard zal nog bijzonder belangrijk worden. Maar het is duidelijk dat De Bruyne er bovenuit steekt.

Tegen Italië slaagde hij er ondanks een heel moeilijke eerste helft toch in om resultaatbepalend te zijn. De sputterende motor raakte maar niet op toerental, maar in de tweede helft kreeg hij die dan toch aan de praat. Dat is zijn grote kracht.

Wat voor De Bruyne geldt, geldt ook voor Yannick Carrasco. Die heeft zich bij Atletico redelijk vast in de ploeg geknokt. Dat is toch niet zo simpel onder Simeone. Carrasco is ook zo'n jongen met een enorm potentieel, een enorm loopvermogen ook. Hij beschikt over een grote motor, een uitstekende voorzet en een dribbel in de actie. Als het mogelijk is, moet hij mee naar Frankrijk.

Carrasco kwam er ook door in de tweede helft. Hij begon wat van links te spelen en acties te maken. Hij heeft ook de mentale kracht om niet weg te glijden in een wedstrijd waarin je het moeilijk hebt in de eerste helft. Hij herpakte zich en eindigde crescendo.

Wat Luis Pedro Cavanda liet zien, was natuurlijk niet goed. Maar ik zou hem toch nog niet helemaal afschrijven. Ik denk dat hij beter kan, anders zou hij er nooit bij geraakt zijn. Voor iemand die is opgeleid in Italië was zijn positiespel dramatisch en onverklaarbaar. Hij had duidelijk last van de zenuwen. Maar laten we niet vergeten dat Radja Nainggolan, overmand door stress, dat ook een keer of twee gehad heeft. En die is nu wel incontournable op het middenveld.

Spanje heeft in de kwalificaties 27 op 30 gehaald. Ze wonnen vaak met 1-0 of 0-1 en slikten in de hele voorronde maar drie tegengoals. Ze voetballen al 624 minuten zonder tegendoelpunt. Dat wordt weer een mooie uitdaging voor De Bruyne en co. Spanje staat wel stevig, met toch nog altijd de basis van Barcelona. Ze zoeken wel naar een echt goeie diepe spits, want Diego Costa maakt het nog altijd niet echt waar.

Het balbezit wordt interessant, want Spanje wil in tegenstelling tot Italië wél de bal hebben. De sterren van Barcelona zouden wel eens op de bank kunnen zitten, zaterdag is het de Clasico tegen Real Madrid. Dat is toch nog net iets belangrijker. Wilmots zal ook wel roteren, maar het blijft wel een boeiende en interessante wedstrijd.

Peter Vandenbempt

Meer analyse krijgt u vanavond in Extra Time.

http://www.canvas.be/extra-time