Ga naar de inhoud

Wilmots: "Nooit mijn droom om profvoetballer te worden"

 di 23 december 2014 10:54
Bondscoach Marc Wilmots vertelde gisteren in het Canvas-programma Karakters honderduit over zijn carrière als coach en speler. "Profvoetballer worden was nooit een kinderdroom." Wilmots komt ook nog eens terug op de concurrentie met Weber bij de Rode Duivels. "Ik was het niet eens met de politiek van de Voetbalbond. Ze hebben mij gekwetst." Wij zetten Wilmots' opvallendste quotes en passages op een rijtje.

"Mijn ouders kwamen zelden kijken"

De voetbalcarrière van Marc Wilmots begon in Geldenaken. "Ik was negen jaar en scoorde meteen twee keer. Zo ging de bal aan het rollen."

"Van mijn ouders mocht ik voetballen, maar ik moest mijn plan trekken. Zij werkten op de boerderij en hadden geen tijd. Mijn vader kwam nooit kijken, maar ik vond dat niet zo erg."

"Tot hij op een dag beesten ging kopen voor de boerderij. De handelaar vertelde hem over een goeie speler bij Geldenaken. "Wie?", vroeg mijn vader. Toen hij hoorde dat het over zijn zoon ging, is hij dan toch eens komen kijken."

"Ik speelde omdat ik het zo leuk vond. Ik heb nooit gedacht "ik moet prof worden". Profvoetballer worden was geen kinderdroom, ik wilde gewoon lopen en plezier maken. Ik was een heel gelukkig kind."

"Koeman tackelde mij, ik duwde hem over de balustrade"

In 1988 kwam Wilmots bij KV Mechelen terecht, toen nog een absolute topploeg in Europa. "Het was een kleedkamer vol sterspelers. Het was niet makkelijk om respect af te dwingen, maar ik had een plan."

"Erwin Koeman tackelde mij op training één keer vol op de enkels. Ik heb toen niets gezegd, maar drie minuten later vloog hij over de balustrade. Hij had het meteen begrepen. We hebben daarna vier maanden niet gesproken, maar hij wist dat hij zoiets bij mij niet meer moest proberen."

Na een lange passage bij Standard trok Wilmots naar Duitsland. "Toen ik bij Schalke het trainingsprogramma van de eerste zes weken onder ogen kreeg, was ik bang. Het was ontzettend zwaar. Ik dacht dat ik zou sterven."

"Zo deden we veel duurlopen. 1 uur en 15 minuten lopen aan een hartslag van 170 slagen per minuut. We trokken het bos in, maar ik kende de weg niet. Ik dacht "ik volg enkele van de oudere spelers". Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Dat waren machines. Na 40 minuten was ik stikkapot, maar ik moest volgen. Ah ja, ik kende de weg niet."

"De naturalisatie van Weber heeft me gekwetst"

Marc Wilmots maakte zijn debuut bij de Rode Duivels tegen Roemenië. "Ik kan dat niet beschrijven. Het was zo'n speciaal gevoel. De nationale ploeg is de absolute top in het voetbal. Het was vechten voor een plaats, maar ik wou een vaste waarde worden."

"Ik deed alles voor de nationale ploeg. Het deed dan ook pijn toen Weber genaturaliseerd werd. Dat was toen de politiek van de Voetbalbond. Ik wilde aan de bondscoach bewijzen dat ik mijn plaats waard was. Tegen Saudi-Arabië mocht ik spelen, maar het was te geforceerd. En dan lukt er niets."

"Ik werd vervangen door Weber, onterecht. Toen heb ik beslist om te stoppen. Ik had niets tegen Weber als persoon, maar ik was het niet eens met de keuzes van de bond. Ik was niet meer gelukkig bij de Rode Duivels en het leven is te kort om ongelukkig te zijn."

"Bondscoach worden was een familiale keuze"

Bijna twintig jaar later kreeg Wilmots de kans om bondscoach te worden. "Moest ik dat doen? Financieel gezien niet. Maar had ik goesting? Zeker. Ik wist dat ik samen met deze ploeg iets mooi kon bereiken. Een jonge ploeg met een uitstekende mentaliteit."

"Toch heb ik het eerst aan mijn twee zonen gevraagd. Als het slecht zou gaan, zou er veel commentaar komen. Ik wilde hen daar niet in meesleuren. Als zij neen hadden gezegd, zat ik hier nu niet."

Wilmots kreeg gelijk. De kritiek op de bondscoach klinkt sinds het WK steeds luider. In Karakters benadrukte Wilmots nogmaals dat hij aanblijft tot 2018 en hekelt hij de rol van sommige media (zie lees ook).

Maar ook achter het personeelsbeleid van de bondscoach worden vraagtekens geplaatst. "Ik huur die mensen. Ze worden betaald. Als ik niet meer tevreden ben, is het voorbij. Het is toch logisch dat ik niet aan iedereen vertel waarom. Ik wil die mensen niet breken. Ik bespreek dat met hen persoonlijk."

"Ik neem die beslissingen niet op basis van emoties. Ik denk altijd heel lang na. Ik haat negatieve mensen. Ik kan niet tegen mensen die alles kapot willen maken."

Kijk elke maandag naar Karakters, om 20.40u op Canvas. Volgende week gaat Ben Crabbé op bezoek bij Eddy Merckx. Hij vertelt vertelt over zijn kindertijd en over de last om nog altijd als de grootste gezien te worden.