meest recent
- 21:35LIVE - Bayern München en Arsenal (zonder bankzitter Trossard) worden stilaan wakker na povere beginfase
- 21:13Opnieuw prijs! Emma Meesseman kroont zich tot Turks landskampioen met Fenerbahçe
- 21:00Na jaar vol blessureleed en buitenlandse interesse blijft Hannah Eurlings OH Leuven trouw
- 20:59Jontay Porter zijn NBA-carrière zit erop: gokschandaal levert speler van Toronto levenslange schorsing op
- 20:50LIVE: Manchester City moet aan de bak, Rodrygo schenkt Real Madrid vroege voorsprong
- 20:10Nicky Hayen op zijn hoede voor Griekse heksenketel: "Met het publiek achter hen is het andere ploeg"
- 20:02Lotte Kopecky wil ijskoude en loodzware Waalse Pijl snel verteren: "Kan in de kleren kruipen richting Luik"
- 19:30BEKIJK - Schuddende Skjelmose moet weggedragen worden na onderkoeling, Kwiatkowski: "Als wodka op nuchtere maag"
- 18:19BEKIJK: Katarzyna Niewiadoma gaat over Demi Vollering en heerst op de Muur van Hoei
- 16:25BEKIJK: IJzersterke Stephen Williams houdt nipt stand op de Muur van Hoei en wint de Waalse Pijl
- 16:13Het journaal 13u met o.a. Barcelona-PSG en Dortmund-Atletico Madrid in de CL
- 13:53Nina Derwael turnt op brug met ongelijke leggers op het EK
- 13:51Nog 100 dagen tot de start van de Spelen: "Grote delegatie met, hopelijk, succesvolle Spelen"
- 16/04Bekijk de goals uit Standard - Anderlecht in de Lotto Super League (2-2)
- 16/04Mauri Vansevenant is de hoop van zijn ploeg voor de Waalse Pijl
- 16/04Olympische vlam is ontstoken in Griekenland
Demarez: "Quo vadis, Red Lions? De échte leeuwen moeten nu opstaan"
De Lions leken drie jaar geleden na de Olympische Spelen in Londen onze grootste medaillehoop te zullen worden voor Rio 2016. Maar we zitten nu op minder dan een jaar van de Spelen en er is inmiddels grote twijfel ontstaan.
Van uitgesproken kanshebber zijn de Lions afgezakt naar de status van outsider. Hoe is het zo ver kunnen komen en belangrijker: kan het nog goed komen?
De euforische stemming was gerechtvaardigd, nadat de Lions in Londen vijfde waren geworden met een erg jonge ploeg. Die zou in de jaren daarna alleen maar nog beter worden. Het gat met de wereldtop zou snel helemaal gedicht zijn, de medaille zou bij wijze van spreken voor het oprapen liggen in Rio.
Topcoach komt en gaat
Er wordt niks aan het toeval overgelaten. De aimabele bondscoach Colin Batch stopt na Londen. Marc Lammers, een absolute topcoach uit Nederland, volgt hem op. Lammers lijkt de ideale man om de laatste stap naar de wereldtop te zetten. Hij is een "selfmade man" die in Nederland z'n sporen meer dan verdiend heeft. Hij weet wat nodig is om medailles (goud) te pakken op Olympische Spelen.
Lammers (foto) heeft dat namelijk al gedaan met de Nederlandse vrouwen. Hij was voorbestemd om ook bondscoach te worden van de Nederlandse mannen, maar dat is hem nooit gegund geweest. Hij zou nu wel effe revanche gaan nemen met "die Belgen". Het lijkt de perfecte match.
Lammers lijkt de verwachtingen in te lossen, want in het jaar na Londen wordt onder zijn leiding het vuur van de hoop nog meer aangewakkerd. In de halve finale van de World League in Rotterdam wordt maar liefst twee keer gewonnen van Australië en dat is bij de mannen toch al vele jaren "de referentie" als sterkste hockeyland van de wereld.
Aansluitend, later dat jaar, spelen de hongerige jonge leeuwen een sterk EK (toeval of niet) in Boom, in eigen land. Er wordt gewonnen van olympisch kampioen Duitsland (na Australië het sterkste land bij de mannen), Engeland (de nummer 4) wordt belachelijk gemaakt.
Alleen in de finale wil het geen tweede keer lukken tegen Duitsland. Resultaat: zilver. Conclusie: het is nu officieel, we horen bij de absolute top. Voortaan gaan we op elk tornooi voor minstens een medaille.
Euforie getemperd
Dat zullen we ook wel even gaan bevestigen in India. Daar, in New Delhi, wordt in januari 2014 de finale van de World League gespeeld. De volledige wereldtop is er. Het wordt een eerste ontnuchtering. Op de World League-tornooien is de kwartfinale de cruciale match. Die ene match maakt of kraakt je toernooi. De Lions worstelen zich door de groepsfase, maar dat maakt niemand ongerust.
In de kwartfinale is Engeland de tegenstander. De Lions domineren, maar verliezen met 1-0. Ze worden vijfde. Het is de eerste domper, die afgedaan wordt als een accident de parcours.
Er zijn wat nieuwe jonge spelers meegenomen, er is wat geëxperimenteerd. Het toernooi dat er echt toe doet, is het WK eind mei tot half juni 2014 in Den Haag. Daar moet en zal die medaille wél gepakt worden.
Niet dus… Den Haag wordt een tweede ontgoocheling op rij.
Op een WK moet je in de groepsfase bij de eerste twee eindigen, anders val je buiten de medailles. De Lions doen het in de groepsfase naar behoren. In het laatste groepsduel volstaat zelfs een gelijkspel tegen Engeland (foto) om naar de halve finales te gaan.
Maar op cruciale momenten maken de Lions domme (inschattings)fouten. Ze spelen wat lichtzinnig hun video referral kwijt, wat hen later in de match zuur zal opbreken wanneer een uitgekookt Engeland een strafbal krijgt die er geen is. Daaruit wordt het winnende doelpunt gemaakt. Het vereiste gelijkspel wordt niet gehaald. Resultaat: opnieuw vijfde, opnieuw geen medaille, opnieuw net niet.
Te dikwijls net niet
De opmars is gestopt, de ploeg stagneert en erger nog: Marc Lammers gooit de handdoek. Hij roept privé-redenen in als officiële uitleg voor z'n verrassende en vroege exit (hij was nog geen twee jaar aan de slag).
Maar er is twijfel of dat wel de echte reden is. Gelooft Lammers niet langer dat hij goud in z'n handen heeft? Assistent Jeroen Delmee, ook Nederlander en zelf een absolute topspeler geweest, neemt over.
Delmee (foto) was al het tactische brein onder Lammers en ligt beter bij de spelers. Delmee begrijpt en spreekt een beetje Frans. De taalbarrière (Lammers spreekt noch begrijpt Frans) was één van de problemen, zo wordt her en der luidop gefluisterd.
Maar gaat de ploeg beter presteren onder Delmee? Het antwoord is helaas... neen. Het eerste toernooi na de coach-wissel is de Champions Trophy in India, in december 2014. De Lions spelen een prima groepsfase, maar in de Champions Trophy staat of valt je toernooi met het resultaat in de kwartfinale.
Daarin lijken de Lions aanvankelijk India weg te spelen. Maar onder impuls van een vurig thuispubliek buigen de Indiërs dat om in 4-2-winst. De Lions tonen te weinig mentale weerbaarheid als het even niet meezit. Uitgeblust zullen ze achtste en laatste worden. Een derde mislukte toernooi op rij...
Telkens weer mentaal onderuit
Er moet dringend een kentering komen, want het geloof in de olympische medaille heeft al te vaak een knauw gekregen. Gelukkig is het volgende toernooi er nog eens één in eigen land: de halve finale van de World League in Brasschaat eind juni, begin juli van dit jaar.
Voor één keer beginnen de Lions matig en groeien ze in het toernooi. In de cruciale groepsmatch tegen Ierland, waarin ze niet hoeven te winnen, domineren de Lions logisch, maar moeten ze wel weer tot het einde bibberen.
De finale wordt bereikt en terecht verloren van een leper en sterker Australië. Conclusie: ze hebben naar hun ranking gepresteerd, maar ook niet meer dan dat. Tegen Engeland (dat ze inmiddels naar de vijfde plaats op de wereldranglijst hebben verdrongen) hebben ze andermaal niet kunnen winnen.
Dit keer was het ook niet nodig en was het ook niet de cruciale match. Dat de Lions zoveel moeite hadden met het modale Ierland wordt met de mantel der liefde bedekt. Ook dat moest namelijk niet zo nodig...
Weer een mislukking
En dan volgt het EK in Londen, de voorbije tien dagen. De start tegen Duitsland is desastreus. De eerste drie kwarts zijn nochtans goed. De Lions zijn de evenknie van de regerende olympische en Europese kampioen en komen eigenlijk zelfs op voorsprong.
Het doelpunt van Boon wordt echter onterecht afgekeurd. En dan blijkt dat de Belgen opnieuw niet met tegenslag kunnen omgaan. Duitsland scoort daarna bij zowat de eerste kans. Het gaat in de hoofden zitten bij de Lions.
Ze verliezen de pedalen en de lepe Duitsers buiten dat maximaal uit. Ze merken op dat de Lions met een man te veel aan het vierde kwart beginnen, waardoor de kapitein een gele kaart krijgt en het kalf is verdronken. Het wordt een afstraffing.
Een kleine nederlaag zou geen ramp geweest zijn. 4-0 is dat natuurlijk wel, want nu moet er tegen Ierland gewonnen worden. Op zich mag dat geen probleem zijn, want die Ieren zitten wel in een positieve flow nadat ze zich wellicht - voor het eerst in meer dan een eeuw – gaan plaatsen voor de Spelen, maar ze staan op de ranking nog altijd maar 14de.
De Lions hebben veel meer kwaliteit en toch gaat het weer fout. Ze verliezen al vroeg hun video referral, omdat ze die onoordeelkundig gebruiken (waar hebben we dat nog gezien?) en komen twee keer op achterstand.
Wanneer Boccard (foto) in het begin van het laatste kwart dan ook nog een domme gele kaart pakt en daarvoor (onterecht) tien minuten naar de kant moet, kunnen ze daar niet gepast mee omgaan en het niet meer rechttrekken. Resultaat: geen winst, weer geen halve finale, weer geen medaille en dus weer een mislukking.
Remedies
De harde conclusie: na de Spelen van Londen hebben de Lions er op de grote toernooien (finale World League, Champions Trophy, WK en EK) op één keer na nooit gestaan. Telkens was het net niet: op de World League 2013 5e, op het WK 2014 5e, op het EK 2015 5e.
De rode draad: in eigen land lukt het telkens wel, want dan hebben ze vat op de randvoorwaarden, op de omstandigheden. Anders is het altijd weer "close but no cigar".
Er rest de Lions nog een klein jaar tot Rio. Wat moet er in dat jaar gebeuren? Wat moet er anders om de negatieve evolutie te stoppen en om te buigen, om niet langer te stagneren, om die laatste stap naar de top te zetten?
Iedereen (spelers en coach) moet meer maturiteit tonen. Stressbestendiger zijn, met tegenslagen leren omgaan. Alleen dan kan je ook een resultaat halen als de omstandigheden even tegenzitten. Het is ook hoog tijd dat er een paar leidersfiguren opstaan. Een goeie sfeer is fijn, maar je wint er geen prijzen mee.
De tijd van experimenteren is voorbij. Op het net afgelopen EK bijvoorbeeld hadden alle ervaren spelers er moeten zijn (Briels en Gougnard moesten thuis blijven om enkele nieuwe jonge spelers ervaring te laten opdoen), want er was absoluut een sprekend resultaat nodig.
De coach mag ook wel wat meer verbetenheid uitstralen. Delmee moet misschien wat meer boven de groep gaan staan. Ik wil Delmee wel een keer zien ontploffen als het niet naar wens loopt, de spelers hun vet geven als ze niet doen wat er gevraagd wordt.
Delmee mag een keer expressief tonen dat hij baalt. Misschien kan hij daarvoor te rade gaan bij z’n Duitse collega Markus Weise. Die man heeft de uitstraling van een Obersturmbannführer. Als je die kerel ziet, kan je je perfect voorstellen dat hij wél moeiteloos boven z’n spelersgroep staat.
Fysiek zijn de Lions al bij de sterksten (en ze zullen nog progressie maken, want er wordt tot Rio vier dagen per week samen getraind), ook speltechnisch is er kwaliteit genoeg. Wel één bedenking op dat vlak: de strafcorner moet beter.
1 voor 12
Het kan nog altijd, die medaille in Rio, maar dan moet er mentaal een grote stap gezet worden en dan moet er eind november op de finale van de World League een sprekend resultaat komen. Niet nog een keer net niet, niet nog een keer vijfde. Het is inmiddels 1 voor 12.
Steeds vaker hoor je de opmerking: hoe zit dat nu met die Lions? Ze roepen altijd wel weer "we gaan een medaille pakken en altijd weer gebeurt dat niet. Goud, zilver of brons in Rio, het zal wel...". De sympathie van het volk - en misschien erger nog – die van de sponsors is aan het wegsmelten.
Daarom wordt de finale van de World League, eind november in India, extreem belangrijk. Dat wordt het ultieme toets-moment. Daar moet eindelijk een keer gewonnen worden van "the usual suspects" (Duitsland, Engeland, Nederland en Australië) als het er echt op aankomt.
Lukt het daar opnieuw niet, dan zijn de Lions volgend jaar in Rio niet meer dan outsiders voor een medaille. Na zowat anderhalf decennium keihard werken zou dat toch wel een enorme ontgoocheling zijn. Dan is het finaal net niet geworden voor deze generatie. Zo ver mag het niet komen, toch? De echte leeuwen moeten nu opstaan!